خلاصه :
- رعایت ادب و آداب در هر امری، سبب دست یافتن بهتر به اهداف آن کار است از جمله این امور آداب زیارت امامزاده ها و بقاع متبرکه است که زائر را در دستاورد های معنوی زیارت کامیاب تر می سازد
براي تشرف به حرم مطهر معصومين(عليهم السلام) و در حال زيارت قبور مطهر آنان، اين كارها مستحب است:
1. غسل زيارت، كه به همين نيت انجام شود و كيفيّت آن با ساير غسل ها فرقي ندارد.
2. با طهارت و وضو بودن.
3. پوشيدن لباس هاي پاك و تميز و بهتر است سفيد باشد.
4. عطر زدن و خوشبو كردن خود. بجز براي زيارت حضرت امام حسين(عليه السلام ) كه اين عمل مستحب نيست.
5. با آرامش و وقار حركت كردن و گام ها را كوتاه برداشتن.
6. مشغول بودن به ذكر، به خصوص ذكر «الله اكبر» و «الحمد لله» در حال رفتن به زيارت.
7. خواندن اذن دخول و اجازه گرفتن براي ورود به حرم.
8. بوسيدن آستانه و درگاه حرم، ولي سجده كردن جايز نيست مگر آنكه سجده شكر به جهت توفيق اين زيارت باشد.
از آنجا كه امروزه برخي از دشمنان مكتب اهل بيت از اين مسأله سوء استفاده كرده و عليه شيعيان تبليغ مي كنند، بهتر است زائران گرامي سجده شكر را نيز روبروي قبر و ضريح انجام ندهند.
9. وارد شدن به حرم با پاي راست.
10. نزديك قبر رفتن، به طوري كه بتواند در كنار ضريح قرار گيرد و خود را به آن بچسباند، در صورتي كه مزاحمتي براي زائران نداشته باشد و سبب اختلاط با نامحرم نباشد. يادآوري مي شود، هر چند نزديك ضريح رفتن اگر مزاحمتي براي ديگران نداشته باشد مطلوب است ولي زيارت حضرت صرفاً به دست ماليدن و بوسيدن ضريح نيست. بلكه اگر در حرم در گوشه خلوتي نيز زيارت نامه بخوانند به حضرت سلام بدهند از ثواب زيارت بهره مند خواهند بود و اين فكر كه اگر دست به ضريح نرسانند يا نبوسيدند زيارتشان كامل نيست تصور بي جايي است.
11. ايستادن در حال زيارت، اگر عذري ندارد و بتواند بايستد.
12. تكبير گفتن پيش از زيارت، وقتي قبر مطهر را مي بيند.
13. خواندن زيارت هايي كه از معصومين(عليهم السلام) رسيده است مانند زيارت جامعه و امين الله.
14. آهسته زيارت خواندن و پرهيز از صداي بلند.
15. خواندن دو ركعت نماز زيارت، پس از زيارت و هديه آن به صاحب مزار.
16. در زيارت معصومين(عليهم السلام) مستحب است پشت به قبله و رو به قبر زيارت بخواند.
17. خواندن دعا و قرآن و هديه ثواب آن به صاحب مزار.
18. توبه از گناهان؛ زيرا آن اماكن مقدس محل پذيرش توبه است.1
19. پرهيز از سخنان ناشايست و لغو و بيهوده و امور دنيايي در آن اماكن مقدس.
20. بيرون رفتن از حرم(به ويژه اطراف ضريح) پس از زيارت تا جا براي ديگران باشد و از زيارت ملول نشود و شوق زيارت همچنان در دلش زنده بماند.
