رونالدو

خلاصه :

رونالدو در سال ۲۰۱۸
شناسنامه
نام کامل	کریستیانو رونالدو دوس سانتوش آویرو
زادروز	۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۳ سال)
زادگاه	فونچال، مادیرا، پرتغال
قد	۱٫۸۷ متر (۶ فوت ۲ اینچ)

کریستیانو رونالدو دوس سانتوش آویرو (پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro؛ تلفظِ پرتغالی اروپایی:[kɾiʃˈtjɐnu ʁoˈnaɫdu]؛ زادهٔ ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵)،

^[۳] که عموماً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل کشور پرتغال است که در پست مهاجم براییوونتوس و تیم ملی پرتغال بازی می‌کند.

او در سال ۲۰۰۹ با انتقال ۸۵ میلیون پوندی‌اش (۹۴ میلیون یورو، ۱۳۱٫۶ میلیون دلار) از منچستر یونایتد به رئال مادرید، به گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد. رکوردی که بر اساس گزارش‌های منتشرشده، با انتقال ۱۰۰ میلیون یورویی گرت بیل از تاتنهام به رئال مادرید در سال ۲۰۱۳، شکسته شد.

^[۴] با حقوق سالیانه ۲۱ میلیون یورو پس از لیونل مسی و نِیمار، دارای بالاترین درآمد بین بازیکنان فوتبال جهان است.

^[۵] در حال حاضر، برخی وی را بهترین بازیکن فوتبال در جهان

^[۶]

^[۷]

^[۸]

^[۹] و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال می‌دانند.^[۱۰]

^[۱۱]

^[۱۲]

او فوتبالش را در نوجوانی در تیم آندورینها آغاز کرد. بعد از دو سال به ناسیونال پیوست و پس از آن، به باشگاه اسپورتینگ لیسبون ملحق شد. او در این تیم، نظر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۳ با قراردادی به ارزش ۱۳٫۲۴ میلیون پوند (۱۶ میلیون یورو) به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین جامش در منچستر یونایتد را با قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴ به دست آورد.

وی تا سال ۲۰۰۹ با منچستری‌ها هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.^[۱۳]

^[۱۴] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.^[۱۵] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب کرد.^[۱۶]

رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با کریس به توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین بازیکن فوتبال جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه مادریدی جدید خود، فتح لا لیگا و همچنین جام باشگاه‌های اروپا بوده‌است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دستفرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست. او برترین گلزن تاریخ رئال مادرید در لالیگا است. رونالدو همچنین اولین بازیکن در تاریخ لالیگاست که در زمین حریف موفق به زدن ۵ گل شده‌است. او پس از لیونل مسی دومین گلزن برتر تاریخ لالیگا است.^[۱۷]

^[۱۸] همچنین رکورددار گلزنی در تاریخ رئال مادرید است.^[۱۹] او با ثبت ۳۶ هت تریک، به همراه مسی رکوردار هت تریک لالیگا نیز هست. همچنین با زدن ۱۱۹ گل درلیگ قهرمانان اروپا رکورددار گل زده‌است.^[۲۰]

رونالدو در فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ لیگ قهرمانان اروپا با دو گلی که در مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌ها در بازی برگشت در مقابل شالکه به ثمر رساند، رکورد رائول و لیونل مسی را شکست و با ۷۸ گل رکورددار گل تمام رقابت‌های اروپایی شد. همچنین با این دو گل با ۷۵ گل زده مشترکاً به همراه لیونل مسی رکورددار گل لیگ قهرمانان اروپا شد.^[۲۱]

رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده گرفت. او برای تیم ملی فوتبال پرتغال ۱۵۳ بار بازی کرده، ۸۵ گل به ثمر رسانده و ۲۷ پاس گل داده‌است. رونالدو توانست با هت تریک و زدن سه گل در نخستین بازی تیم ملی فوتبال پرتغال برابر اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۸ پس از علی دایی(۱۰۹ گل) رکورد فرانس پوشکاش(۸۴ گل) را پشت سر بگذارد و در ردهٔ دوم گلزنترین بازیکنان تاریخ فوتبال ملی جهان قرار بگیرد. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶ بوده‌است که در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ نایب قهرمان و جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ آلمان چهارم شده‌است. او همچنین در سال ۲۰۱۶ در جام ملتهای اروپا در فرانسه توانست به عنوان قهرمانی با تیم پرتغال دست پیدا کند. رونالدو آمیزه‌ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت‌های پر قدرت، تکنیک و حرکات نمایشی است، او یکی از سریعترین بازیکنان جهان و رکورددار بلندترین پرش در بین بازیکن فوتبال‌های جهان است. او اکنون دارای ۵ توپ طلا نیز می‌باشد^[۲۲]

