چادری که چتر شد

خلاصه :

یادش بخیر قدیمها چادر مادر همه جا هوایمان راداشت‌.در کوچه و خیابان، گوشه ی چادر را که میگرفتیم احساس امنیت میکردیم.سردمان که میشد مادر چادرش را دورمان میپیچید تا کمی گرم شویم.بازیمان که میگرفت میشد پناهگاه قایم باشکمان.خوابمان که میگرفت بالشت نرمی بود زیر سرمان.

یادش بخیر چادر فقط چادر نبود گاهی همه امیدواری و پناهمان بود.