درباره ی یکی از شرکت های ماشین سازی ۹

خلاصه :

فیات، (به ایتالیایی: Fiat) (سرنام فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو) شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در زمینه تولید انواع خودرو، موتورهای خودرو و وسایل نقلیه تجاری فعالیت می‌کند. این شرکت همچنین ارائه‌دهنده خدمات مالی و صنعتی است، که دفتر مرکزی آن، در شهر تورین، در شمال ایتالیا قرار دارد.

شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ توسط جووانی آنیلی تاسیس شد. این شرکت که در گذشته تانک، لوکوموتیو، تراکتور، هواپیما و بالگرد نیز تولید کرده، در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان بزرگ‌ترین خودروساز ایتالیا و ششمین خودروساز بزرگ جهان، معرفی شده‌است.

دارایی‌های گروه خودروسازی فیات غالباً در بیرون از خاک ایتالیا قرار دارند، که بخش اعظم آن، در کشور برزیل مستقر می‌باشد. کمپانی فیات همچنین در کشورهای آرژانتین و لهستان نیز دارای کارخانجات تولیدی است. شرکت فیات سابقه طولانی در واگذاری حق امتیاز به دولت‌ها و سایر کمپانی‌ها، بدون در نظر گرفتن سیاست محلی در کشور آنها، دارد. این شرکت ایتالیایی همچنین، در شرکت‌های خودروسازی مستقر در فرانسه، ترکیه، مصر٫ آفریقای جنوبی٫ هند، صربستان، پاکستان و چین، سرمایه‌گذاری‌های مشترک دارد.

گروه صنعتی فیات در طول بیش از یک قرن فعالیت، موفق به خریداری شرکت‌های زیادی شده‌است. فیات در سال ۱۹۶۸ لانچیا را بدست آورد، در ۱۹۶۹ فراری و در ۱۹۸۶ شرکت آلفا رومئو را از دولت ایتالیا خریداری نمود، در ۱۹۹۳ خودروسازی مازراتی را تصاحب کرد، در سال ۲۰۱۱ نیز به‌ترتیب کرایسلر، دوج و جیپ را بدست آورد. این شرکت، از طریق شرکت تابعه صنایع فیات نیز مالک ۸۹٫۹٪ درصد از سهام شرکت صنایع سنگین اویکو می‌باشد.^[۲] از تاریخ ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴ در پی تاسیس گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، شرکت فیات و کرایسلر، به‌همراه کلیه شرکت‌های تابعه، زیرمجموعه و فرعی آنها، زیر چتر این گروه خودروسازی، که توسط فیات مدیریت می‌شود، قرار گرفتند

شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ به وجود آمد. در آن زمان جووانی آنیلی به همراه چند سرمایه‌گذار دیگر، شرکتی را تأسیس کردند و آن را فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو نام نهادند.^[۳] در سال ۱۹۰۶ نام شرکت به فیات (حروف ابتدایی نام اصلی) تغییر پیدا کرد، که مختصر شده نام نخست کمپانی بود.^[۴] شرکت فیات با مدیریت آنیلی کار خود را شروع کرد و پس از تاسیس اولین کارخانه خود در ایتالیا، شروع به تولید کرد و هشت نمونه از اولین خودروهای خود که از یک مدل اتومبیل بنز، الهام گرفته شده بود را ساخت.

اولین کامیون فیات در سال ۱۹۰۳ عرضه شد. در سال ۱۹۰۸ اولین خودروی فیات به ایالات متحده آمریکا صادر شد، که آغازی برای گسترش فعالیت‌های شرکت بود. همچنین در همان زمان، اولین موتور هواپیمای این شرکت نیز ساخته شد، در طول سال‌های بعد، تاکسی‌های فیات در اروپا به راه افتادند.

در اواخر دهه ۱۹۱۰ جووانی آنیلی، با هنری فورد ملاقات نمود و در پی آن، از کارخانه فورد در ایالات متحده آمریکا بازدید کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. او تصمیم گرفت تولید انبوه به سبک آمریکایی را در شرکت خود استفاده کند، سپس کارخانه لینگوتو را راه‌اندازی کرد، که در آن زمان بزرگترین کارخانه در اروپا بود. این کارخانه سریعاً به نماد صنعت ایتالیا تبدیل شد. تولید به سرعت افزایش یافت و به ساخت دومین کارخانه در تورین منجر شد. قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، فیات ۵۰٫۰۰۰ کارمند را در استخدام داشت و به عنوان انگیزه‌ای در اقتصاد کشور ایتالیا محسوب می‌شد.

