نقد و برسی بازی فورتنایت

خلاصه :

محیط‌های بازی و اصولا تمامی مواردی که مخاطب به شکل بصری با آن‌ها درگیر می‌شود، در نسخه‌ی موبایل، گرافیک هنری‌شان را کاملا حفظ کرده‌اند

Fortnite، ساخته‌ی محبوب و پرطرفدار استودیوی Epic Games، آن‌قدر پس از عرضه‌اش روی کنسول‌های نسل هشتم و کامپیوترهای شخصی به موفقیت‌های متفاوت و سودآوری رسید که مدتی قبل برای iOS نیز عرضه شد و به زودی، قرار است شاهد حضور آن روی گوشی‌های اندرویدی باشیم. با این حال، قطعا و یقینا در عین لذت‌بخش بودن نسخه‌ی موبایل بازی، باید بپذیریم که این Fortnite ابدا بهترین پورتی که می‌شد از روی نسخه‌ی اصلی انجام داد نیست و با این که اثر سرگرم‌کننده‌ای محسوب می‌شود، کیلومترها عقب‌تر از آن جایی ایستاده که می‌توانست قرار گرفته باشد. در این بین، شاید اولین نقطه‌ای از بازی که توجه‌مان را به خودش جلب می‌کند، گرافیک آن و کیفیت بافت‌هایی است که دارد. از منظر گرافیک هنری، باید پذیرفت که Fortnite کم‌اشکال موفق به ارائه‌ی چشم‌اندازهای فانتزی خود به مخاطبان شده و گشت‌وگذار و حرکت در نقشه‌اش، از همان ابتدا تا انتهای بازی، به هیچ عنوان تفاوت محسوسی با نسخه‌های کنسولی ندارد. افزون بر این‌ها، شخصیت‌ها، منوها و اصولا تمامی مواردی که مخاطب به شکل بصری با آن‌ها درگیر می‌شود نیز در نسخه‌ی موبایل به شکلی عالی جلوه‌شان را حفظ کرده‌اند و خیلی سریع، همان حس و حال تجربه‌ی این ساخته‌ی اپیک گیمز روی پلتفرم‌های دیگر را به بازیکن ارائه می‌کنند.

در صفحات بزرگ‌تر، کم‌کیفیتی بعضی بخش‌ها را به شکلی جدی‌تر خواهید دید و موارد گرافیکی حذف‌شده در نسخه‌ی موبایل، بیشتر به چشم‌تان می‌آیند

البته وقتی از گرافیک هنری بگذریم و به گرافیک فنی برسیم، Fortnite تبدیل به تصویری از نکات منفی و مثبت خاصی در کنار یکدیگر می‌شود که مابین تقدیم کردن بدی‌ها و خوبی‌هایش به بازیکنان، تفاوتی به چشم نمی‌خورد. مثلا بازی با توجه به ابعاد نقشه‌اش و جزئیات گوناگونی که در ساخت تمامی بخش‌هایش به کار رفته، اثری عالی و خاص برای گوشی‌های همراه محسوب می‌شود و شانس لذت بردن از خود را افزایش می‌دهد. با این حال، حتی روی قوی‌ترین پلتفرم موبایل مقصد در حالت فعلی یعنی آیفون ایکس، در عین آن که شاهد نرخ فریم ثابت ۳۰ هستیم، پرش‌های سریع و کوتاه در بعضی زمان‌ها و حذف شدن بسیاری از عناصر گرافیکی بازی، مواردی هستند که با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم. از کاهش پیدا کردن کیفیت تصویر تا از بین رفتن بسیاری از المان‌های نورپردازی و سایه‌زنی در محیط، از جمله نکات منفی قابل اشاره‌ای هستند که فارغ از میزان توانایی دستگاه، لمس‌شان خواهید کرد و بعضی زمان‌ها به خاطرشان کمی اذیت می‌شوید. راستی، در نسخه‌ی موبایل فورتنایت، مشکل دیگری به نام کاهش شدید کیفیت برخی تکسچرها به‌خصوص روی سطح زمین را هم مشاهده می‌کنید و بدتر از همه آنکه می‌دانیم قطعا وقتی روی آیفون X این مسائل دیده می‌شوند، در گوشی‌های پایین‌رده‌تر که به طبع پس از عرضه‌ی نسخه‌ی اندروید تعدادشان بیشتر هم می‌شود، همه‌ی این موارد در سطحی شدیدتر و آزاردهنده‌تر، دیده خواهند شد. از طرف دیگر، کیفیت گرافیک فنی بازی روی پلتفرم‌های مورد بحث، باعث می‌شود که عملا عرضه شدن Fortnite برای تبلت‌ها، آن‌قدرها هم خوشحال‌کننده نباشد؛ چرا که در صفحات بزرگ‌تر، کم‌کیفیتی بعضی بخش‌ها را به شکلی جدی‌تر خواهید دید و موارد گرافیکی حذف‌شده در نسخه‌ی موبایل، بیشتر به چشم‌تان می‌آیند.

