دلنوشت
درمورده اتلتیکو مادرید
خلاصه :
درمورده اتلتیکو مادریدتاریخچه[ویرایش]
تأسیس و سالهای ابتدایی (۱۹۳۹–۱۹۰۳)[ویرایش]
انریکه آلنده، اولین رئیس باشگاه پس از تأسیس در سال ۱۹۰۳
این باشگاه در ۲۶ آوریل ۱۹۰۳[۹] با عنوان اتلتیک کلوب سوکورسال دِ مادرید (باشگاه اتلتیک شعبه مادرید) توسط سه دانشجوی باسکی مقیم مادرید تأسیس شد. بنیان گذاران، از این باشگاه جدید به عنوان شاخه جوانان تیم دوران کودکی خود، اتلتیک بیلبائو یاد کردند[۹] که به تازگی در فینال کوپا دل ری ۱۹۰۳ که به میزبانی شهر مادرید برگزار شد، با شکست رئال مادرید عنوان قهرمانی را از آن خود کرده بود. در سال ۱۹۰۴، اعضای معترض باشگاه رئال مادرید نیز به آنها پیوستند.[۱۰] آنها با پیراهنهای آبی و سفید، مانند رنگهای آن زمان اتلتیک بیلبائو، شروع به کار کردند، اما از سال ۱۹۱۱، هر دو تیم بیلبائو و مادرید با رنگهای فعلی راه راه قرمز و سفید کار خود را ادامه دادند. برخی معتقدند که این تغییر به این دلیل ایجاد شد که پیراهنهای راه راه قرمز و سفید از ارزانترین نوع پارچه ساخته میشدند، زیرا از همین پارچه برای روکش کردن تشکها استفاده میکردند و پارچههای استفاده نشده به راحتی به پیراهنهای فوتبال تبدیل میشدند و به این ترتیب، تشک سازان (Los Colchoneros) که از القاب این باشگاه است شکل گرفت.
ترکیب تیم اتلتیکو مادرید در سال ۱۹۱۱ با لباسهای جدید قرمز و سفید
در عین حال، روایت دیگر آن است که هم اتلتیک بیلبائو و هم اتلتیکو مادرید لباسهای آبی و سفید بلکبرن روورز را[۱۱] که از انگلیس خریداری میشد استفاده میکردند.[۱۲] در اواخر سال ۱۹۰۹، خوانیتو الوردوی، بازیکن سابق و عضو هیئت مدیره اتلتیکو مادرید، برای خرید لباس هر دو تیم به انگلیس رفت اما موفق به یافتن پیراهنهای بلکبرن برای خرید نشد. در عوض او پیراهنهای قرمز و سفید ساوتهمپتون (باشگاهی از یک شهر بندری که نقطه شروع بازگشت او به اسپانیا بود) را خریداری کرد.[۱۳] اتلتیکو مادرید پیراهن قرمز و سفید را به خود اختصاص داد که منجر به معروف شدن آنها به قرمز و سفیدها (Los Rojiblancos) شد[۱۴][۱۵] و در کنار آن شورت آبی را که از قبل استفاده میکرد پوشید، در حالی که تیم بیلبائو، شورت مشکی را که در حال حاضر میپوشد برگزید.[۱۶] وضعیت این باشگاه که خود را به عنوان یک شاخه فرعی تیم بیلبائو میدانست عجیب بود، چرا که تیم مادریدی از همان لحظه تاسیس هیئت مدیره خود را داشت و متمایز بود که از نظر قانونی یک بخش تابعه و یا تیم دوم به حساب نمیآمد. انریکه آلنده ۳۳ ساله اولین رئیس این باشگاه بود که در همان سال ۱۹۰۳ سمت خود را واگذار کرد و دواردو دِ آچا جایگزین او شد. از آنجایی که این دو تیم یک باشگاه محسوب میشدند، نمیتوانستند در قالب رقابتهای رسمی به مصاف یکدیگر بروند. اتلتیک بیلبائو در فینال کوپا دل ری ۱۹۱۱ با کمک چند بازیکنی که از اتلتیکو مادرید قرض گرفته بود، از جمله مانولون که یکی از گلهای بازی را به ثمر رساند، قهرمانی را به دست آورد.[۱۷]
اولین زمین تیم اتلتیکو کمپو دل رتیرو (و معروف به «کامپو دل تیرو آل پیچون») نام داشت که در میدان وایکاس (خیابان منندز پلایو فعلی)، در منطقهای در ضلع جنوبی شهر و از طبقه کارگر واقع بود. این زمین در سال ۱۹۰۱ افتتاح شد و تا سال ۱۹۰۲ توسط رئال مادرید برای بازیهای دوستانه مورد استفاده قرار میگرفت و از سال ۱۹۰۳ به مدت یک دهه در اختیار اتلتیکو بود. در سال ۱۹۱۹، شرکت Urbanía Urbanizadora Metropolitana -شرکتی که سیستم ارتباط زیرزمینی را در مادرید اداره میکرد- زمینی را در نزدیکی سیوداد یونیورسیتاریا در مادرید به دست آورد. در سال ۱۹۲۱، اتلتیکو مادرید از باشگاه مادر، اتلتیک بیلبائو مستقل شد و به یک ورزشگاه ۳۵٬۸۰۰ نفری که توسط این شرکت، با نام ورزشگاه متروپولیتانو مادرید ساخته شد، نقل مکان کرد.[۱۸] این ورزشگاه تا سال ۱۹۶۶ مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن به ورزشگاه جدید ویسنته کالدرون نقل مکان کردند.[۱۹] پس از انتقال، متروپولیتانو تخریب و ساختمان چند دانشگاه و یک دفتر کار متعلق به شرکت ENUSA جایگزین آن شد.