در سال ۱۹۱۰ کارخانه فیات در نیویورک تاسیس شد، که تولید آن با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ متوقف شد. در سال ۱۹۲۸ مدل فیات ۵۰۹ تولید گردید. در ۱۹۳۰ فیات دو خودرو کم‌مصرف را عرضه کرد، که با استقبال خوبی مواجه شدند. با شروع جنگ جهانی دوم، شرکت فیات دچار رکود شد و جووانی آنیلی نیز در سال ۱۹۴۵ درگذشت. در همین زمان، شرکت مجبور به تولید خودروهای نظامی برای ارتش ایتالیا شد و حتی هواپیمای نظامی سی‌آر.۴۲ را نیز عرضه کرد.

پس از آنیلی، ریاست فیات به ویتوریو والتا رسید. نخستین خودروی تولید شده پس از ریاست وی، فیات ۴ اچ‌پی بود.^[۵] این مدل نیز از خودروهای طراحی شده توسط کارل بنز، ساخته شد.^[۶] پس از پایان جنگ، فیات با مدیریت ویتوریو والتا کار خود را ادامه داد و همچنین شروع به تحقیق برای استراتژی‌های جدید نمود. در سال‌های بعد نیز با تولیدات جدید خود بسیار مشهور گردید و به قطب صنعتی و اقتصادی در ایتالیا تبدیل شد.^[۷]

شرکت فیات در دهه ۱۹۶۰ به دنبال موفقیت‌های مکرر، مدل‌های فیات ۱۳۰۰، فیات ۱۵۰۰ و فیات ۱۸۰۰ را نیز عرضه کرد و با صادرات محصولاتش، به بازارهای جهانی راه یافت.

از آنجا که شرکت فیات از ابتدا به صورت خانوادگی اداره می‌شد، در سال ۱۹۶۶ جیانی آنیلی نوه جووانی به ریاست شرکت برگزیده شد و راه پدربزرگش را ادامه داد. این شرکت طی چند سال یک مجموعه از اتومبیل‌های اقتصادی موفق مانند نوا ۵۰۰ و ۶۰۰ عرضه کرد. در طول یک دهه موفق، بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۹، تولید این کمپانی از ۴۲۵٫۰۰۰ دستگاه، به ۱٫۷۵۱٫۴۰۰ اتومبیل افزایش یافت. در سال ۱۹۷۲ نیز با تولید خودرو مدل فیات ۱۲۷ به شهرت زیادی رسید.

در دهه ۱۹۷۰ فیات به دلیل اعتصاب و چند طراحی ناموفق ضربه خورد. بحران نفتی سال ۱۹۷۳ می‌توانست به این شرکت که دارای تخصص در تولید خودروهای کم‌مصرف بود، کمک کند، اما پیش از آن فیات مجموعه محصولات خود را در جهت اتومبیل‌های بزرگ همچون فیات ۱۳۰ و فیات دینو، با موتور فراری توسعه داده بود. علاوه بر این اعتبار شرکت به دلیل استفاده از استیل زنگ زده روسیه و مسائل مربوط به کنترل کیفیت، خدشه دار شد. نه تنها فروش شرکت آسیب دید، بلکه مجبور شد از بازار آمریکای شمالی نیز عقب نشینی کند.

این شرکت در سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ پروژه‌های گوناگونی را اجرا و خودروهای متنوعی را عرضه کرد. فیات، لانچیا را در سال ۱۹۷۸ جذب کرد و کنترل کامل آلفا رومئو را در سال ۱۹۸۶ در دست گرفت. زودتر از این در سال ۱۹۶۹ با انزو فراری بر سر خرید ۵۰٪ از سهامش در فراری به توافق رسید تا این امکان برای انزو فراهم شود تا بدون نگرانی در خصوص موضوع مالی، بر مسابقات اتومبیلرانی متمرکز شود. در سال ۱۹۹۳ دی توماسو ۵۰٪ از سهام مازراتی را به فیات فروخت. سهام باقی‌مانده در سال ۱۹۹۷ هنگامی که فیات از فراری درخواست کرد تا مازراتی را از طرف خودش بخرد و کنترل کند، حفظ شد.