گیم‌پلی نسخه‌ی موبایل Fortnite، دقیقا همان چیزهایی را که در نسخه‌های اصلی بازی دیده‌ایم ارائه می‌کند. البته این‌جا خبری از حالت کوآپ نیست و همه‌چیز به بخش بتل رویال خلاصه می‌شود؛ جایی که در آن حرکت در محیط، جمع‌آوری منابع، مهمات و سلاح‌ها، ساخت‌وساز و صد البته مبارزه با دیگر بازیکنان، اصلی‌ترین عناصری هستند که با آن‌ها مواجه می‌شوید و اپیک گیمز سعی داشته روی نسخه‌ی موبایل نیز طوری در تحویل دادن‌شان به شما موفق باشد که همچون تجربه‌ی بصری، از این نگاه هم تفاوتی در حس و حال کلی بازی کردنِ فورت نایت، احساس نکنید. مثلا در این راه، بازی فارغ از جوی‌استیک مجازی ساده‌ای که در گوشه‌ی سمت چپ تصویر ارائه کرده، این قابلیت را هم برای‌تان گذاشته که با دو بار زدن روی آن، حالت حرکت خودکار کاراکتر به کار بیفتد و به دنبال آن وظیفه‌ی شما تا وقتی که هنوز این آپشن در حالت فعال باقی مانده، صرفا محدود به تعیین کردن جهت حرکت شخصیت‌تان باشد. علت این ماجرا هم چیزی نیست جز آنکه استفاده از جوی‌استیک مجازی، به شدت انگشت بازیکن را پس از مدتی نه‌چندان بلند اذیت می‌کند و اپیک گیمز مثلا خواسته این‌گونه، سرعت بیشتری به گیم‌پلی خود ببخشد. ولی از آن‌جایی که یکی از کاربردهای حرکت سریع در محیط، به وقت‌هایی که قصد فرار از دست یکی از بازیکنان یا چرخیدن در محیطی نزدیک به او و تلاش برای نابود کردنش را دارید مربوط می‌شود و این نوع حرکت، به شدت تسلط‌تان نسبت به قهرمان‌تان را کم می‌کند و به علت قابل پیش‌بینی کردن حرکت‌تان از شما موجودی آماده برای مردن می‌سازد، در نیمی از مواقع این قابلیت اضافه نیز، ابدا کارکرد مورد انتظار را ندارد.

