از باور تا واقعیت

خلاصه :

مواجهه با خشم

▪️ سعی نکنیم در وی این باور را ایجاد کنیم که خشمش بی مورد است و مساله مهمی وجود ندارد. در عوض با او همدردی کنیم و به او بگوییم که شرایطش را درک می کنیم و می فهمیم که او عصبانی است.
▪️ خشم او را کوچک، حقیر و مسخره جلوه ندهیم و در لحظه عصبانیت کودک نخندیم. گفتن جمله هایی مانند: مرد به این بزرگی خجالت داره، باز هم که آبغوره گرفتی، وقتی عصبانی هستی چقدر زشت می شوی و … فقط او را عصبانی تر می کند.
▪️ به هنگام خشم کودک، رفتار خودمان را مثال نزنیم بلکه درباره احساسات او حرف بزنیم.
▪️ او را با کودکان دیگر مانند خواهر و برادر و همکلاسی هایش مقایسه نکنیم.
▪️ بکوشیم علت خشم و عصبانیت او را بفهمیم و از او بخواهیم درباره آن صحبت کند.
▪️ هنگامی که کودکان درباره احساساتشان و عواملی که آن را بوجود آورده صحبت می کنند، گوش دادن بدون قضاوت، بدون امر و نهی و پند و اندرز به آن ها کمک می کند تا به تفاوت میان خشم و آرامش پی ببرند.