مقایسه توان خودتنظیمی دانش آموزان میزان با سایر مدارس

پایان نامه کارشناسی ارشد رشته روانشناسی عمومی 

عنوان بررسی مقایسه ای پیشرفت تحصیلی ، خود تنظیمی ، اهمال کاری و هوش اجتماعی دانش آموزان پسر مدارس میزان و عادی شهر تهران

استاد راهنما : جناب آقای دکتر بهرام موحد زاده

محقق : سحر مجید پور

زمستان 1396

مقدمه : 

در پژوهش چهار متغیر مورد بررسی قرار گرفته اند. در این بخش ابتدا هر متغیر تعریف شده و پس از بررسی عوامل موثر بر آن نتیجه نهایی گزارش خواهد شد.

جامعه آماری پژوهش شامل 560 دانش آموز سال تحصیلی 96-97 می باشد. 280 نفر این دانش آموزان از مدارس میزان انتخاب شده و 280 نفر دیگر از مدارس عادی جهت مقایسه انتخاب شده اند.

تعریف خودتنظیمی: 

به طور کلی خودتنظیمی در یادگیری ، به مشارکت فعال یادگیرنده(از نظر رفتاری،انگیزشی،شناختی و فراشناختی) در فرآیند یادگیری، به منظور بیشینه کردن فرآیند یادگیری اطلاق می شود.

خودتنظیمی شامل راهبرد هایی است که دانش آموزان برای تنظیم شناخت و کنترل یادگیری خود استفاده می کنند. 

عوامل موثر بر خود تنظیمی  :

به عنوان عامل سه فاکتور خود هدایتی، خودکنترلی و خودمختاری بررسی شده است.

نحوه بررسی و نتایج خودتنظیمی : 

برای بررسی خودتنظیمی از نمره دانش آموزان در پرسشنامه هیجان شناختی گرانفسکی استفاده شده است.

میانگین اکتسابی مدارس میزان در این آزمون 3/34 و مدارس عادی 2/44 می باشد. که طبق طیف لیکرت مدارس میزان بالاتر از حد متوسط 3 و مدارس عادی کمتر از حد متوسط در شاخص خودتنظیمی برخوردارند.