ابراهیم هادی

خلاصه :

ابراهیم هادی متولد ۱ اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در حوالی میدان خراسان تهران است. او چهارمین فرزند خانواده ۶ نفرشان بود.

پس از مرگ ناگهانی پدر، که علاقه ‌دو طرفه شدیدی بین آن ‌ها در جریان بود، به ‌ناچار بار سنگین مخارج خانواده به ‌گردنش افتاد.

او دوران دبستانش را در مدرسه طالقانی گذراند. سپس برای دوران دبیرستان به مدرسه‌ی ابوریحان و کریم‌خان زند انتقال یافت.

در دوره‌ دبیرستان بود که کم‌کم جایگاه معنوی پدر در خانه آنها کمرنگ شد. او در سال ۱۳۵۵ مدرک دیپلشم را گرفت و کم کم به محافل مذهبی مانند مسجد و هیئت ها وارد ‌شد.

در پای درس بزرگانی مثل علامه جعفری نشست. بخش مهمی از اخلاق و مرام سنتی ابراهیم که بعد ها در جبهه ‌های جنگ زبان‌ زد خاص و عام شده ‌بود، علاوه‌ بر تربیت خانوادگی اش از حضور در همین محافل سر چشمه می گیرد.

در همان دوران به مطالعه‌ ی جانبی و غیردرسی نیز می‌ پرداخت. در همین زمان کار خود را در بازار تهران در پیش گرفت و در اوقات آزاد نیز به ورزش ‌های باستانی و میدانی مشغول می شد.

ابراهیم هادی در همین دوره ‌ها در زندگی اجتماعی اش به فعالیت‌ های جمعی علاقه پیدا کرد. مسائلی مانند اعتقاد به رعایت حقوق مردم و رزق و روزی حلال در وجود او شکل گرفت.

لازم به ذکر است که تمام خاطراتی که از منش و رفتارهای ابراهیم هادی در کتاب سلام بر ابراهیم ذکر شده است، به قبل از ۲۵ سالگی او بر می ‌گردد؛ زیرا او در ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۶۱ در بخش مقدماتی عملیات والفجر در فکه به شهادت رسید.

بقایای پیکرش هرگز یافت نشد و مفقود الاثر شد. اما یک نکته جالب در میان تمام بخش های زندگینامه‌ ابراهیم هادی (به ‌الخصوص قبل از ورود به جبهه‌ های جنگ) وجود دارد. این آن است که: تمام افرادی که خاطرات او را بازگو می ‌کنند و با آن ها مصاحبه شده است،

شخصیت او را به ‌شکل یک فرشته ‌ی بی ‌گناه، بیان نکرده اند بلکه او را به ‌صورت یک انسان عادی جلوه می دهند. همین موضوع مخاطب را برای خواندن کتاب و آشنایی هرچه‌ بیشتر با شخصیت این شهید، تشویق می ‌‌کند.

شهید ابراهیم هادی چگونه به شهادت رسید؟

شهید ابراهیم هادی در عملیات والفجر مقدماتی بهمراه بچه های گردان کمیل و حنظله در کانال های فکه بمدت پنج روز مقاومت کرد ولی تسلیم نشد و سرانجام در ۲۲ بهمن سال ۶۱ پس از فرستادن بچه های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و کسی دیگر او را ندید. ابراهیم همیشه از خدا تقاضا داشت گمنام شود؛ به دلیل آنکه یکی از صفات یاران خدا، گمنامی است.

کتاب« سلام بر ابراهیم» در صفحه ۱۳۵ به بیان خاطرات و بخش هایی از زندگینامه این پهلوان شهید پرداخته است.