بدون مجموعه
یوونتوس
خلاصه :
باشگاه یوونتوسباشگاه فوتبال یوونتوس (انگلیسی: Juventus Football Club / لاتین: iuventūs به معنی جوانان /تلفظ ایتالیایی: [juˈvɛntus]) که با نام‌های یوونتوس یایووه نیز شناخته می‌شود، نام یک باشگاه فوتبال حرفه‌ای است که در شهر تورین، در کشور ایتالیا قرار دارد. یوونتوس سومین باشگاه قدیمی فوتبال ایتالیا بعد از جنواو اودینزه محسوب می‌شود. به جز فصل ۰۷–۲۰۰۶ که بخاطر مسایل کالچو پولی به سری بی تبعید شد، همواره در تاریخ خود در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا (سری آ) حضور داشته‌است.
 |
||||
| نام کامل | باشگاه فوتبال یوونتوس | |||
|---|---|---|---|---|
| لقب | بانوی پیر (Vecchia Signora) سیاه‌سفیدها (bianconeri) گورخرها (Zebre) بانوی قاتل (Signora Omicidi) دوست دختر ایتالیا (Fidanzata d'Italia) |
|||
| نام کوتاه | Juve, JFC | |||
| تأسیس | ۱ نوامبر ۱۸۹۷ (۱۲۰ سال پیش) | |||
| ورزشگاه | آلیانز استادیوم | |||
| گنجایش | ۴۱٬۵۰۷ | |||
| مالک |
خانواده آنیلی (از طریق شرکت اکسور) ISE: JUVE |
|||
| مدیرعامل | آندرا آنیلی | |||
| سرمربی | ماسیمیلیانو آلگری | |||
| لیگ | سری آ | |||
| ۱۸–۲۰۱۷ | قهرمان | |||
| وبگاه | وبگاه رسمی | |||
|
||||
این باشگاه در سال ۱۸۹۷ توسط چند دانشجوی تورینی و با نام باشگاه ورزشی یوونتوس بنیانگذاری شد. این باشگاه از سال ۱۹۲۳ توسط خانواده آنیلی اداره می‌شود. یوونتوس یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های فوتبال در ایتالیا و جهان می‌باشد.[۱]
باشگاه یوونتوس در ایتالیا موفق شده ۳۴[توضیح ۱] مرتبهسری آ را بالای سر ببرد، ۱۳ بار فاتح جام حذفی ایتالیا و ۷ بار فاتح سوپر جام ایتالیا شود. باشگاه یوونتوس در رقابت‌های اروپایی تاکنون ۹ مرتبه فینالیست لیگ قهرمانان اروپا شده‌است که تنها توانسته‌است ۲ مرتبه در فینال به پیروز برسد، اولین قهرمانی آن‌ها مربوط است به فصل۱۹۸۴–۸۵ که با مربیگری جووانی تراپاتونی توانستند با نتیجه ۱ بر ۰ از سد لیورپول بگذرند[۲] و دومی آن نیز فصل۱۹۹۵–۹۶ می‌باشد که تحت هدایت مارچلو لیپی توانستند در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ضربات پنالتی آژاکس آمستردام را شکست دهند، یوونتوس با کسب ۱۱ جام اروپایی-بین‌المللی[۳] و در مجموع با کسب ۶۶ جام معتبر[توضیح ۲] جزء پرافتخارترین باشگاه‌های جهان محسوب می‌شود. باشگاه یوونتوس اولین باشگاه تاریخفوتبال اروپا می‌باشد که توانسته‌است هر سه جام معتبر اروپایی را فتح کند،[توضیح ۳] باشگاه یوونتوس به انتخابفدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال به عنوان دومین تیم برتر قرن ۲۰ اروپا شناخته می‌شود. باشگاه یوونتوس تنها باشگاه سه ستارهٔ فوتبال ایتالیا محسوب می‌شود.[توضیح ۴] باشگاه یوونتوس به عنوان دومین باشگاه برتر جهان در سال ۲۰۱۶ از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال معرفی شد.[۴]
