ابوالقاسم فردوسی

شاعر ایرانی

خلاصه :

زندگینامه ابوالقاسم فردوسی

زندگینامه :
ابوالقاسم فردوسی طوسی سال ۳۲۹ هجری قمری در روستای پاژ شهرستان طوس در خراسان دیده به جهان گشود. پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایه شاهنامه ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند. تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، شاهنامه است. فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ هجری سه سال پیش از برتخت‌نشستن سلطان محمود غزنوی، به‌پایان برد و در ۲۵ اسفند ۴۰۰ هجری در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. سروده‌های دیگری نیز به فردوسی منتسب شده‌اند، که بیشترشان بی‌پایه هستند. فردوسی در سال ۴۱۶ هجری قمری، در طوس خراسان از دنیا رفت.

آثار :

شاهنامه، «بیژن و منیژه»، «رستم و اسفندیار»، «رستم و سهراب»، «داستان اکوان دیو» و «داستان سیاوش» را نام برد.

ولادت :۳۲۹ قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی
دهکدهٔ پاژ، طوس

وفات :۴۱۶ قمری برابر با ۴۰۴ خورشیدی
طوس

اتفاقات مهم زندگی:
در سدهٔ بیستم افسانهٔ زندگی فردوسی به کارِ سیاست‌پیشگان هم آمد. رضاشاه، که مرام ملی‌گرایی تبلیغ می‌کرد، شیفتهٔ فردوسی بود. عبدُالْحسین سِپَنتا نیز در زمان رضاشاه فیلمِ فردوسی را به‌سال ۱۳۱۳ ساخت و زندگی فردوسی را از نگاه خود به‌تصویر کشید، که یکی از نخستین نمونه‌های افسانه‌پردازیِ تصویری از زندگی فردوسی به‌شمار می‌رود

منتخب اشعار:

ندانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست منست

هنر نزد ایرانیان است و بــس
ندادند شـیر ژیان را بکس

همه یکدلانند یـزدان شناس
بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس

دریغ است ایـران که ویـران شود
کنام پلنگان و شیران شـود

چـو ایـران نباشد تن من مـباد
در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی یکسر بجـنگ آوریـم
جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم

همه سربسر تن به کشتن دهیم
بـه از آنکه کشـور به دشمن دهیم

چنین گفت موبد که مرد بنام
بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام

اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار
چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــار زار

قالب اشعار :

ابوالقاسم فردوسی بیشتر در قالب مثنوی شعر می سروده است و همین باعث شده تا او یکی از بزرگترین شاعران در عرصه قالب مثنوی باشد.