باشگاه چلسی

خلاصه :

با باشگاه چلسی اشنا شوید

باشگاه فوتبال چلسی (به انگلیسی: .Chelsea F.C) یک باشگاه فوتبال انگلیسی در غرب لندن است که در سال ۱۹۰۵ بنا نهاده شد.^[۳] این باشگاه در لیگ برتر انگلستان بازی می‌کند و همواره در رده‌های بالای فوتبال انگلیس قرار داشته‌است. چلسی شش دوره قهرمان لیگ برتر انگلستان شده‌است و همچنین هشت قهرمانی در جام حذفی فوتبال انگلستان و پنج قهرمانی در جام اتحادیه فوتبال انگلستان را در کارنامهٔ خود دارد. این تیم در مسابقات اروپایی نیز توانسته‌است دو قهرمانی در جام در جام اروپا،^[۴] یک قهرمانی در سوپر جام اروپا،^[۵] یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا^[۶] و دو قهرمانی در لیگ اروپا^[۷] به دست آورد.

چلسی نخستین مقام قهرمانی خود را در سال ۱۹۵۵ میلادی و در لیگ دسته اول انگلستان به دست آورد. این باشگاه چند جام نیز در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به دست آورد، اما تا سال ۱۹۹۷ نتوانست جام مهم دیگری را کسب کند. دهه ابتدایی قرن بیست و یکم درخشان‌ترین و موفقیت‌آمیزترین دوره تاریخ باشگاه چلسی به واسطهٔ قهرمانی در لیگ برتر جزیره در سال‌های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا در ۲۰۰۸ بوده‌است. بخش عمده‌ای از این افتخارات توسط ژوزه مورینیو کسب شده‌است.^[۸]^[۹]

این باشگاه به‌همراه ورزشگاه استمفورد بریج که با ظرفیت ۴۱٬۸۴۱ نفر^[۱۰] در منطقه فولام (SW6 1HS لندن) قرار دارد،^[۱۱] در سال ۲۰۰۳ توسط رومن آبراموویچ تاجر، به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند خریداری شد.^[۱۲]

باشگاه چلسی از فصل ۱۹۶۴–۱۹۶۵ اقدام به استفاده از پیراهن و شورت ورزشی آبی روشن و جوراب‌های سفید رنگ کرد و تا امروز نیز غالباً این رویه ادامه داشته‌است. تا پیش از آن هیچ‌گاه لباس و شورت بازیکنان این باشگاه یک‌رنگ نبوده‌است.^[۱۳]

نماد باشگاه چندین بار تغییر پیدا کرده‌است که از دههٔ ۱۹۵۰ تا کنون، نماد شیر به عنوان نماد اصلی باشگاه برگزیده شده‌است.^[۱۴] این باشگاه به‌طور میانگین در جایگاه پنجم پایدارترین تیم‌های فوتبال انگلیس قرار دارد.^[۱۵] همچنین این تیم با میانگین ۴۱٬۴۰۳ تماشاگر در فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ لیگ برتر انگلیس در رده ششم قرار گرفته‌است.^[۱۶]

محتویات

تاریخچه

اولین تیم باشگاه فوتبال چلسی در سپتامبر ۱۹۰۵

باشگاه فوتبال چلسی در مارس ۱۹۰۵ رسماً بنیان نهاده شد^[۱] و در مدت زمان کوتاهی به مسابقات فوتبال انگلیس راه یافت. در سال‌های نخستین، این باشگاه دستاوردهای اندکی به‌دست‌آورد که می‌توان به رسیدن به فینال جام حذفی فوتبال انگلستان در سال ۱۹۱۵ اشاره کرد. در بازی پایانی پس از باخت در برابر باشگاه فوتبال شفیلد یونایتد قهرمانی را از دست داد ولی با این وجود برای بازیکنان خود شهرت فراوان کسب کرد.^[۱۷]

تد دریک بازیکن سابق باشگاه فوتبال آرسنال و انگلیس در سال ۱۹۵۲ میلادی^[۱۸] به عنوان سرمربی به چلسی آمد و شروع به نوسازی باشگاه کرد. وی توانست باشگاه فوتبال چلسی را در فصل ۵۵–۱۹۵۴ قهرمان لیگ دسته اول انگلستان کند.^[۱۹] فصل بعد یوفا، جام باشگاه‌های اروپا را راه‌اندازی کرد اما با اعتراض تیم‌های لیگ برتر و فدراسیون فوتبال، چلسی پیش از شروع بازی‌ها، از جام کنار گذاشته شد.^[۲۰]