باشگاه یوونتوس از اعضای بنیانگذار گروه ۱۴ است که پس از فروپاشی توسط اتحادیه باشگاه‌های فوتبال اروپاجایگزین شد.[۵]
یوونتوس همواره خود را باشگاهی ایتالیایی معرفی کرده‌است و در تمام تاریخ خود بیشترین بازیکنان ایتالیایی را در ترکیب خود داشته‌است، تعداد بازیکنان یوونتوس در تیم‌های ملی ایتالیا، قهرمان جهان گواه این موضوع می‌باشد: جام جهانی فوتبال ۱۹۳۴ (۹ بازیکن)، جام جهانی فوتبال ۱۹۳۸ (۲ بازیکن)، جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ (۶ بازیکن)، جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ (۵ بازیکن).[۶]
باشگاه یوونتوس در سال ۲۰۱۱ از ورزشگاه جدید و اختصاصی خود به نام ورزشگاه یوونتوس رونمایی کرد، این ورزشگاه در حال حاضر جز مجهزترین ورزشگاه‌های جهان است که داری ظرفیت ۴۱٬۵۰۷ نفر می‌باشد. ورزشگاه یوونتوس طبق قراردادی که با بیمه آلیانتس آلمان امضا شده از سال ۲۰۱۷ تا سال ۲۰۲۳ به نام آلیانتس استادیوم شناخته می‌شود.
در لیست شرکت دیلویت از ثروتمندترین باشگاه‌های فوتبال در جهان که در فصل ۲۰۱۵–۱۶ منتشر شد،[۷] یوونتوس دهمین باشگاه فوتبال در کسب درآمد در جهان با درآمد تخمینی ۳۴۱٬۱ میلیون یورو می‌باشد، که از این حیث در صدر باشگاه‌های فوتبال ایتالیا قرار دارد. باشگاه یوونتوس همچنین در لیستی که مجله فوربز از باشگاه‌های ارزشمند فوتبال جهان در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۱۷ منتشر کرد، رتبه نهم را بدست آورد، با ارزش تخمینی ۱٬۲۵۸ میلیون دلار.[۸]
تاریخچه باشگاه یوونتوسویرایش
تأسیس باشگاه (۱۸۹۷/۱۸۹۸)ویرایش
تأسیس باشگاه یوونتوس در اولین روز ماه نوامبر بر روی نیمکتی در خیابان ره اومبرتو توسط گروهی جوان که در دبیرستان ماسیمو لسیوم تحصیل می‌کردند که رؤیای تأسیس یک تیم فوتبال داشتند آغاز شد و به این ترتیب یوونتوس در تاریخ ۱ نوامبر ۱۸۹۷ در تورین متولد شد. باشگاهی که در آینده بخش مهمی از تاریخ فوتبال را رقم می‌زند. اولین دیدار این تیم تازه تأسیس با حضور جوانان و دوستداران در تئاتر ساختمان دارما برگزار شد. انریکو کنفاری در نخستین سخنان خود از خواسته‌های بزرگ باشگاه صحبت می‌کند، وی تأکید دارد با شروع فصل پاییزخواسته و آرزویی که از مدتها پیش داشته‌اند به وقوع پیوست.[۹]
سرانجام برادران کنفاری در دفتر کوچک خود در خیابان ده اومبرتو ۴۲ تشکیل جلسه می‌دهند، جلسه‌ای که با حضور مسئولین ابتدایی و بازیکنان و جوانان عاشق فوتبال برگزار می‌شود و آخرین اندیشه این جوانان که رؤیای داشتن مقر و محلی برای باشگاه‌است مطرح می‌شود، برادران کنفاری می‌دانند که برای داشتن یک تیم بزرگ می‌بایست محلی مناسب تهیه نمایند، این دو جوان خیلی زود ساختمانی با چهار اتاق و یک حیات پیدا می‌کنند که می‌توانست محلی مناسب برای یک تیم جوان و تازه تأسیس باشد.