^[۲۳]

^[۲۴] او همچنین در مصاحبه‌ای که با فاکس اسپورت آرژانتین داشت فاش کرد که از سن یازده سالگی به این نتیجه رسیده که یک سروگردن از دیگران بالاتر است و در آن زمان شک نداشته که با بازیکنان هم رده اش متفاوت است و تاکنون بر این اعتقاد مانده‌است.^[۲۴]

محتویات

• ۱زندگی
• ۲زندگی حرفه‌ای
  • ۲.۱آغاز
  • ۲.۲اسپورتینگ لیسبون
  • ۲.۳منچستر یونایتد
    • ۲.۳.۱۲۰۰۵–۲۰۰۳
    • ۲.۳.۲۲۰۰۷–۲۰۰۶
    • ۲.۳.۳۲۰۰۸–۲۰۰۷
    • ۲.۳.۴۲۰۰۹–۲۰۰۸
  • ۲.۴رئال مادرید
    • ۲.۴.۱۲۰۱۰–۲۰۰۹
    • ۲.۴.۲۲۰۱۱–۲۰۱۰
    • ۲.۴.۳۲۰۱۲–۲۰۱۱
    • ۲.۴.۴۲۰۱۳–۲۰۱۲
    • ۲.۴.۵۲۰۱۶–۲۰۱۵
  • ۲.۵یوونتوس
• ۳تیم ملی
  • ۳.۱جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
  • ۳.۲جام جهانی ۲۰۰۶
  • ۳.۳جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
  • ۳.۴جام جهانی ۲۰۱۰
  • ۳.۵جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
  • ۳.۶جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶
  • ۳.۷جام جهانی ۲۰۱۸
• ۴بیرون از فوتبال
  • ۴.۱زندگی شخصی
  • ۴.۲مناقشات
• ۵آمار و ارقام
  • ۵.۱آمار باشگاهی
  • ۵.۲آمار ملی
  • ۵.۳گل‌های ملی
• ۶افتخارات
  • ۶.۱باشگاهی
  • ۶.۲ملی
  • ۶.۳انفرادی
• ۷جستارهای وابسته
• ۸یادداشت
• ۹پانویس
• ۱۰پیوند به بیرون

زندگی

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دو خواهر به‌نام‌های آلما و لیلیانا کاتیا دارد.^[۳]

^[۲۵] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا برگرفته‌است.

زندگی حرفه‌ای

آغاز

رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.^[۲۶] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضا کرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.^[۲۷]

اسپورتینگ لیسبون

او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش دید. او تنها بازیکن فوتبال پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.^[۲۸] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.

او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.^[۲۹]

در سال ۲۰۰۳ بارسلونا قصد به خدمت گرفتن او را داشت.^[۳۰] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ بازیکن فوتبال تبدیل‌کرد.^[۳۱]

منچستر یونایتد

۲۰۰۵–۲۰۰۳

رونالدو در بازی مقابل چلسی در آوریل ۲۰۰۶

رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین بازیکن فوتبال پرتغالی این باشگاه بود.^[۳۲] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت: «تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »^[۳۳]

او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابلپورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.^[۳۴]

۲۰۰۷–۲۰۰۶

رونالدو در منچستر یونایتد در فصل ۰۷–۲۰۰۶

در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ ورابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.^[۳۵]

^[۳۶]

در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.^[۳۷] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.^[۳۸]

^[۳۹]

در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.^[۴۰]

۲۰۰۸–۲۰۰۷

رونالدو و ریو فردیناند در حال جشن‌گرفتن پس از گل

در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام داد، کارت قرمز گرفت و از سه بازی بعدی منچستر محروم‌شد.^[۴۱]

^[۴۲] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هر دو گل منچستر را رونالدو به باشگاه پیشین خود زد.^[۴۳]

در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.^[۴۴]

^[۴۵]

در ۱۲ ژانویه، نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.^[۴۶] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.^[۴۷] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.^[۴۸] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات کرد.^[۴۹]

در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.^[۵۰] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.^[۵۱]

در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.^[۵۲]

منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با چلسی بازی کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.^[۵۳] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.^[۵۴]

۲۰۰۹–۲۰۰۸

رونالدو در بازی با لیورپول. مقابل اوآلبرت ریرا دیده می‌شود.

اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند: «رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »^[۵۵]بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.^[۵۶]

^[۵۷] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.^[۵۸]

 در روز ۲۴ سپت^[۶۰] شد.پارک جی سونگ در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین ویارئال در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ^[۵۹] را از دست‌داد.آمستردامدر اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به