نقش بازی در رشد اجتماعی کودکان

خلاصه :

یکی از مهمتربن راه ها برای کسب مهارت های مختلف برای کودکان که البته نیازمند کسب علم و دانش چگونگی در محتوا و بخصوص اجرا می باشد #بازی است.

از بُعد رشد اجتماعی، تعامل در بازی با دیگر کودکان، کودک را قادر می سازد تا تصورش را از خود و دیگران به صورت عام رشد دهد. در بازی های گروهی که دارای مقررات و قواعد است، بازیکن باید نقش دیگر بازیکنان را بداند و هم چنین باید توانایی «برعهده گرفتن نقش دیگران» را در خود رشد و توسعه دهد، تا از طریق پیش بینی آن چه در آینده اتفاق خواهد افتاد، بتواند رفتار خود را با آن سازگار کند. کودک، شروع به ارزیابی توانایی های خود در مقابل دیگران می کند و هویت یا تصور از خود را بهبود می بخشد. از طریق بازی کردن نقش های مختلف بزرگ سالان، مقررات اجتماعی و معیارهایی که رفتار بازیگر را تنظیم می کند، می آموزد.

روان شناسان بالینی در خصوص اهمیت بازی در رشد و تکامل کودکان اعتقاد دارند:
بازی یک روش طبیعی یادگیری است . کودک از راه بازی تجربه و آزمایش می کند. نتیجه می گیرد و می آموزد بازی قدرت ابداع و ابتکار و تمرکز رادر کودک می پروراند و او را درکشف رابطه میان اشیاء و آنچه پیرامون اوست یاری می دهد.

نکته مهم:
گاهی شلختگی و کثیف کاری کودکان در بازی هایی مانند بازی با شن و ماسه، رنگی کردن دستان حین نقاشی والدین را دچار آشفتگی و عصبانیت می کند. تا جایی که والدین سعی می کنند کودکان خود را از این نوع بازی ها نهی کنند. این در حالی است که کودکانی که با امر ونهی کمتری در این نوع بازی ها مواجه می شوند قدرت یادگیری وهوش بهتری دارند.

به نظر کودکان در بازیهای گروهی مقررات و معیارهای اجتماعی مانند حس همکاری ,رعایت نوبت و …. را می آموزند واز طریق همین بازی ها احساسات خود را بیان می کند , استعدادهایشان شکوفا می گردد و ترس هایش ظاهر می شود.

روان شناسان بالینی می گویند:
ما از طریق بازی می توانیم به نکات مثبت و منفی شخصیت کودکان پی برییم و همچنین مشکلاتشان رابشناسیم و سپس درجهت درمان و اصلاح مشکلات رفتاری آنها اقدام کنیم.