با تشکیل یک تیم جوان و مشخص شدن محل استقرار تیم، وظیفه‌ای دیگری نیز بر شانه‌های تأسیس کنندگان سنگینی می‌کرد، این باشگاه می‌بایست نامی برای خود داشته باشد، بار دیگر براداران کنفاری جلسه‌ای تشکیل دادند و با توجه به جوانی باشگاه و جوانانی که با عشق فراوان در این تیم بازی می‌کردند، گروه تصمیم گرفت نام باشگاه ورزشی یوونتوس را انتخاب نماید و به این ترتیب و با تأیید گروه، باشگاه ورزشی یوونتوس نام‌گذاری شد.. گفتنی است که کلمه یوونتوس ریشه‌ای لاتین دارد و به معنای جوان یا جوانان است. اوگنیو کنفاری نخستین مدیر یوونتوس خیلی زود پست ریاست را رها کرد و برادراش انریکو از سال ۱۸۹۸ به ریاست باشگاه رسید.[۱۰]
ورود خانواده آنیلی (۱۹۰۶/۱۹۲۶)ویرایش
یوونتوس نزدیک به دو دهه زیر سایه تیم‌های میلانی قرار داشت و نتوانست قهرمانی نخست خود را تکرار کند. طی این سال‌ها مدیران و بازیکنان به این نتیجه رسیدن که برای نگهداری وقایع باشگاه، مجله‌ای نیاز است، بنابر این در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ مجله هورا یوونتوس که امروزه ماهنامه معروف این باشگاه به حساب می‌آید متولد شد. کارادو کورادینی که در فصل ۱۹۲۰–۱۹۱۹ رئیس باشگاه بود سرود یوونتوس را تصنیف کرده‌است. روال ناکامی‌ها ادامه داشت تا سال ۱۹۲۳ که خانواده مطرح آنیلی وارد عرصه حیات باشگاه شدند. در ۲۴ ژوئیه سال ۱۹۲۳ ریاست باشگاه را ادواردو آنیلی (پدر جووانی و اومبرتو آنیلی) به عهده گرفت. او پسر مالک و بنیانگذار کمپانی فیات بود. همراه با مدیریت قدرتمند این مرد بزرگ افتخارات و پیروزی‌های بانوی پیر نیز آغاز شد. بیانکونری‌ها با او در سال ۱۹۲۶ دومین اسکودتوی خود را نیز فتح کردند تا ادواردو نخستین قهرمانی مدیریت خود را تجربه کند. این قهرمانی با مربیگری جینو کارولی به دست آمد و بازیکنانی نظیرجانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا ،کارلو بیجاتو، فرنک هیرزر ،لویجی آلماندی، جوزف ویولا و جوزپه توریانی در این تیم قهرمان حضور داشتند.[۱۱]
دوران مربیگری کارلو کارکانو (۱۹۳۰/۱۹۳۵)ویرایش
طی سالهای ۱۹۳۵–۱۹۳۰ یوونتوس دوباره به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال ایتالیا خود را معرفی می‌کند. ادواردو آنیلی که تا سال ۱۹۳۵ مدیریت باشگاه یوونتوس را به عهده داشت در کنار جووانی ماتزونیس نایب رئیس باشگاه توانست در دهه ۳۰ یوونتوس را تبدیل به قدرت بلامنازع ایتالیا نماید. یوونتوس طی سالهای ۳۱ الی ۳۵ توانستند پنج اسکودتوی دیگر را برای باشگاه به ارمغان بیاورند و با کسب پنج عنوان قهرمانی متوالی رکورد جاودانه‌ای را به نام خود به ثبت برسانند (رکوردی که در ده دوم قرن ۲۱ توسط خود یوونتوس شکسته می‌شود).