روش میزان
مدرسه یا پژوهشکده؟!
مسئله‌ی مـــیزان این است
خلاصه :
نمایشگاه پژوهش ِدبستان میزان برگزار شد.«لوریس مالاگازی» معلم دلسوز و نام آشنای ایتالیایی، معتقد بود که مدرسه پژوهشگاهی است که کودک، مسائل پیرامون خود را در آن پژوهش می‌کند.
در واقع آنچه آرمان او از یک مدرسه‌ی خوب بود، نامش مدرسه نبود! پژوهشکده‌ای بود که ابتدا موضوعات مورد آموزش در آن ارائه می‌شد و سپس از طریق جست‌وجو، کشف و پژوهش در محیط پیرامون کودک، فرآیند یادگیری اتفاق می‌افتاد.
دیروز، مدرسه‌ی میزان نیز همان پژوهشگاه مالاگازی بود. از درب دبستان که وارد می‌شدید، دانشمندان کوچکی را می‌دیدید که هرکدام پشت میزهایشان، در حال ارائه‌ی آخرین پژوهش‌ها و اکتشافات خود بودند. اوضاع در سالنِ منفی یک کمی متفاوت بود! جایی که پیش‌دبستانی‌ها حضور داشتند. آن‌ها برای اولین بار در چنین ساعتی در مدرسه حضور داشتند و وعده‌ی ناهار را با هم در پیش‌دبستان خورده بودند.. به سراغشان که می‌رفتیم هرکدام با شور و شوق مثال‌زدنی از اکتشافات خود می‌گفتند. انگار نه انگار که شش‌سال یا نهایت هفت‌سال سن دارند !
علیرضا از کشف نیروی جاذبه سخن می‌گوید و از اینکه جسم سبک‌تر دیرتر از جسم سنگین‌تر به زمین می‌خورد، به رابطه‌ی مستقیم وزن اشیاء با نیروی جاذبه پی برده است!
سیدعلی و محمدجواد هردو با اتصال دو آهنربا در زیر آب، فهمیده‌اند که جریان آب در نیروی مغناطیسی آهنربا تاثیری ندارد.
امیرمهدی از انفجار حرف میزند. او می‌گوید سرکه و جوش شیرین را با هم قاطی می‌کند و گاز حاصل از واکنش آن‌ها، لوله‌ی پلاستیکی‌اش را به هوا پرتاب می‌کند.
حسین یک کتاب آورده که در آن از آتش‌فشان‌ها، شکل و نوشته دارد. او می‌خواهد همین کتاب را به خانواده ارائه دهد..
مهدیار با ترازوی دست ساز، اختلاف وزن مداد و پاکن را فهمیده است.
محمدیحیی کاردستی عنکبوتش را به نمایشگاه آورده تا از ویژگی‌های این حشره بگوید.
محمد، یک زنبور کارگر به دست دارد و می‌گوید خطری ندارند.......
نوشتن همه‌ی پژوهش‌های بچه‌ها از حوصله‌ی این یادداشت خارج است ولی فقط یک جمله می‌ماند و آن اینکه کودکان هم می‌توانند پژوهشگر باشند و یافته‌هایشان را با بزرگسالان به اشتراک بگذارند. همه‌ی آن‌ها واقعا دانشمندان کوچک هستند...
فیلم کوتاهی از پژوهش‌های بچه‌ها در ادامه قابل مشاهده است
