شهیدان ( قسمت نهم ) شهدای محراب ( غیر از آنهایی که قبلا گذاشتم )

خلاصه :

شهید میراسدالله مدنی دهخوارقانی

میر اسدالله مدنی دهخوارقانی (۱۲۹۳ در آذرشهر – ۲۱ شهریور ۱۳۶۰ در تبریز)، روحانی مجتهد شیعه، نماینده دورهٔ اول مجلس خبرگان و امام جمعهٔ سابق تبریز و نورآباد ممسنی(در دوران تبعید) بود.

زندگینامه

در ۱۲۹۳ هجری خورشیدی در آذرشهر از توابع تبریز، به دنیا آمد. در چهار سالگی مادر خود را از دست داد و نزد نامادری و پدرش آقا میرعلی بزرگ شد.

مدنی دروس ابتدایی علوم دینی را در حوزه علمیه یزد فراگرفت و برای ادامهٔ تحصیل عازم قم شد و در آن‌جا تحصیلات خود را به پایان رساند. وقتی نواب صفوی مصمم به مبارزهٔ مسلحانه شد، در تهیهٔ جنگ‌افزار وی را یاری کرد. سپس چندین سال در حوزهٔ علمیهٔ نجف به تدریس مشغول گشت. در حوزهٔ نجف در بین دوستان معروف بود که «اسلحه‌ای که نواب صفوی تهیه کرد با پول کتاب‌های مدنی بود.» از جمله شاگردان او در این دوره می‌توان به عارف حسینی اشاره نمود.

فعالیت های سیاسی

در سال ۱۳۴۹ به ایران بازگشت و بر اثر مخالفت با حکومت پهلوی دوم به کنگان تبعید شد.

به دنبال مبارزات مدنی، وی طی دهه ۱۳۴۰ چندین بار توسط ساواک دستگیر و تبعید شد. در چنین شرایطی مدنی به بیماری سل ریوی مبتلا شد. با بررسی پرونده پزشکی مدنی و قوت گرفتن احتمال درگذشت مدنی در اثر این بیماری، ساواک برای فرار از فشارهای طیف مذهبی جامعه در سال ۱۳۵۱ مدنی را به دره مرادبیک در حوالی همدان تبعید کرد.

پس از مرگ روح‌الله کمالوند بنیانگذار حوزه علمیه کمالیه، مدنی به خرم‌آباد مهاجرت کرد. وی تا سال ۱۳۵۴ اقدام به انتشار توضیح‌المسائل و تحریرالوسیله از آثار روح‌الله خمینی کرد و سخنرانی او به مناسبت دوازهمین سالگرد تظاهرات ۱۵ خرداد در مسجد شاه خرم‌آباد ساواک را نسبت به اقدامات او حساس کرد. همچنین مدنی از سوی روح‌الله خمینی به عنوان نماینده در استان لرستان انتخاب شده بود و همین عوامل باعث شد تا ساواک اقدام به تبعید وی به نورآباد ممسنی کند.

پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران برای حل مشکلات مردم شهر همدان به صورت موقت، به امامت جمعه آن شهر منصوب گردید. در اولین انتخابات مجلس خبرگان به نمایندگی از همدان به مجلس راه یافت. در آبان سال ۱۳۵۸ سید روح‌الله خمینی وی را به عنوان امام جمعه تبریز منصوب کرد.

شهادت

مدنی سرانجام در ۲۰ شهریورماه ۱۳۶۰ در حال اقامهٔ نماز جمعه ترور شد. مسئولیت ترور او را سازمان مجاهدین خلق ایران بر عهده گرفت. اسدالله مدنی دومین شهید محراب انقلاب اسلامی لقب گرفته‌است.

شهید محمد صدوقی

محمد صدوقی، روحانی شیعه ایرانی بود، که توسط سازمان مجاهدین خلق ایران ترور شد. وی پس از این حادثه تحت نام «چهارمین شهید محراب» نیز شناخته می‌شود.

ابتدای زندگی

در روز ۸ صفر ۱۳۲۷ در یزد به دنیا آمد. وی از نسل شیخ صدوق است پدرش ملا ابوطالب و جد دوم او علامه ملا محمدمهدی کرمانشاهی بود که بر اثر درگیری با فتحعلی شاه قاجار به یزد تبعید شد. محمد صدوقی در ۷ سالگی، پدر و در ۹ سالگی مادرش را از دست داد و پسرعمویش ـ ملا محمد کرمانشاهی (مدفون در یزد) ـ سرپرستی او را برعهده گرفت که بعدها صدوقی داماد وی شد.

تحصیلات

تحصیلات علوم دینی را در مدرسه عبدالرحیم‌خان یزد آغاز کرد و در سن ۲۱ سالگی برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت، اما پس از مدت کوتاهی به دلیل کمبود امکانات و سرمای بی‌سابقه اصفهان، به یزد بازگشت و یکسال بعد در سال ۱۳۴۹ به قم مهاجرت کرد و به تحصیل و بعد از آن تدریس در این شهرپرداخت ودرس شیخ عبدالکریم حائری یزدی ،سیدمحمد تقی خوانساری وسیدمحمد حجت کوه کمری شرکت کردند وبه درجه اجتهاد نائل شد.

وی در سال ۱۳۴۲ از حامیان روح‌الله خمینی بود و پس از پیروزی انقلاب، نماینده مردم یزد در مجلس خبرگان قانون اساسی و امام جمعه این شهر شد.