نمودار نتایج تیم چلسی از فصل ۰۶–۱۹۰۵ تا فصل ۰۸–۲۰۰۷

چلسی در دهه ۱۹۶۰ به رقابت با حریفان در لیگ دسته اول، جام اتحادیه و جام حذفی پرداخت که در فصل ۶۵–۱۹۶۴ توانست قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شود.^[۲۱] چلسی در سال ۱۹۷۰، پس از پیروزی با نتیجه ۲–۱ مقابل باشگاه فوتبال لیدز یونایتد، قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس شد،^[۲۲] همچنین توانست نخستین قهرمانی اروپایی خود را در جام در جام اروپا با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال رئال مادرید در آتن به دست آورد.^[۲۳]

اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی و اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی دوران نابسامانی برای چلسی بود، باشگاه دچار مشکلات مالی بسیاری شده بود،^[۲۴] فروش ستارگان، باشگاه را با افت شدیدی مواجه کرد.^[۲۵] در سال ۱۹۸۲ باشگاه توسط کن بیتس خریداری شد.^[۲۶] چلسی در مسابقات بخت کمی برای نتیجه‌گیری داشت و برای نخستین بار در حال سقوط به لیگ دسته سوم بود ولی جان نیل توانست چلسی را در فصل ۸۴–۱۹۸۳ به لیگ بالاتر برساند. این تیم که در سال ۱۹۸۸ بار دیگر به لیگ دسته دوم سقوط کرده بود، بلافاصله در فصل ۸۹–۱۹۸۸ به لیگ دسته اول بازگشت.^[۲۷]

مراسم اهدای مدال پس از اولین قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا توسط تیم چلسی - ۲۰۱۲

بعد از یک نبرد طولانی مدت قانونی، کن بیتس به مالکیت مطلق بر ورزشگاه باشگاه در سال ۱۹۹۲ رسید.^[۲۸] چلسی در سال ۱۹۹۴ به فینال جام حذفی فوتبال انگلستان راه یافت اما نتوانست قهرمانی این مسابقات را به دست آورد.^[۲۹] در سال ۱۹۹۶ رود گولیت به عنوان بازیکن - مربی هدایت باشگاه چلسی را به دست گرفت،^[۳۰] وی در سال ۱۹۹۷ جام حذفی فوتبال انگلستان را تصاحب کرد.^[۳۱] گولیت در سال ۱۹۹۸ جای خود را جان لوکا ویالی داد.^[۳۲] او نیز به نفع یک ایتالیایی دیگر یعنی کلودیو رانیری برکنار شد. رانیری از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ سرمربی باشگاه چلسی بود.^[۳۳]

در ژوئن ۲۰۰۳ میلادی، بیتس باشگاه فوتبال چلسی را به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند، به یک میلیاردر روس‌تبار به نام رومن آبراموویچ فروخت که این رویداد به بزرگ‌ترین خرید و فروش باشگاه در تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شد.^[۱۲] این در حالی بود که رانیری قادر به نتیجه‌گیری مناسب نبود به همین دلیل ژوزه مورینیو جایگزین او شد که توانست چلسی را به جایگاه بهتری برساند.^[۳۴] چلسی با مورینیو دو قهرمانی در لیگ برتر انگلیس در فصل‌های (۰۵–۲۰۰۴^[۳۵] و ۰۶–۲۰۰۵^[۳۶]) به دست آورد.

همچنین مورینیو قهرمانی جام حذفی (۲۰۰۷^[۳۷]) و جام اتحادیه (۲۰۰۵^[۳۸] و ۲۰۰۷^[۳۹]) را به افتخارات باشگاه اضافه کرد. در سپتامبر ۲۰۰۷ آورام گرانت جایگزین مورینیو شد.^[۴۰] در همان فصل چلسی برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما در ضربات پنالتی، بازی را به تیم منچستر یونایتد واگذار کرد،^[۴۱] در پی این نتیجه گرانت اخراج شد.^[۴۲]