[۱۲] بازیکنان بزرگ آن زمان یوونتوس نمایشی را ارائه کردند که هرگز فراموش شدنی نیست، فلیچ بورل مهاجم بیانکونری‌ها در فصل ۱۹۳۲ باورنکردنی ظاهر شد وی در ۲۸ بازی ۲۹ گل به ثمر رساند و رکوردی فوق‌العاده به نام خود ثبت کرد. در این دوران آنیلی در کنار همکارانش تصمیم گرفت ورزشگاهی اختصاصی برای یووه تهیه نماید و سرانجام در فوریه ۱۹۳۴ یووه در ورزشگاه جدیدش به نام کوموناله (المپیک فعلی) به میدان رفت، ورزشگاهی که بعدها خاطرات بسیار دیدنی و زیبایی از اسطوره‌هایی مانند بونیپرتی، روبرتو بتجا ومیشل پلاتینی در خود زنده نگاه داشته‌است. در مسابقات جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بازیکنان یوونتوس اسکلت اصلی تیم ملی ایتالیا را تشکیل می‌دادند، اتفاقی که در جام جهانی ۱۹۸۲ نیز تکرار شد.[۱۳] در زمان مربیگری کارلو کارکانو یوونتوس هفت بازیکن ملی پوش به نام‌هایجانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا، لویس مونتی، جیووانی فرراری، لویجی برتولینی، فلیچ بورل و رایموندو اورسی را در تیم ملی ایتالیا داشت که توانستند قهرمان جام جهانی ۱۹۳۴ شوند، در ژوئیه ۱۹۳۴ ادواردو آنیلی مدیر موفق یوونتوس در سانحه هوایی مشهور جنوا درگذشت، بعد از آن اتفاق سیاه و تلخ، یووه به مدت ۱۲ سال که یک آنیلی دیگر در رأس مدیریت باشگاه آمد به حاشیه رفت.[۱۴]
جنگ جهانی دوم (۱۹۳۵/۱۹۵۵)ویرایش
تکرار افتخارات دهه سی به مدت یک دهه متوقف شد البته طی این سال‌ها قهرمانی در دو جام حذفی ایتالیا به افتخارات باشگاه اضافه شد. نخستین قهرمانی یووه در جام حذفی کشورش به تاریخ ۱۹۳۸ با مربیگری ویرجینیو روستا بازمی‌گردد. در فصل ۳۹–۳۸ یوونتوس با ایستادن در رده هشتم جدول دوران افول خود را می‌گذراند. طی سالهای ۳۵ الی ۴۷ مدیرانی نظیر امیلیو ده لا فورست وپیرو دُزیو در راس کار قرار گرفتند و نتوانستند شکوه یووه را نمایان سازند و سرانجام پس از نتایج نه چندان موفق و درخشان؛ پیرو دُزیو جای خود را به جیانی آنیلی داد، فرزندادواردو آنیلی به باشگاه خود در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۱۹۴۷ بازگشته بود تا پیروزی‌های گذشته و خاطرات زیبای دوران رهبری پدرش را تکرار کند. با آمدن جیانی اسکودتوهای هشتم و نهم در فصل‌های ۵۲–۵۱، ۵۰–۴۹ از راه رسید. اما عمر ریاست وی کوتاه بود و خیلی زود استعفا داد. با این حال یووه با بازیکنانی نظیر بونیپرتی، کارلو پارولا و جان هانسن همچنان به افتخارات خود می‌افزود. جیانی آنیلی۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴ پست ریاست را رها می‌کند و از باشگاه جدا می‌شود.