شهادت

در تاریخ ۱۰ رمضان ۱۴۰۲ هجری قمری و روز جمعه یازدهم تیرماه ۱۳۶۱ هجری شمسی یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به نام رضا ابراهیم‌زاده، در عملیاتی انتحاری، پس از اقامه نماز جمعه به او نزدیک شد و پس از دست دادن او را در آغوش گرفت. قبل از هر اقدامی در یک لحظه کمربند انتحاری نارنجکهای همراه فرد انتحاری (ابراهیم‌زاده) که به دور کمر خود بسته بود، منفجر شد. صدوقی و فرد مهاجم در دم کشته شدند و یکی از محافظان حلقه یک او به نام احمدرضا سلطانی از ناحیه کمر به پایین به دلیل اصابت ترکش زخمی شد و بعد از آن نیز چهار نفر از بانوان بر اثر ازدحام جمعیت درگذشتند. پیکرش در مسجد حظیره (روضه محمدیه) یزد دفن گردید.

در جریان پیامدهای اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) درب منزل وی به آتش کشیده شد که این اتفاق توسط گروه‌های اصلاح طلب و اصول‌گرا محکوم شد و همگی خواهان شناسایی عوامل این ماجرا شدند.

شهید عطاءالله اشرفی اصفهانی

عطاءالله اشرفی اصفهانی از روحانیون شیعه ایرانی در سال ۱۲۸۱ (شعبان ۱۳۲۲) در محله خوزان خمینی شهر متولد شد.

از نوجوانی و پس از گذراندن دوره مکتب‌خانه، در دوازده سالگی به توصیه پدرش، از خمینی شهر عازم اصفهان می‌شود و دروس حوزه را آغاز می‌کند. و طی ده سال سکونت در حوزه علمیه اصفهان، دوره‌های مقدمات و سطح فقه و اصول را نزد اساتیدی همچون سید مهدی درچه‌ای و سید محمد نجف‌آبادی به پایان می‌برد. سپس به قم هجرت کرده، دوره عالی و اجتهادی فقه و اصول را نزد عبدالکریم حائری یزدی، سید محمدتقی خوانساری، سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید روح‌الله خمینی فرامی گیرد. میرزا عطاالله اشرفی خوزانی نام کامل و واقعی وی است (محمدتقی آقائی خوزانی).

آثار

البیان

تفسیر قرآن

مجمع الشتات

مجموعه ای پیرامون حروف مقطعه قرآن

کتابی در موضوع « غیبت حجت بن الحسن »

فعالیت ها

تاسیس ساختمان مکتب الزهراء

تاسیس مسجد ولی عصر در خمینی شهر

امامت جمعه شهر کرمانشاه

تاسیس حوزه علمیه امام خمینی در کرمانشاه

تاسیس ساختمان مسجد النبی در کرمانشاه

تاسیس توسعه مسجد بروجردی در کرمانشاه

شهادت

وی در ۲۳ مهرماه ۱۳۶۱ در حالی که برای اقامه نماز جمعه آماده می‌شد، در مسجد جامع کرمانشاه با انفجار نارنجک توسط فردی به نام محمدحسین خداکرمی ترور و کشته شد و چهارمین شهید محراب جمهوری اسلامی ایران شد . بعدها نشریهٔ مجاهد، ارگان سازمان مجاهدین خلق ایران با برعهده گرفتن این عملیات، خداکرمی را به عنوان یکی از عوامل خود معرفی کرد. وی بنا به وصیت خودش در تخت فولاد اصفهان و در کنار سید ابوالحسن شمس‌آبادی به خاک سپرده شد. بخشی از بدن وی که بعدها پیدا شد، در گورستان باغ فردوس کرمانشاه به خاک سپرده شد.

در تهران بزرگراهی به نام وی نام‌گذاری شده‌است.

همین طور در شهر او یعنی خمینی شهر نیز بیمارستانی به نام ایشان نام گذاری شده است.

نظرات دیگران

سید روح الله خمینی در پیامی به مناسبت درگذشت عطاءالله اشرفی اصفهانی نوشت: ...(ایشان) از آن شخصیت‌هایی بود که این‌جانب یکی از ارادتمندان این شخص والامقام بوده و هستم.

شهد سید محمد باقر حکیم

سید محمدباقر طباطبائی حکیم (۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش در نجف – ۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲ در نجف)، رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق و یکی از مشهورترین روحانیون فعال سیاسی عراق در قرن بیستم بود.

تبار

وی فرزند سید محسن طباطبایی حکیم می‌باشد. وی در امور سیاسی متأثر از استادش سید محمدباقر صدر بود.

گریز به ایران

حکیم در نیمه اول سال ۱۹۸۳ موفق به فرار از عراق شد. صدام دستور بازداشت ۱۶ نفر از افراد خانواده حکیم و شکنجه آنها به طرق مختلف و سپس اعدام آنها را صادر کرد. پیامی نیز به این مفهوم به ایشان صادر شد که اگر به تحریک مردم علیه رژیم اقدام کند کشتارها ادامه پیدا خواهد کرد.

سازمان بدر

وی رابطه نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و بنیانگذار سپاه بدر بود که در جنگ ایران و عراق در کنار ایران علیه رژیم بعث جنگیدند.

شهادت

سید محمدباقر حکیم در تاریخ ۲۹ اوت ۲۰۰۳ سه ماه پس از سقوط صدام و بازگشتش به عراق، پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از حرم علی بن ابی‌طالب در نجف ترور شد. در این واقعه ۹۵ نمازگزار دیگر نیز همراه او کشته شدند.

همچنین در اهواز نیز مسجدی که توسط مهاجران اصفهانی ساخته شده و معروف به مسجد خمینی شهری ها هست، به نام مسجد آیت الله اشرفی اصفهانی نامگذاری شده است.

نام ایشان بر بزرگ ترین و مهم ترین فرودگاه غرب کشور در شهر کرمانشاه نام گذاری شده است.

پایان

خداحافظ