مربی بعدی فیلیپه اسکولاری بود که در ژوئیه ۲۰۰۸ به چلسی پیوست.^[۴۳] اسکولاری نیز به دلیل نتایج ضعیف تیمی از کار برکنار شد.^[۴۴] گاس هیدینگ مربی هلندی به عنوان سرمربی جدید باشگاه چلسی انتخاب شد^[۴۵] و توانست این تیم را در سال ۲۰۰۹ قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس کند.^[۴۶] اما مربی سابق باشگاه آث میلان کارلو آنچلوتی به عنوان مربی جدید باشگاه چلسی برگزیده شد.^[۴۷] وی در اولین فصل حضورش موفق به کسب قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی فوتبال انگلیس موسوم به دوگانه انگلیس شد.^[۴۸] آنجلوتی در ماه مه ۲۰۱۱ از چلسی جدا شد و آندره ویلاس-بوآس مربی سابق تیم پورتو جایگزین وی شد.^[۴۹]

آندره ویلاس-بوآس که با قراردادی ۱۵ میلیون یورویی (۱۳٬۳ میلیون پوند) در ژوئن ۲۰۱۱ به عنوان سرمربی باشگاه چلسی انتخاب شده بود^[۵۰] در ۴ مارس ۲۰۱۲ به دلایل نتایج ضعیف از کار برکنار شد.^[۵۱] پس از برکناری ویلاس بوآس، روبرتو دی ماتئو که به عنوان دستیار در باشگاه چلسی فعالیت می‌کرد به صورت موقت سرمربی تیم شد.^[۵۲] دی ماتئو توانست چلسی را به مقام قهرمانی جام حذفی فوتبال انگلستان ۲۰۱۲^[۵۳] و همچنین برای اولین بار به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ با نتیجه ۴ بر ۳ در ضربات پنالتی مقابل بایرن مونیخ برساند.^[۶] با این حال در فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳، باخت سه بر هیچ چلسی مقابل یوونتوس در جام قهرمانان اروپا باعث اخراج وی شد و سرمربی‌گری این تیم تا پایان فصل به رافائل بنیتز رسید.^[۵۴]^[۵۵]^[۵۶] تنها موفقیت باشگاه چلسی به همراه بنیتز قهرمانی در لیگ اروپا ۲۰۱۳ با نتیجه دو بر یک مقابل تیم بنفیکا بود.^[۷]

در تابستان ۲۰۱۳ ژوره مورینیو پس از ۶ سال به چلسی بازگشت و توانست این تیم را به چهارمین قهرمانی در لیگ برتر انگلستان در فصل ۱۵–۲۰۱۴^[۵۷] و پنجمین قهرمانی در جام اتحادیه ۲۰۱۵^[۵۸] برساند، چلسی در سومین فصل حضور مورینیو نتایجی بسیار ضعیفی کسب کرد به طوری که در ۱۶ بازی متحمل ۹ شکست شده بود و تیم در منطقه سقوط گرفته بود و این باعث اخراج این مربی در دسامبر ۲۰۱۵^[۵۹] و انتصاب گاس هیدینک به صورت موقت تا پایان شد،^[۶۰] در ژوئیه ۲۰۱۶ آنتونیو کونته به عنوان سرمربی جدید معرفی شد و در اولین فصل حضور این مربی، باشگاه چلسی به قهرمانی در لیگ برتر فوتبال انگلستان ۱۷–۲۰۱۶ دست پیدا کرد.^[۶۱] هر چند چلسی به همراه کونته در فصل بعد به قهرمانی جام حذفی ۲۰۱۸–۲۰۱۷ رسید^[۶۲] اما در لیگ جزیره چندان موفق نبود و سهمیهٔ لیگ قهرمانان را کسب نکرد. در ژوئیه ۲۰۱۸ مائوریتسیو ساری به عنوان سرمربی جدید معرفی شد و در پایان فصل به قهرمان لیگ اروپا ۲۰۱۹–۲۰۱۸ دست یافت.^[۶۳]

استمفورد بریج

نوشتار اصلی: استمفورد بریج

چلسی در مقابل وست برومویچ آلبیون در ۲۳ سپتامبر ۱۹۰۵؛ چلسی ۱ – ۰ برنده شد.

