بررسي و توصيف خطاهاي املايي دانش آموزان پايه دوم دبستان

پژوهش املائ فارسی

خلاصه :

پژوهش حاضر به منظور طبقه بندي خطاهاي املايي دانش آموزان و تعيين توزيع فراواني خطاها درهر طبقه مورد بررسي قرار داده شده است.

هدف: پژوهش حاضر به منظور طبقه بندي خطاهاي املايي دانش آموزان و تعيين توزيع فراواني خطاها درهر طبقه و بررسي چگونگي پردازش املايي صورت هاي زبان فارسي در كودكان مورد مطالعه با توجه به اطلاعات زباني و غيرزباني انجام شده است.
روش: در اين پژوهش از طبقه بندي گارمن (1996) استفاده شده كه معتقد است دانش آموز كودك هنگام املا نويسي علاوه بر حافظه، از دانش زباني خود نيز كمك مي گيرد كه اين دانش ممكن است اطلاعات رسم الخطي، ساختواژي، نحوي يا معنايي باشد. لذا روش پژوهش، توصيفي مقطعي و نمونه آن 85 نفر بوده است. 20 املا از ابتدا، ميانه و پايان سال تحصيلي و يك آزمون املايي شامل 246 «واژه و عبارت هدف» به عنوان ابزارهاي اصلي تحقيق مورد استفاده قرار گرفته اند.
يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه بيشترين خطاهاي املايي دانش آموزان پايه دوم ابتدايي در سطح نويسه و كمترين آن مربوط به سطح علامت (مانند تشديد) است و از لحاظ نوع خطا، جانشيني بيشترين درصد خطاها را به خود اختصاص مي دهد. همچنين كمترين نوع خطاها جابه جايي، تكرار و ادغام بود كه اكثرا غيرزبان شناختي بودند و مي توان مانند خطاهاي گفتاري آنها را لغزش قلمي به شمار آورد. در سطوح زبان نيز بيشترين درصد خطاها مربوط به «واژه» و كمترين خطاها مربوط به «هجا» بوده است.
نتيجه گيري: نتيجه تحقيق نشان مي دهد كه بيشترين خطاهاي املايي آزمودني ها، زبان شناختي و ناشي از مشكلات نظام نوشتاري زبان فارسي است؛ همچنين نتايج تحقيق نشان مي دهد كه دانش آموزان علاوه بر حافظه بصري، از اطلاعات زباني نيز سود مي برند و پردازش صورت هاي املايي كه با به كارگيري اطلاعات زباني توليد مي شوند، براي آنها آسان تر از صورت هايي است كه با اطلاعات غيرزباني (بصري) توليد مي شوند.