در دهه ۱۹۸۰ مدیرعامل جدید سزار رومیتی با معرفی خط‌های تولید اتوماتیک و استاندارد کردن اجزا (موتورهای گرمایی و جایگاه‌های نوع چهار)، باعث رونق فیات شد. این رونق در مقام مؤثرترین تولیدکننده اتومبیل، باعث اعتبار این شرکت شد. فیات با کمک مدل‌های پاندا و یونو (که هر دو توسط جورجتو جیجیارو طراحی شدند) خیلی زود به دوران شکوفایی خود بازگشت.

خودرو فیات پاندا که در فیات طراحی شده بود، توانست جایزه خودرو سال ۲۰۰۴ اروپا را از آن خود کند. پس از آن فیات به تولید خودروهای تمام الکتریکی پرداخت. این شرکت در جریان بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ با مشکلات زیادی مواجه و آسیب زیادی به عملکرد اقتصادی آن وارد شد. رییس شرکت فیات از دولت این کشور خواست تا طرحی مشابه طرح حمایت ایالات متحده آمریکا از صنعت خودروسازی در نظر بگیرد، تا از این طریق شرکت فیات نیز همچون دیگر شرکت‌های خودروسازی جهان تحت پوشش حمایت‌های مالی دولت قرار گیرد. در پی این بحران، جان الکان نوه دختری جیانی آنیلی که هم‌اکنون رییس هیئت مدیره و مالک انتخابی فیات می‌باشد، در آن روزها، در منصب رییس شرکت خودروسازی فیات ایتالیا گفت: شرکت‌های خودروسازی در جهان برای غلبه بر پیامدهای بحران اقتصادی جهانی مجبور به ادغام شدن در یکدیگر خواهند شد. به طوری که همه این شرکت‌ها تحت پوشش شش شرکت بزرگ خودروسازی قرار خواهند گرفت. سرجیو مارکیونه، مدیر عامل اجرایی شرکت نیز معتقد است؛ فقط شرکت‌هایی در بخش خودروسازی قادر به ادامه حیات خواهند بود که بتوانند هر سال بیش از ۵٫۵ میلیون دستگاه خودرو تولید کنند.

سرجیو مارکیونه، مدیرعامل شرکت فیات در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد این شرکت تمایل دارد بخش اروپایی جنرال موتورز، سومین غول خودروسازی جهان را خریداری کند. فیات که چندی قبل هم شرکت ورشکسته کرایسلر را تصاحب کرده بود، با این خرید قصد داشت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خودروسازی را ایجاد کند. در صورت تشکیل چنین شرکتی، میزان فروش آن به بیش از ۶ میلیون خودرو و درآمد آن نیز به بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار در سال می‌رسید. در اوایل سال ۲۰۱۱ میلادی شرکت خودروسازی فیات اعلام کرد بیش از ۵۰۰ هزار دستگاه از خودروهای این شرکت را به علت نقص فنی از بازار اروپا جمع‌آوری خواهد کرد. این ۵۰۰ هزار دستگاه خودرو معیوب شامل مدل‌های فیات گراند پونتو و گراند پونتو آبراس بود که قرار شد از بازار ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی جمع‌آوری شود.

شرکت خودروسازی فیات که در ایتالیا متولد شده و خودروهای معروفی را نیز به جهان عرضه کرده است، امروزه از بهترین خودروسازان جهان می‌باشد و با داشتن حدود ۲۱۴ هزار کارمند در سراسر جهان، درآمدی بالغ بر ۸۳ میلیارد یورو را در سال ۲۰۱۲ میلادی به دست آورده است.

سهامداران

سهامداران اصلی شرکت خودروسازی فیات به‌صورت زیر می‌باشد:

• شرکت اکسور: ۳۰٫۱٪ درصد
  • شرکت اکسور در مالکیت خانواده آنیلی است، که از طریق آن بر گروه فیات، باشگاه فوتبال یوونتوس و چندین شرکت دیگر مدیریت می‌نمایند.
• نهادهای سرمایه‌گذاری داخلی اتحادیه اروپا: ۲۴٫۹٪ درصد
• نهادهای سرمایه‌گذاری خارجی اتحادیه اروپا: ۱۱٫۲٪ درصد
• بیلی گایفورد اند کو: ۲٫۶٪ درصد