در طی دهه ۱۹۲۰، اتلتیکو سه بار قهرمان کامپیوناتو دل سانترو (قهرمانی منطقه مرکزی) شد و در سال ۱۹۲۱ پس از شکست برابر باشگاه والد خود، اتلتیک بیلبائو نایب قهرمانی کوپا دل ری را به دست آورد، و در فینال کوپا دل ری ۱۹۲۶ مجدداً این عنوان را تکرار کرد. بر اساس موفقیتهای کسب شده در کوپا دل ری، در سال ۱۹۲۸ از آنها دعوت شد تا در فصل افتتاحیه از لا لیگا در سال بعد شرکت کنند. در اولین فصل از حضور اتلتیکو در لا لیگا، این باشگاه توسط فرد پنتلاند اداره میشد، اما پس از دو فصل به سگوندا دیویسیون سقوط کرد. در سال ۱۹۳۴ و برای مدتی کوتاه به لا لیگا بازگشت اما پس از آنکه جوزپ سامیتیر در میانه فصل جایگزین پنتلاند شد، بار دیگر و در سال ۱۹۳۶ به دسته دوم فوتبال اسپانیا سقوط کرد. جنگ داخلی اسپانیا به اتلتیکو مادرید فرصت دیگری داد، چرا که رئال اویدو با وجود قرار گرفتن در جایگاه سوم جدول در لا لیگا ۳۶–۱۹۳۵ به دلیل تخریب ورزشگاه خانگی در جریان بمب گذاریهای ناشی از جنگ داخلی، قادر به شرکت در فصل ۴۰–۱۹۳۹ نبود. بنابراین، لا لیگا و سقوط اتلتیکو به دسته پایینتر، هر دو به تعویق افتاد و به منظور تعیین جایگزین تیم رئال اویدو یک بازی پلی آف میان دو تیم آخر جدول، اتلتیکو مادرید و اوساسونا برگزار شد که پیروزی ۳ بر ۱ اتلتیکو را در پی داشت.
اتلتیکو مادرید با برد دربی مادرید در فوریه ۲۰۱۴، نخستین تیمی شد که در تاریخ لالیگا توانسته سهبار پیاپی رئال را در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، ورزشگاه خانگیاش، شکست دهد.[۲۰]
اتلتیک آویاسیون مادرید (۱۹۴۷–۱۹۳۹)[ویرایش]
در سال ۱۹۳۹، هنگامی که لالیگا از سر گرفته شد، اتلتیکو با آویاسیون ناسیونال از ساراگوسا ادغام شد و به اتلتیک آویاسیون مادرید تغییر نام داد. آویاسیون ناسیونال در سال ۱۹۳۹ توسط اعضای نیروی هوایی اسپانیا تاسیس شد. به آنها قول داده شده بود که در فصل ۴۰–۱۹۳۹ در دسته برتر فوتبال اسپانیا حضور خواهند داشت، اما این موضوع مورد مخالفت فدراسیون فوتبال سلطنتی اسپانیا قرار گرفت. برای مصالحه، این باشگاه با اتلتیکو؛ تیمی که در طول جنگ داخلی هشت بازیکن خود را از دست داده بود، ادغام شد. اتلتیکو که تنها به عنوان جایگزین رئال اویدو پا به لا لیگا ۴۰–۱۹۳۹ گذاشته بود، با سرمربیگری ریکاردو زامورای افسانهای، اولین قهرمانی خود در لالیگا را در پایان این فصل جشن گرفت و در سال ۱۹۴۱ از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. موثرترین و کاریزماتیکترین بازیکن آن سالها کاپیتان تیم، خرمن گومز بود که در سال ۱۹۳۹ از راسینگ سانتاندر به خدمت گرفته شد. او هشت فصل متوالی تا لا لیگا ۴۸–۱۹۴۷ برای روخیبلانکوها بازی کرد. او در پست هافبک میانی، در کنار ماچین و رامون گابیلوندو یک خط هافبک افسانهای را شکل دادند. در سال ۱۹۴۱، با صدور فرمانی توسط فرانسیسکو فرانکو[۲۱] استفاده از نامهای خارجی برای تیمها ممنوع شد و به دنبال آن، این باشگاه به اتلتیکو آویاسیون مادرید تغییر نام داد. در سال ۱۹۴۷، این باشگاه تصمیم گرفت قسمت نظامی را از نام خود حذف کند و نام فعلی آن یعنی کلوب اتلتیکو مادرید برای باشگاه تثبیت شد. در همان سال اتلتیکو ۵–۰ رئال مادرید را در متروپولیتانو شکست داد که بزرگترین پیروزی آنها در مقابل رقبای مادریدی تا به امروز بودهاست.[۲۲]