بچه ها دلم براتون تنگ شده....

خلاصه :

یادم نمیاد زمانیکه خودم دانش آموز بودم از نبودن در مدرسه مثل حالا دلتنگ شده باشم. امسال بعد از ۱۵ سال زندگی دوباره در مدارس بیش از هر زمانی دلتنگ مدرسه ام. الآن میدانم عاشقم...

حیاط مدرسه بدون ورود صبح گاهی بچه ها...

قبل از رسیدن به مدرسه پیاده روی بین مترو شریف تا دبستان و دیدن بچه های داخل سرویس ها و بای بای با آنها...

صف آسانسور دبستان دو...

کلاسی که از صبح بچه ها هستند و بازی و شادی و صداها...

صبحگاه های دوست داشتنی قرآن و شعر و سرود و بازیهای .... وای

انتخاب آزادانه بچه ها

هر کلاسی دوست داری انتخاب کن....

شور و اشتیاق برای رفتن به کلاس و ...

زنگ های تفریح...

زنگ تغذیه و شوخی ها

وقت ناهار بچه ها

و کلی شادی و نشاط با بچه ها بودن و میدانم این حرف همه همکاران عاشق به معلم بودن است