زیرمجموعه‌ها

نام برند	بنیانگذاری	دفتر مرکزی	پیوست به فیات
کرایسلر	۱۹۲۵	دیترویت، میشیگان، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
فراری	۱۹۴۷	مارانلو، ایتالیا	۱۹۶۹
مازراتی	۱۹۱۴	مودنا، ایتالیا	۱۹۹۳
آلفا رومئو	۱۹۱۰	تورین، ایتالیا	۱۹۸۶
جیپ	۱۹۲۵	تولیدو، اوهایو، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
دوج	۱۹۰۶	آوبرن‌هیلز، میشیگان، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
لانچیا	۱۹۲۵	تورین، ایتالیا	۱۹۶۹
فیات اتومبیلز	۱۸۹۹	تورین، ایتالیا	۲۰۰۷
آبارت	۱۹۴۹	تورین، ایتالیا	۱۹۵۲
مانیتی مارلی	۱۹۱۹	کوربتا، لمباردی، ایتالیا	۱۹۱۹
آتوبیانکی	۱۹۵۵	میلان، ایتالیا	۱۹۹۵
توفاش	۱۹۶۸	بورسا، ترکیه	۱۹۶۸
رم تراکس	۱۹۸۰	تولیدو، اوهایو، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
کرایسلر (شاخه)	۱۹۲۵	دیترویت، میشیگان، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
فیات پروفشنال	۲۰۰۷	میلان، ایتالیا	۲۰۰۷
اس آر تی	۱۹۲۵	دیترویت، میشیگان، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
زاستاوا	۱۹۵۳	کراگویواتس، صربستان	۲۰۰۸
موپار	۱۹۲۹	آوبرن‌هیلز، میشیگان، ایالات متحده آمریکا	۲۰۰۹
اف‌پی‌تی	۲۰۰۵	تورین، ایتالیا	۲۰۱۱
کوماو	۱۹۷۳	تورین، ایتالیا	۱۹۷۳

کرایسلر

کرایسلر گروه خودروسازی آمریکایی است، که در سال ۱۹۲۵ توسط والتر کرایسلر در دیترویت، میشیگان تأسیس شد و هم‌اکنون، علاوه بر خودروهای کرایسلر، تولیدکنندهٔ اتومبیل‌های پرطرفدار جیپ و دوج نیز می‌باشد.

شرکت کرایسلر، به‌عنوان یکی از سه خودروساز بزرگ، در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود. هم‌اکنون سرجیو مارکیونه به‌عنوان رییس هیئت مدیره و مدیر عامل اجرایی کرایسلر فعالیت می‌نماید.

در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ قراردادی میان کرایسلر و فیات منعقد گشت، که بر پایه آن، ۲۰٪ درصد از سهام کرایسلر، توسط فیات خریداری شده بود. همچنین شبکه توزیع خودروهای کرایسلر در آمریکای شمالی نیز به این شرکت ایتالیایی واگذار می‌شد.

فرایند خریداری و تملک کرایسلر، توسط مدیرعامل فیات؛ سرجیو مارکیونه مهندسی شده بود و این قرارداد در زمانی منعقد گردید که شرکت‌های رقیب همچون گروه فولکس‌واگن، تویوتا و همچنین مدیرعامل مشترک رنو و نیسان؛ کارلوس غصن نیز شدیدأ به‌دنبال خریداری کرایسلر بودند.

در ۳۰ آوریل ۲۰۰۹ فیات دومین قرارداد خود را با کرایسلر امضا نمود و در ازای آن، ۲۹٪ درصد دیگر از کرایسلر نیز به فیات واگذار گردید. در پایان قرارداد ماه آوریل، فیات موفق به خریداری ۴۹٪ درصد از سهام کرایسلر شده بود.

مارکیونه برای جلوگیری از ورشکستگی کرایسلر، بلافاصله به‌عنوان مدیرعامل کرایسلر منصوب شد و چالشی دیگر را این بار در کرایسلر، برای مبارزه با ورشکستگی این شرکت آغاز نمود. در ژوئیه ۲۰۱۱ سهام فیات در کرایسلر، به ۵۴٪ درصد و در ژانویه ۲۰۱۲ به ۵۸٫۵٪ درصد افزایش پیدا کرد. در ماه ژوئیه ۲۰۱۳ مالکیت فیات در کرایسلر ۶۸٫۴۹٪ درصد اعلام شد.