یکی از بهترین‌های قابلیت‌های نسخه‌ی موبایل فورت نایت آن است که در مکان‌های شلوغ و بدون امکان استفاده از بلندگوها هم می‌توان به کل با صدای قطع، بازی را تجربه کرد

سیستم لوتِ بازی اما برخلاف مورد قبلی، به سبب آنکه در این نسخه به دو شکل کار می‌کند، هیچ تاثیر منفی و بدی بر سرعت گیم‌پلی اثر نمی‌گذارد و حقیقتا باعث فاصله گرفتنش از استانداردهای کنسولی نمی‌شود؛ چون هم با حرکت کردن از روی موارد افتاده روی زمین خود به خود آن‌ها را در کوله‌پشتی‌تان خواهید یافت و هم امکان نزدیک شدن به تک‌تک موارد قابل جمع‌آوری و انتخاب کردن‌شان با یک لمس ساده، وجود دارد. نتیجتا هرقدر که مدیریت کوله‌پشتی در نسخه‌ی موبایل فورت نایت می‌تواند معطل‌کننده و حوصله‌سربر به نظر برسد، برداشتن آیتم‌ها و سلاح‌ها یکی از آن چیزهایی به حساب می‌آید که در حد و اندازه‌ی ایده‌آل ظاهر می‌شود و خیلی خوب، جای خودش را در گیم‌پلی پیدا می‌کند. همچنین سیستم ساخت‌وساز بازی و چگونگی سوییچ کردن مخاطب بین این حالت و مبارزه، در عین آنکه می‌توانست بهتر و هوشمندانه‌تر نیز ظاهر شود، آن‌قدر عالی بوده که نتوانیم اشکال خاصی بر آن بگیریم و بپذیریم که کارش را به درستی انجام می‌دهد.

ولی حالا بعد از تعریف کردن از این قسمت‌ها، بگذارید برای‌تان درباره‌ی گان‌پلی ضعیفی بگویم که باید پذیرفت قطعا میل خیلی از گیمرها نسبت به تجربه‌ی اثر به شکل مبارزه-محور را کاهش خواهد داد و آن‌ها را به استفاده از نقاط کور نقشه و تلاش برای روبه‌رو نشدن با دیگران، دعوت می‌کند. شاید در نسخه‌ی اصلی بازی هم خیلی‌ها مواجهه‌ی کمتر با دیگر بازیکنان را به عنوان اصلی‌ترین راه پیروزی در بازی‌های بتل رویال بشناسند، ولی هدف‌گیری و شلیک در نسخه‌ی موبایل Fortnite حتی با توجه به سیستم Aim Assist به ظاهر مهمی که اپیک گیمز برای آن در نظر گرفته، واقعا جای ستایشی ندارد و از حداقلی‌ترین استانداردهای ممکن، پایش را فراتر نمی‌گذارد. البته طبیعتا هرقدر به دیگر بازیکنان نزدیک‌تر باشید، این موضوع را کمتر احساس خواهید کرد، اما به طور کلی، ضعف گان‌پلی نسخه‌ی موبایل، انکارناپذیر است.

سیستم ساخت‌وساز بازی و چگونگی سوییچ کردن مخاطب بین این حالت و مبارزه، آن‌قدر عالی هست که نتوانیم اشکال خاصی بر آن بگیریم و بپذیریم که کارش را به درستی انجام می‌دهد

