سردار بزرگ سرزمینم حاج قاسم

خلاصه :

انسان در زندگی بدنبال یافتن قهرمان است تا گاه او را نماد قدرت، تلاش، استواری و الگوی خود قرار دهد. در غرب این قهرمانان نه در  واقعیت بلکه در قاب تصویر، پوشالی و خیالی ترسیم می شوند. سوپرمن، اسپایدرمن، بت من و کاپیتان آمریکا با هیاهو و تبلیغات زیاد جور واقعیت را می کشند اما در خاک کشورمان قهرمانان بی ادعایی بودند و هستند تا خاک را به افلاک پیوند، زنند و راه را ما نشان دهند. باکری، همت، صیادشیرازی و متوسلیان با پای دل، بی ادعا و بی تبلیغ ، بلکه با جانفشانی قهرمان ما شدند. سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، شهید زنده ای، که در ظاهر از این قافله جامانده بود اما ماند که نشان دهد هنوز شهادت هنر مردان خداست، هنری که در قاب دل بیشتر نمایان است. آری سردار ما، که همنام نوجوان دلاور کربلاست و شیرین تر از عسل بودن جانفشانی در راه سرور شهیدان، امام حسین(ع) را به ما یادآور شدند. یادآور شدند که می توان در این زمانه هم لرزه بر اندام قدرت های توخالی دنیا انداخت،  طوری که نه در نبرد رودر رو، که می دادند از توانشان خارج است، بلکه با تروری از راه دور  این قهرمان را به شهادت که آرزوی دیرینه اش بود، برسانند. حال ماییم و قهقهه سرمت از پیروزی دشمن که می انگارد با به شهادت رساندن این اسطوره تاریخ پر قهرمان ایران، می تواند ما را به زانو در آورد. شاید بتوان با پویشی چون # یاد قهرمان من به فرزندان و آیندگان بگوییم که نسل قهرمانان اسطوره ای ایران بی پایان است و ما تا آخر ایستاده ایم.