خلاقیت و تنوع در فضاسازی...!

خلاصه :

همه چیز از اسفند ماه 1398 شروع شد، درست بعد از جشن مادرانه ای که با هزاران شور و شوق برای بچه ها و مادرهایشان تدارک دیده بودیم...! وقتی که دیر وقت داشتیم به خانه بازمی گشتیم، حتی تصورش را هم نمی کردیم که دیگر مدرسه و بچه ها را مثل قبل نمی توانیم ببینیم. نمی دانستیم که چه اتفاقی در حال وقوع است؟ نمی دانستیم که همه چیز در دنیا در حال تغییر است، همه چیز...! حتی زمانی که تعطیلی سراسری در ایران اعلام شد، هنوز هم تصوری از وخامت اوضاع پیش آمده نداشتیم. نمی دانم، شاید هم می دانستیم اما نمی خواستیم بپذیریم، نمی خواستیم باور کنیم که اتفاقات ساده زندگی را از دست می دهیم، نمی خواستیم باور کنیم که دیگر نمی توانیم عزیزانمان را به راحتی در آغوش بگیریم، آری همین بود، نمی خواستیم باور کنیم...!

روزها می گذشت، مدارس تعطیل شده بود و همه چیز به فضای سرد مجازی انتقال یافته بود...! اما آموزش نباید تعطیل میشد...! تمام جهان در امر آموزش سرگردان شده بودند و با آزمون و خطا پیش می رفتند. جلسات متعددی برگزار می شد، موضوع تربیت و آموزش بچه ها، نحوه برگزاری کلاس ها، استفاده از امکان سایت مدرسه و مسائل دیگر، بارها و بارها به بوته نقد و آزمایش گذاشته می شد. تمام مدرسه یکپارچه و تمام معلمان یک پیکر واحد شده بودند و شبانه روز خود را در فکر رشد و تعالی هر چه بیشتر دانش آموزان به سر می بردند.

امسال اما، شنیدن خبر تسریع در واکسیناسیون، باعث شد که امید در دل ها جوانه بزند و نوید فرداهای بهتری را برایمان به ارمغان آورد. معلمان، امسال با امید به حضور دوباره دانش آموزان، با شور و شوقی وصف ناپذیر مشغول فضاسازی محیط مدرسه جدید بودند.

در ادامه، عکس هایی از این فعالیت ها را مشاهده خواهید کرد.