بدتر از همه‌ی این‌ها را اما زمانی تجربه خواهیم کرد که بخواهیم مثل نسخه‌ی کنسولی، از چند قابلیت گیم‌پلی در کنار هم استفاده کنیم. مثلا موقع دویدن، شانس‌مان برای هدف‌گیریِ صحیح و شلیک در زمان درست به شدت کاهش پیدا می‌کند و به دنبال آن در بعضی زمان‌ها، احساس نداشتن تسلط خاصی روی بازی، وارد ذهن بازیکن می‌شود. در کنار آن، وقتی می‌خواهید با هدف‌گیری دقیق‌تر که دوربین را به سمت جلو می‌برد شلیک‌های‌تان را انجام دهید، وادار به توقف، زدن یک دکمه، نشانه‌گیری، شلیک و زدن دوباره‌ی دکمه و برگشتن به حالت عادی هستید؛ در حالی که احتمالا خواه یا ناخواه در طول این زمان به یاد گیم‌پلی روان نسخه‌ی کنسولی خواهید افتاد و به اینکه آن‌جا همه‌ی کارهای بیان‌شده در کسری از ثانیه به سرانجام می‌رسید، فکر می‌کنید. تلاش برای مقایسه نکردن فورت نایت روی پلتفرم‌های مختلف و پذیرفتن تمامی این ضعف‌ها به بهانه‌ی مرتبط دانستن آن‌ها با ذات و طبیعت بازی‌های انتشاریافته روی موبایل‌ها نیز کاری به شدت اشتباه محسوب می‌شود؛ چرا که وقتی خود اپیک گیمز با افتخار نسخه‌ی موبایل را به عنوان ورژنی از بازی با پشتیبانی از همه‌ی حالت‌های مختلف بتل رویال آن که به کمکش توانایی بازی کردن با دوستان‌تان روی پلتفرم‌های دیگر یا به بیان بهتر به صورت کراس‌پلتفرم را هم دارید معرفی کرده، بچگانه است که ما از این مقایسه‌های ذهنی، به سادگی هر چه تمام‌تر دست برداریم. البته همان‌گونه که پیش‌تر نیز اشاره کردم، ایده‌های جذابی از سوی اپیک گیمز مانند سیستم تصویری مخصوص نسخه‌ی موبایل که نزدیک شدن صدای شلیک یا صدای پای بازیکنان را به شکل تصویری نشان‌تان می‌دهد، کاری کرده‌اند که کامبت‌ها مقداری از ضعف‌شان را این‌گونه جبران کنند و در برخی ثانیه‌ها هم که شده، حواس مخاطب به ویژگی‌های دیگر بازی معطوف شود؛ به عنوان نمونه همین ویژگی، باعث می‌شود در مکان‌های شلوغ و بدون امکان استفاده از بلندگوها هم حتی بتوان به کل با صدای قطع، بازی را تجربه کرد.

با اینکه به سبب تحریم شدن ایران از سوی Epic Games، تجربه‌ی نسخه‌ی موبایل Fortnite برای ما احتیاج قطعی و غیرقابل انکاری به استفاده از نرم‌افزارهای تغییر آی‌پی دارد، عملکرد سرورهای بازی به قدری عالی هست که پس از پشت سر گذاشتن مراحل نصب آن، هیچ مشکلی برای‌تان به وجود نیاید؛ چون در عین اینکه پس از نصب اولیه‌ی بازی، با وارد شدن به آن باید انتظار دانلود شدن فایلی تقریبا دو گیگابایتی را بکشید و به خاطر سرعت نسبتا پایین دریافت شدن این محتوا، کمی بیشتر از آن‌چه که فکر می‌کنید وقت‌تان تلف می‌شود، پس از وارد شدن به قسمت اصلی خواهید دید که حتی وقتی در حال استفاده از اینترنتی کاملا ایده‌آل و بدون مشکل هم نباشید، رویارویی‌تان با فورت نایت بی‌اشکال خواهد بود و نقاط ضعفی چون لگ‌ها و کاهش سرعت حرکت کاراکتر در محیط، اصلا در دنیای بازی یافت نمی‌شوند. افزون بر تمامی این موارد، امکان تک‌نفره، دونفره و چهارنفره بازی کردن Fortnite با بازیکنان دیگر یا دوستان‌تان را باید یکی از مزیت‌های دیگری دانست که به درستی از نسخه‌ی اصلی به پورت انجام‌شده روی موبایل‌ها، انتقال پیدا کرده‌اند. البته باز هم نباید فراموش کنید که به علت مسدود بودن آی‌پی ایران از طرف شرکت سازنده، عملا امکان کراس پلتفرم بازی کردن با بازیکنانی که اثر را روی کنسول‌های مایکروسافت و سونی و بدون ورود به اکانت اپیک گیمز تجربه می‌کنند، وجود ندارد.