مقالات
رئال مادرید
خلاصه :
باشگاه رئال مادریدباشگاه فوتبال رئال مادرید (به اسپانیایی: Real Madrid Club de Fútbol) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که درمادرید، پایتخت اسپانیا قرار دارد. رئال موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و موفق‌ترین تیم فوتبال سدهٔ ۲۰ میلادی به انتخاب فیفااست. آنها دارای رکورد ۳۳ بار قهرمانی در لالیگا، ۱۹ قهرمانی در کوپا دل ری (جام حذفی)، ۱۰ سوپرکاپ اسپانیا، ۱۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ جام یوفا، ۴ سوپرکاپ اروپا و ۳ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هستند. کلمهٔ رئال در زبان اسپانیایی، به معنی «سلطنتی» است، این لقب را شاه آلفونسو سیزدهم در سال ۱۹۲۰ بر این تیم نهاد. همچنین در همان سال، شکل یک تاج نیز بر روی آرم این باشگاه قرار گرفت. Real Madrid Club de Fútbol عبارتی است به زبان اسپانیایی که به معنای باشگاه فوتبال مادرید پادشاهی می‌باشد.
 |
||||
| نام کامل باشگاه | باشگاه فوتبال رئال مادرید[۱] | |||
|---|---|---|---|---|
| لقب(ها) | سفیدها خامه‌ای‌ها قوهای سفید کهکشانی‌ها کرکس‌ها وایکینگ‌ها اشباح |
|||
| نام غیررسمی | رئال (Real) | |||
| تاریخ تأسیس | ۶ مارس ۱۹۰۲؛ ۱۱۶ سال پیش | |||
| نام ورزشگاه | سانتیاگو برنابئو، مادرید،اسپانیا (گنجایش: ۸۱٬۰۴۴[۲]) |
|||
| مدیرعامل | فلورنتینو پرز | |||
| سرمربی | یولن لوپتگی | |||
| لیگ | لا لیگا | |||
| ۱۸–۲۰۱۷ | سوم | |||
| وب‌گاه | www.realmadrid.com | |||
| گروه هوادارها | هواداران رئال مادرید (مادریدیستا) | |||
|
||||
 فصل جاری |
||||
رئالی‌ها در طی تاریخ خود، حتی یک بار هم از لیگ اول اسپانیا (لا لیگا) خارج نشدند و همیشه در این لیگ حضور داشتند. آنها از دهه ۵۰ بود که خود را به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال اسپانیا و اروپا به همگان معرفی کردند. در دههٔ ۸۰ یکی از بهترین دوران‌های خود را داشتند و یکی از بهترین تیم‌ها معروف به «تیم کرکس‌ها» بودند که موفق به کسب دو جام یوفا، ۵ قهرمانی متوالی اسپانیا، ۱ قهرمانی جام اسپانیا و ۳ قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا شدند.
رئال مادرید سال‌هاست که در لالیگا، از تیم‌های قدرتمند محسوب می‌شود و رقیب اصلی این تیم نیز، بارسلونااست. از نظر درآمد، رئال مادرید با ۵۵۷ میلیون یورو درآمد در فصل ۱۵–۲۰۱۴ در صدر پردرآمدترین باشگاه‌های فوتبال جهان بوده‌است. این عنوان تا سال ۲۰۱۶ پابرجا بوده‌است.[۳][۴][۵]
لباس تیم از ابتدا به رنگ سفید بوده‌است. هر چند که رنگ آبی که در ابتدا کاملاً در لباس تیم مشخص بود، بارها به‌خاطر زیباتر شدن یا تغییر حامی مالی تیم، دچار تغییر شد. ورزشگاه خانگی آنها، سانتیاگو برنابئوست که گنجایش ۸۰٫۳۵۴ نفر به صورت نشسته را داراست. این ورزشگاه در مرکز شهر مادرید قرار دارد و از سال ۱۹۴۷، ورزشگاه اختصاصی این تیم شد. این ورزشگاه تاکنون ۴ بار و در سالهای ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰، میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است.
