چند تن از دانشمندان بزرگ تاریخ ( قسمت اول )

خلاصه :

1- ابن هیثم ( 965-1400 )

ابوعلی محمد بن حسن هیثم بصری معروف به ابن هیثم از بزرگترین ریاضیدانان، بنا بر دایره المعارف الاسلامیه بی گمان بزگترین دانشمند مسلمان عرب بود. او تابعیتی ایرانی داشت. بیش از 200 اثر از نجوم از ابن هیثم باقی مانده است. ابن هیثم در مورد پرتوی نوری که از نور خارج می شود تحقیق کرده و خیلی از اتفاقات درون چشم را کشف کرده است و ماه را هم توصی کرده و گفته: « ماه نور خورشید را بازتاب می کند. » سیارک شماره 59239 به نام این دانشمند بزرگ اسم گذاری شده است.

2- ابوریحان بیرونی ( 973- 1048 )

ابوریحان بیرونی در کتاب اسطرالاب خود روشی برای محاسبه شعاع زمین گفته است که هیچ یک از دانشمندان بزرگ تاریخ هم نتوانستند روشش را بفهمند و ابوریحان مکتشف آن بوده است. ابوریحان بیرونی ایرانی بوده است. ابوریحان روشش را در کتاب ابو مسعودی هم بازگو می کند. او خورشید گرفتگی هشتم آوریل 1019 را در کوه های لغمان در افغانستان کنونی رصد کرد و ماه گرفتگی سپتامبر سال 2020 را در غزنین پژوهید !! یعنی پیش بینی درستی از او با فاصله پانصد یا بیشتر سال. او در زمان سلسله غزنویان کمک های زیادی به توسعه ی ایران در آن موقع کرد.

3- عمر خیام نیشابوری ( 1048- 1131 )

یکی از برترین کارهای خیام این بود که ساعت را درست کرد و تقویم را هم همینطور. او مدار گردش زمین به دور خورشید تا 16 عدد اعشار محاسبه کرد. خیام در مقام ریاضیدان و ستاره شناس تالیفات بسیار مهمی انجام داد. از جمله آنها رساله فی البراهین و جبر المقابله است.