دوران مدیریت اومبرتو آنیلی (۱۹۵۵/۱۹۷۱)ویرایش
با جدایی جیانی آنیلی، به مدت یک سال باشگاه تحت نظارت سه نفر هدایت شد و یک سال بعد در نوامبر ۱۹۵۶،اومبرتو آنیلی برادر جیانی آنیلی راهی باشگاه شد تا قدرت و نفوذ خانواده آنیلی همراه با قدرت باشگاه یوونتوس ادامه داشته باشد. اومبرتو تا سال ۱۹۶۲ سمت مدیریت یوونتوس را در اختیار داشت که در این سال به دلیل ادامه تحصیل و اخذ مدرک پروفسوری از سمت مدیریت یووه کناره‌گیری کرد. این تیم در این سال‌ها دو ستاره بزرگ حیات خود را به نام‌های اومار سیووری و جان چارلزخریداری کرد و توانست اسکودتوی دهم را نیز فتح نماید.لیوبیسا بروشتش دهمین قهرمانی بانوی پیر را در فصل ۵۸–۵۷ به دست آورد تا با کسب این عنوان، اولین ستاره یووه نیز از راه برسد. با این قهرمانی بانوی پیر اجازه یافت اولین ستاره طلایی را بر روی پیراهن خود حک کند و به بالای آرم باشگاه نیز اضافه شود. یوونتوس توانست با هدایت مربیانی مانند رناتو چزارینی، کارلو پارولا، پائولو آمارال و هریبرتو هرررا در دهه شصت سه عنوان قهرمانی را کسب کند. دهه ۶۰ با کسب سه قهرمانی در سری آ و سه قهرمانی در جام حذفی ایتالیا به نوعی تکرار درخشش دهه ۳۰ بود. طی این سال‌ها ستارگانی برجسته همچون؛ جان هانسن، کارلو پارولا، کارل پرایست، بونیپرتی، جان چارلز واومار سیووری با پیراهن سیاه و سفید یووه در میدان‌ها فوتبال حاضر شدند و در دنیای فوتبال شهرتی کسب کردند.اومار سیووری با درخشش بی‌نظیر و گلزنی‌های ارزشمند خود تبدیل به مهره‌ای خوش‌نام در دنیای فوتبال شد و در سال ۱۹۶۱ توانست توپ طلای اروپا را از ان خود کند. با پایان فصل ۱۹۶۹ هریبرتو هرررا نیمکت یوونتوس را ترک می‌کند و لوئیس کارنیگلیا جانشین وی در پست مربیگری یووه می‌شود. گفتنی است که طی سالهای ۱۹۶۲ الی ۱۹۷۱ مدیریت باشگاه به ویتوره کاتلا واگذار شده بود.[۱۵]
دوران مدیریت جیامپیرو بونیپرتی (۱۹۷۱/۱۹۹۰)ویرایش
سرانجام زمان خداحافظی فرا می‌رسد و بونیپرتی پس از چند سال بازی و حضوری استثنایی در سال ۱۹۷۱ از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و بلافاصله به مدیریت باشگاه منصوب می‌شود. در زمان ریاست وی چهار مربی بزرگ و نامی همچون سیستمیر فیکپالیک، کارلو پارولا، جووانی تراپاتونی و دینو زوف هدایت بانوی پیر را به عهده گرفتند. بونیپرتی نزدیک به بیست سال رهبری بانوی پیر را به عهده گرفت و توانست درخشش دوران بازیگری اش را در این پست نیز تکرار کند،[۱۶] کسب ۹ اسکودتو و رساندن شمار اسکودتوهای یوونتوس به عدد بیست و گرفتن ستاره دوم باشگاه با قهرمانی در سال ۱۹۸۲، دو قهرمانی در جام حذفیبه همراه نخستین عنوان قهرمانی بانوی پیر در اروپا و فتح جام باشگاه‌های اروپا در سال ۱۹۸۵، قهرمانی در سال ۱۹۷۷در لیگ اروپا برای نخستین بار؛ رسیدن به قهرمانی رقابت‌های جام در جام اروپا در سال ۱۹۸۴، سوپر جام اروپاکه در سال ۱۹۸۴ به دست آمد از افتخارات بسیار ارزنده و بزرگی به‌شمار می‌رود که در دوران دو دهه مدیریت موفقبونیپرتی به دست آمد. جووانی تراپاتونی که ده سال هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود توانست در سال ۱۹۸۲ با قهرمانی یووه در سری آ ستاره دوم را از آن باشگاه نماید تا بانوی پیر تنها تیم ایتالیایی باشد که قهرمانی‌هایش به عدد بیست می‌رسید. در دو دهه ستارگان مشهوری پیراهن سیاه و سفید یوونتوس را برتن کردند؛ ستارگانی مانند: دینو زوف، میشل پلاتینی،