تاریخچه
سالهای ابتدایی؛ جنگ‌های داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵)
اگر بخواهیم به نحوه شکل‌گیری باشگاه رئال مادرید برسیم، باید به سال ۱۸۹۷ برگردیم. همان سال تعدادی از دانشجویان دانشگاه کمبریج و آکسفورد در مادرید باشگاهی را با نام «باشگاه فوتبال آسمان» به وجود آوردند و صبح‌های دوشنبه به فوتبال می‌پرداختند. ۳ سال بعد و در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو باشگاه مجزا تبدیل شد. سپس دو سال بعد و در ۶ مارس سال ۱۹۰۲، مجدداً باشگاه نام خود را به «باشگاه فوتبال رئال مادرید» تغییر داد. ۱۹۰۲[۷] ۳ سال بعد، این تیم موفق شد اولین جام خود را با شکست تیم اتلتیک بیلبائو در جام اسپانیا به دست بیاورد. در ۴ ژانویه ۱۹۰۹ بود که «آدولفو ملندز»، مدیر وقت رئال در آن زمان، اساسنامه جام اسپانیا را امضاء و تأیید کرد تا باشگاه به یکی از اعضای فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا تبدیل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را بازهم تغییر داد و این‌بار به «رئال مادرید» که اینکار پس از اهدای عنوان رئال (رویال به معنی سلطنت) توسط شاه آلفونسو سیزدهماتفاق افتاد.[۸] در سال ۱۹۲۹، اولین لیگ فوتبال اسپانیا راه‌اندازی شد. رئالی‌ها تا هفته پایانی در صدر جدول حضور داشتند تا اینکه باخت هفته پایانیشان به اتلتیک بیلبائو، باعث قهرمانی بارسلونا در لالیگا و نایب قهرمانی آنها شد.[۹] رئالی‌ها اولین لیگ خود را در فصل ۳۱–۱۹۳۲ کسب کردند و سال بعد نیز این عنوان را کسب کردند تا اولین تیمی‌باشند که این جام را دو سال پیاپی کسب می‌کنند.[۱۰] در ۱۹۴۳، بارسلونا در نیمه نهایی مسابقات کوپا دل جنرالیسمه به مصاف رئال مادرید رفت. دیدار رفت دو تیم در لس کورتس با نتیجه ۳–۰ به نفع بارسلونا پایان یافت. در بازی برگشت اما بارسلون با نتیجه ۱۱–۱ از رئال شکست خورد.
عصر مدیریت سانتیاگو برنابئو و درخشش در اروپا (۱۹۴۵–۱۹۷۸)
در سال ۱۹۴۵، سانتیاگو برنابئو یسته، به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۱۱] در همین زمان، برنابئو دستور بازسازی زمین تمرین اختصاصی تیم و ساخت ورزشگاهی بزرگتر را برای تیم صادر کرد. در سال ۱۹۵۳، وی تصمیم گرفت تا سیاست جدیدی به کار ببرد و بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که اولین اقدامش، خرید آلفردو دی استفانو که قرارداد رسمی با بارسلونا امضاء کرده و عضو باشگاه بارسلونا به حساب می‌آمد بود. بعدها فاش شد که ژنرال فرانکو در این خرید نقش اساسی داشت و با فرستادن مأموران ویژه خواهان لغو قرارداد آلفردو با بارسلونا شد.[۱۲] در سال ۱۹۵۵، به پیشنهاد یک روزنامه‌نگار، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و در آن از تیم‌های مختلفی از سرتاسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنند. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود.[۱۳]
