برج میلاد

خلاصه :

دربارهٔ بیشینهٔ طراحی و ساخت این برج دو دیدگاه عمده وجود دارد. در برخی از منابع سخن از ایدهٔ ساخت یک برج مخابراتی آمده‌است که مختصات و مشخصات اجرای آن الزاما برج میلاد امروزی نیست و ساخت یک برج مخابراتی را بخشی از طرحی بسیار بزرگ‌تر به نام شهستان پهلویقلمداد می‌کند.

از سوی دیگر منابعی نیز طراحی و ایدهٔ ساخت آنرا تماماً متعلق به بعد از انقلاب ایران می‌دانند: طرح و ایدهٔ ساختن یک نماد جدید برای شهر تهران، در اوایل دههٔ ۷۰ مطرح گردید و از همان زمان شهرداری تهران تحقیقات گسترده‌ای برای پیدا کردن محلی مناسب برای ساخت و طراحی آن آغاز کرد. در مطالعات اولیهٔ برج میلاد، ۲۱ نقطه از تهران برای احداث برج مورد بررسی قرار گرفتند که از میان آنها ابتدا چهار نقطه و سپس در نهایت تپه‌های کوی نصر انتخاب و پروژهٔ طراحی و ساخت برج میلاد آغاز شد.

غلام حسین کرباسچی معتقد است طرح برج میلاد در دوره شهرداری او و با توجه به سفرهای خارجی‌اش ارائه شده‌است. او می‌گوید: «در بازدیدهای مختلفی که از شهرهای بزرگ دنیا داشتیم، می‌دیدیم که ساختمان‌های مختلفی در این شهرها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر.»پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰، در زمانی که مسعود رجب پورشهردار تهران بود، مطرح شد و در پایان سال ۱۳۷۲، محل کنونی از میان ۱۷ نقطه پیشنهادی ساخت آن برگزیده شد.

ساخت

کلنگ ساخت این برج در دی ماه ۱۳۷۶ پس از سه سال مطالعات شناخت و امکان‌سنجی با نام یادمان (مرکز ارتباطات بین‌المللی تهران) بر زمین‌خورد و در سال ۱۳۸۰ به پیشنهاد شورای اسلامی شهر تهران به مناسبت یکصدمین زادروز روح الله خمینیبنیان‌گذار جمحوری اسلامی ایران با نام برج میلاد تغییر یافت.ساخت این برج ۱۱ سال به درازا انجامید. در ۸ سال نخست تنها ۴۰ درصد از برج تکمیل شده بود، اما با سرعت بخشیدن به پروژه توسط محمد باقر قالی باف شهردار تهران، ۶۰ درصد بعدی در ۳۰ ماه ساخته شد.