مقالات
۲
صلح حدیبیه
خلاصه :
صلح حدیبیهصلح حدیبیه پیمانی است که پیامبر اسلام و پیروان وی از مدینه با بت‌پرستان قریش بستند. این پیمان در سال ۶۲۸ پس از میلاد برابر با ذوالقعده ۶ هجری بسته شد.
محمد بن عبداللّه، پس از انجام چند جنگ با قبایل بت‌پرست اطراف یثرب، مدتی را در آن شهر ماند؛ آن‌گاه به همراه عده‌ای از پیروانش برای به‌جا گزاردن عمره راهی مکه شد. محمد بن عبداللّه، در نزدیکی عسفان با افرادی از بنی‌خزاعه برخورد، و ایشان محمد بن عبداللّه را آگاهانیدند که سران قریش نیروهای خود را گردآورده و خواسته‌اند از ورود مسلمانان به مکه جلوگیری کنند. آنان همچنین خالد پسر ولید را با ۲۰۰ سوار تا کراع‌الغمیم فرستادند. محمد بن عبداللّه از این‌جا مسیر خود را تغییر داد و در نقطه‌ای به نام حدیبیه فرود آمد. خالد نیز به سمت حدیبیه حرکت کرد و در روبه‌روی مسلمانان موضع گرفت. قریش، در مدت اقامت محمد بن عبداللّه در حدیبیه، ۴ نماینده نزد وی فرستادند. این ۴ نماینده به نام‌های بدیل خزاعی، مکرز،حلیس بن علقمه و عروة بن مسعود ثقفی به مذاکره با محمد پرداختند اما این مذاکرات نتیجه ای نداشت و به صلح نینجامید.
محمد بن عبداللّه، عثمان بن عفان را به مکه فرستاد تا نماینده او در آن شهر باشد. عثمان در پناه ابان بن سعید وارد مکه شد و پیام محمد بن عبداللّه را به سران قریش رسانید.
پس از چندی، گروهی این خبر را به محمد بن عبداللّه رسانیدند که عثمان کشته شده‌است.
محمد بن عبداللّه نیز از همگان زیردرختی به نام سمره بیعت گرفت. این بیعت به بیعت رضوان مشهور شد. پس از چندی، روشن شد که عثمان کشته نشده‌است؛ هم‌زمان با بازگشت عثمان نماینده پنجم قریش به نام سهیل بن عمرو فرمان یافت به سوی محمد بن عبداللّه برود و پیمان‌نامه صلحی را با وی امضا کند و قرارداد چنین باشد که محمد بن عبداللّه امسال به مدینه بازگردد و سال دیگر به مکه بازآید.
-
قریش و مسلمانان پیمان می‌بندند که در ده‌سال، با یک‌دیگر نجنگند و به یک‌دیگر شبیخون نزنند.
-
هرگاه فردی از مکه از میان قریش بگریزد و به مسلمانان پناه آورد، محمد بن عبداللّه باید او را به قریش بازگردانند، ولی اگر یکی از مسلمانان به سوی قریش گریخت، قریش موظف به بازگرداندن او نیست]
-
قریش و مسلمانان آزادند با هر قبیله‌ای که خواستند پیمان ببندند.
-
محمد بن عبداللّه و پیروان او بایست این سال به مدینه بازگردند و در سال آینده و سال‌های پس از آن، می‌توانند برای زیارت کعبه به مکه بیایند، به شرط آن‌که سه روز بیشتر در مکه نمانند و سلاحی جز شمشیر در غلاف، به همراه نداشته باشند.
-
مسلمانانی که در مکه هستند، به موجب این پیمان، در انجام تکالیف و اعتقادات مذهبی خود آزادند و کسی حق ندارد به آنان آزار برساند یا آن‌ها را مسخره کند، یا آنان را به رها کردن آئین اسلام، وادار کند؛ بت‌پرستان قریش نیز در انجام عبادات مذهبی در مدینه آزاد هستند و مسلمانان حق تعرض به آن‌ها را ندارند.
-
قریش و مسلمانان پیمان می‌بندند که اموال یک‌دیگر را به رسمیت بشناسند.
-
مسلمانانی که از مدینه به مکه وارد می‌شوند، جان و مالشان محترم است و کسی حق تعرض به آنان را ندارد.]
عباس رستمی
۶ سال پیش
بهتر بود خودتون نگارش ميكرديد