در دوران برنابئو بود که رئال مادرید خود را به عنوان قدرتی در اسپانیا و اروپا معرفی کرد. آنها در طی سالهای۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، ۵ بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی ۷–۳ مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال۱۹۶۰ در فینال رقابت‌ها بود. سال‌ها بعد پس از مرگ فرانکو مدیر وقت اینتراخت در محفلی خصوصی اعلام کرد که آن ژنرال خونخوار با قدرت و ثروت خود بازیکنان اینتراخت را محصور خود ساخت و نتیجهٔ آن فینال را رقم زد و به عبارتی نتیجه را از پیش تعیین شده می‌دانست.[۱۲] پس از این افتخارات پیاپی، باشگاه موفق به کسب عنوان نشان افتخار یوفا شد.[۱۴] آنها ششمین جام خود را نیز با شکست ۲–۱ پارتیزان و در سال ۱۹۶۶ به دست آوردند. اعضای این تیم در سالهای ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز موفق شده بودند تا به فینال این رقابت‌ها برسند هرچند موفق به قهرمانی نشده بودند.[۱۵] در دهه هفتاد، رئالی‌ها موفق به کسب ۵ لیگ اسپانیا و ۳ جام حذفی شدند.[۱۶] در سال ۱۹۷۱آنها اولین دیدار فینال جام در جام اروپا را برگزار کردند که در نهایت با شکست ۲–۱ مقابل چلسی، از کسب جام بازماندند.[۱۷] در ژوئیه ۱۹۷۸، اتفاقی ناگوار برای رئال مادرید افتاد و سانتیاگو برنابئو در حالیکه مسابقات جام جهانی فوتبال در آرژانتین آغاز شده بود، درگذشت. این اتفاق به حدی مهم بود که مسئولین فیفا تصمیم گرفتند که ۳ روز را در حین مسابقات به افتخار برنابئو، عزای عمومی اعلام کنند.[۱۸] باشگاه رئال نیز در ادامه همان سال، اولین دورهجام برنابئو را که به احترام برنابئو بود، برگزار کرد.
دوره کرکس‌ها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰)
رئالی‌ها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بازیکنان لیگ اسپانیا به تیم آمدند و با خود موفقیت را به همراه داشتند.[۱۹] یک روزنامه‌نگار اسپانیایی عنوان کرکس‌ها را برای آن تیم انتخاب کرد که به‌خاطر ۵ بازیکن فوق‌العاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوز، میشل و میخل پاردخا می‌شد.[۲۰]کرکس‌ها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چونفرانسیسکو بویو که دروازه‌بان تیم بود یا مهاجم خود،هوگو سانچز، یکی از بهترین تیم‌های نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا پیاپی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپرجام فوتبال اسپانیا را کسب کنند.[۲۰] اما این تیم رؤیایی و گروه کرکس‌ها، در اوایل دهه ۹۰ (میلادی) و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.[۲۱]
در سال ۱۹۹۶، لورنسو سانز، مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تافابیو کاپلو را به عنوان مربی تیم انتخاب کند. گرچه دوران مربیگری کاپلو تنها یکسال طول کشید اما آنها توانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند و بازیکنانی چون روبرتو کارلوس، پردراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورفبرای تقویت تیمی که خود بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو، ایوان زامورانو و فرناندو ردوندو را داشت، به تیم اضافه شدند تا اینکه تیم توانست با این بازیکنان به همراهفرناندو مورینتس که در سال ۱۹۹۷ به تیم آمد تحت هدایت یاپ هینکس پس از ۳۳ سال انتظار، هفتمین جام اروپاییخود را کسب کنند. آنها در فینال به لطف تک گل میاتوویچ موفق شدند یوونتوس را شکست دهند.[۲۲] دو سال بعد نیز رئالی‌ها موفق شدند تا با درخشش رائول، هشتمین جام اروپایی خود را با شکست ۳–۰ والنسیا کسب کنند.[۲۳]
دوره کهکشانی‌ها (۲۰۰۶–۲۰۰۰)
