خلاصه :

کنج حیاط خانه خود،بین بسترش

بانو رسیده بود به ساعات آخرش

خیره به گوشه ای شده بود و یکی یکی

رد می شدند خاطره ها از برابرش

خورشید وار ، در تب گرمای شهر شام

می شوخت آسمان ز نفس های آخرش

همرا هر نفس کشیدنش آه می کشید

آن کهنه یادگاری خونین برادرش

هر روز روضه داشت؛حسینیه ی دلش

این مدتی که بود بدون برادرش

یک سال و نیم میل تبسم نکرده بود

از خنده رو گرفت،لب روضه پرورش

یک سال و نیم با عطش آن کویر سرخ

دریای اشک بود آن دو دیده ی ترش

یک سال ونیم بود که او آب رفته بود

یعنی بیشتر شده بود عین مادرش

وقت سفر چه قدر غریبانه پر کشید

مثل حسین سرور و سالار بی سرش

وفات غریبانه بی بی دو عالم بانو حضرت زینب بر تمام عاشقان ایشان تسلیت باد