بازی و اهمیت آن در آموزش

خلاصه :

بازی

شاید بتوان گفت مهمترین فضا و زمان یادگیری کودکان در بازی است. حال می خواهیم از این موقعیت منحصر به فرد استفاده کرده و مواردی را که کودکان نیاز به فراگیری دارند را در این قالب جذاب برای کودکانمان ارائه دهیم. مواد لازم: کاغذ، قلم، ذهن آماده و تمرین کرده( در صورت نیاز مشورت افراد با تجربه).

شاید قبل از طراحی باید در این سن نیز از این تجربه گرانبها ( بازی کردن) استفاده کنیم تا به درک بهتری درباره آن برسیم. تصمیم بگیریم و اقدام کنیم. زمانی را برای بازی با افراد خانواده به طور ثابت در نظر بگیریم.( بهتر است روزانه باشد.) بازی در طول هفته ثابت نباشد. مثلا هر روز فوتبال یا . . .، عنصر جذابیت در بازی وجود داشته باشد. کتاب خواندن برنامه بسیار مفید و موثری است اما نه به عنوان بازی. نقاشی، کاردستی، شعر خواندن نیز از این قانون تبعیت می کند که جزء بازی ها نیستند. دربرنامه ریزی هفته می توان از بازی های حرکتی( با توجه به شرایط محیطی)، بازی های فکری و . . . استفاده کرد. در طول زمانی که برای بازی قرار داده ایم، استفاده از تلفن همراه، تلویزیون و . . . ممنوع.

خواهیم دید بعد از مدتی مداومت در این برنامه ارتباط با اعضای خانواده و شرایط ذهنی و آرامش خودمان بهتر می شود. نکته مهم: پر رنگ شدن برد و باخت و اهمیت زیاد به آن( اصطلاحا کل کل کردن) باعث از بین رفتن تمام شرایط مثبت و تبدیل آن به دلخوری و ناراحتی می شود.

تبریک می گویم شما موفق شده اید و آماده طراحی و برنامه ریزی برای برنامه های آموزشی در قالب بازی شده اید. حال نیاز است تا مفاهیم مورد نظر را بازی مناسب گنجانده و با همراهی کردن کودکمان، زمینه محقق شدن آن را فراهم کنیم. ثبت کردن تجربیات و بعد از انجام بازخورد باعث ارتقا برنامه ها می شود. صبر کلید طلایی به هدف رسیدن، در دستانمان است.