در ژوئیه سال ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۲۴] وی در وعده‌های انتخاباتیش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هرچند که وعده اصلی وی، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود.[۲۵] در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام کهکشانی‌ها معروف شد. بازیکنان بزرگی چونزیدان، رونالدو، فیگو، کارلوس، رائول و بکهام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به عنوان سرمربی خود می‌دید. اما با وجود این هزینه‌ها و کسب نهمین جام اروپایی و کسب قهرمانی لالیگا، پرز تصمیم گرفت تا دل‌بوسکه را برکنار کند، که همین کار وی باعث شد تا سفیدها در طی ۳ سال آینده، موفق به کسب هیچ جامی نشوند تا پرز از کار برکنار شود.[۲۲]
ریاست رامون کالدرون (۲۰۰۹–۲۰۰۶)
در ادامه و در سال ۲۰۰۶ بود که رامون کالدرون به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. کالدرون بلافاصله کاپلو را مجدداً به عنوان مربی تیمش انتخاب کرد تا طلسم قهرمان نشدن تیم را بشکند. آنها برای اولین‌بار در طی ۴ سال گذشته، موفق به کسب جام شدند و لالیگا را با کاپلو فتح کردند. اما با این وجود، کاپلو بازهم یک فصل تنها در تیم دوام آورد و مجدداً اخراج شد.[۲۷] رئالی‌ها موفق شدند فصل بعد نیز سی و یکمین قهرمانی خود را در لالیگا کسب کنند که این برای اولین بار در طی ۱۸ سال گذشته بود که دو سال پیاپی این جام را کسب کردند.[۲۸]
انتخاب مجدد پرز و دوران مورینیو (۱۳–۲۰۰۹)
در ژوئن ۲۰۰۹ و پس از ۲ سال ناکامی تیم و برکناری کالدرون، پرز مجدداً به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۲۹][۳۰] پرز مجدداً سیستم کهکشانی‌های خود را پیش گرفت. وی ابتدا کاکا (بازیکن فوتبال) را از تیم میلانخرید[۳۱] و پس از آن کریستیانو رونالدو را از منچستر یونایتد با رقم ۹۶ میلیون یورو خریداری کرد که یک رکورد تاریخیست.[۳۲]
رئالی‌ها با وجود خریدن بازیکنانی چون رونالدو، کاکا وآلونسو، نتوانستند زیر نظر مانوئل پلگرینی، جامی را کسب کنند و پرز وی را برکنار کرد. پس از آن، بعد از چندین روز مذاکره با ماسیمو موراتی، مدیر اینتر میلان ایتالیا، پرز توانست وی را راضی کند که اجازه خروج مربی خود،خوزه مورینیو را که برای آنها ۳ جام کسب کرده بود را بدهد تا مورینیو به عنوان مربی جدید تیم انتخاب و شروع بکار کند.[۳۳] آنها اولین جام خود با مورینیو را در سال ۲۰۱۰، با برد یک بر صفر خود برابر بارسلونا و در فینال جام حذفی بدست آوردند. همچنین در سال بعد (۲۰۱۱) لالیگا را با غلبه بر بارسلونا و سلطه شکنی این تیم از ان خود کردند.[۳۴]
دوران آنجلوتی و لا دسیما (۲۰۱۵–۲۰۱۳)
در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۳، کارلو آنجلوتی با قراردادی سه ساله جانشین مورینیو شد.[۳۵] یک روز بعد در کنفرانس خبری اعلام کرد که زین‌الدین زیدان و پل کلمنت دستیارانش در رئال خواهند بود.[۳۶] در ۱ سپتامبر ۲۰۱۳، انتقال گرت بیل به رئال مادرید با مبلغ رکوردشکن ۱۰۰ میلیون یورو صورت گرفت.[۳۷] در اولین فصل آنجلوتی در رئال، این تیم با گلگرت بیل در فینال کوپا دل ری بارسلونا را شکست داد و به مقام قهرمانی رسید.[۳۸] در ۲۴ مهٔ ۲۰۱۴، رئال مادرید با شکست همشهری‌اش اتلتیکو در