استمفورد بریج تنها ورزشگاه باشگاه چلسی از ابتدا تاکنون بوده که رسماً از تاریخ ۲۸ آوریل ۱۸۷۷ افتتاح شده‌است.^[۶۴] در ۲۸ سال اول تأسیس، استمفورد بریج مورد استفاده دیگر ورزش‌ها به غیر از فوتبال مانند ورزش دو و میدانی نیز قرار داشته.^[۶۵] در سال ۱۹۰۴ میلادی برادران گاس میرس و جوزف میرس ورزشگاه را خریداری کرده‌اند تا فقط بازی‌های تیم چلسی در آن برگزار شود.^[۶۴]

خانواده میرز برای طراحی جدید ورزشگاه، آرشیبالد لیتش که یکی از برجسته‌ترین معماران اروپا بود را انتخاب کردند که طرح اصلی ورزشگاه کنونی را طراحی و اجرا کند.^[۶۶]

آنها پیشنهاد اجاره باشگاه را به باشگاه فوتبال فولهام دادند اما این پیشنهاد رد شد بنابراین صاحبان باشگاه تصمیم به استفاده از زمین در موارد دیگر گرفتند.^[۶۷]

طراحی و تهیه نقشه اصلی ورزشگاه شروع شد به‌طوری‌که جایگاه تماشاگران در حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده بود.^[۶۴] در اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی ساخت جایگاه جنوبی ورزشگاه که دارای سقف بود انجام شد. این ورزشگاه به خانه هواداران باشگاه چلسی تبدیل شد که وفادارترین و پرشورترین تماشاگران در دهه‌های ۱۹۶۰، ۷۰ و ۸۰ میلادی بودند.^[۶۸]

نمایی از غرب ورزشگاه استمفورد بریج

در سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰ میلادی و اوایل ۱۹۷۰ میلادی طرح جدید ورزشگاه با ظرفیت ۵۰۰۰۰ نفر را اجرا کردند که تماماً دارای صندلی بود.^[۶۴] ساخت قسمت شرقی ورزشگاه در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد که هزینه‌ای بسیاری برای باشگاه به همراه داشت که منجر به فروختن ورزشگاه به توسعه‌دهندگان آن شد و تا اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی یک جنگ طولانی مدت قانونی را ایجاد کرد.^[۶۴] قسمت‌های شمال، شرق و بخش‌هایی از جنوب ورزشگاه که تماماً دارای صندلی بود تا سال ۲۰۰۱ به‌طور کامل تکمیل شد.^[۶۵]

نشان‌واره و نماد باشگاه

از ابتدای تأسیس باشگاه چلسی تاکنون چهار نماد و نشان‌واره در تاریخ باشگاه چلسی مورد استفاده قرار گرفته و همه تحت تغییرات جزئی انتخاب شده بودند.^[۶۹] در سال ۱۹۰۵ اولین نشان‌واره باشگاه انتخاب شد که نمادی از یک بازنشسته باشگاه بود. لقب بازنشستگان به مدت نیم قرن در باشگاه چلسی مورد استفاده قرار گرفت^[۷۰] در سال ۱۹۵۲ میلادی تد دریک در راستای تغییر و تحول در باشگاه اصرار به حذف نام بازنشسته داشت به همین دلیل نماد جدید انتخاب شد.^[۷۱]

نماد شیر آبی رنگ نماد بعدی باشگاه چلسی بود به مدت سه دهه مورد استفاده قرار گرفت^[۷۲] این نشان‌واره از سه گل رز قرمز به نمایندگی از کشور انگلستان و دو توپ فوتبال در حاشیه‌ها تشکیل می‌شد که در سال ۱۹۶۰ میلادی با تصویب نهایی مورد استفاده قرار گرفت.^[۷۱]

در سال ۱۹۸۶ میلادی کن بیتس مالک باشگاه چلسی برای ایجاد تغییر و تحول نماد نشان‌واره باشگاه را تغییر داد.^[۷۱] نشان‌واره جدید شامل دایره‌ای آبی رنگ بود که شیر زرد رنگ و کلمات C.F.C در میان آن قرار گرفته بودند، این نماد با مدت ۱۹ سال به عنوان نشان‌واره اصلی باشگاه چلسی به کار برده می‌شد.^[۶۹] با روی کار آمدن مدیریت جدید در رأس باشگاه نشان‌واره باشگاه بار دیگر تغییر کرد و دومین نماد تاریخ باشگاه چلسی یعنی نماد شیر آبی رنگ با اندکی تغییر دوباره مورد استفاده قرار گرفت.^[۱۴]