فراری

فراری شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در سال ۱۹۲۹ توسط انزو فراری راه‌اندازی شد. این شرکت در سال‌های نخست فعالیتش به‌عنوان حامی مالی راننده‌ها و در زمینه طراحی و ساخت خودروهای مسابقه‌ای متمرکز بود و از سال ۱۹۴۷ تولید اتومبیل‌های جاده‌ای را با برند فراری آغاز نمود و امروزه در حوزه طراحی و تولید خودروهای سوپر اسپورت فعالیت می‌نماید.

سال ۱۹۶۹ فیات، اقدام به خریداری ۵۰٪ درصد از سهام شرکت فراری نمود، که در سال ۲۰۰۸ به ۸۵٪ درصد افزایش پیدا کرد. هم‌اکنون کمپانی فیات با در اختیار داشتن ۹۰٪ درصد از سهام فراری، مالک اصلی آن به‌شمار می‌آید. پیرو فراری (فرزند انزو) نیز ۱۰٪ درصد از سهام فراری را در اختیار دارد.

مازراتی

مازراتی توسط برادران مازراتی به نام‌های آلفری، بیندو، کارلو و اتوره تاسیس شد. سال ۱۹۹۳ فیات با سرمایه‌گذاری در مازراتی هدایت آن را به دست گرفت. در سال ۱۹۹۷ فیات ۵۰٪ درصد سهام مازراتی را به شرکت فراری فروخت، هر چند که بخشی از سهام فراری نیز در اختیار فیات بود. از آن پس شرکت مازراتی دست به تولیدات محبوب‌تر و موفق‌تری زد و در حال حاضر به عنوان یکی از شرکت‌های تحت کنترل فیات به تولید خودرو مشغول است و تولید خودروهای لوکس فیات را برعهده دارد.

آلفا رومئو

شرکت آلفا رومئو در سال ۱۹۱۰ در شهر میلان، ایتالیا بنیان گذارده شد. نام اولیه این شرکت آلفا بود که از عبارت (به ایتالیایی: Anonima Lombarda Fabbrica Automobili)) به معنای کارخانه خودروسازی لومباردا گرفته شده؛ سپس در سال ۱۹۱۸ که تمام کارخانه توسط مهندسی به نام نیکولا رومئو مالک گروه صنعتی “نیکولا رومئو کمپانی”، خریداری شد، نام شرکت به آلفا رومئو تغییر یافت. از سال ۱۹۸۶ تا به امروز این کمپانی توسط فیات اداره می‌شود.

فیات اتومبیلز

فیات اتومبیلز، کارخانه تولید خودرو ایتالیایی است، که پس از تجدید ساختار این گروه صنعتی، به‌عنوان بخش تولید خودروهای سواری فیات، تاسیس گردید. فیات اتومبیلز هم‌اکنون بزرگترین تولید کننده خودرو در ایتالیا می‌باشد و دفتر مرکزی آن در شهر تورین قرار دارد.

جیپ

جیپ، شرکت خودروسازی آمریکایی است، که زیرمجموعه‌ای از گروه کرایسلر می‌باشد، که خود شرکت تابعهای از شرکت خودروسازی فیات به‌شمار می‌آید. از ژانویه ۲۰۱۴ در پی راه‌اندازی گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، جیپ نیز به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از این گروه خودروسازی، فعالیت می‌نماید.

نام جیپ از کلمه (به انگلیسی: General Purpose) به معنای چندمنظوره که به اختصار به جی. پی (به انگلیسی: G.P) و در اثر تلفظ زیاد، به جیپ (به انگلیسی: Jeep) بدل شد، گرفته شده. رییس هیئت مدیره شرکت ویلیز، جو فریزر، از اوایل سال ۱۹۳۹ بدنبال ساخت خودرویی سبک برای اهداف شناسایی-نظامی بود، با آغاز جنگ جهانی دوم در سوم سپتامبر همان سال در اروپا، و پیش بینی درگیری ایالات متحده آمریکا در این بحران، او پی‌گیری بیشتری نشان داد. حاصل مذاکرات او و افسران تدارکات ارتش برای ساخت خودرویی که در میادین جنگ قابل استفاده باشد، آن بود که قرار شد کمپانی ویلیز نمونه اولیه را جهت بررسی آماده نماید.

دوج

دوج، شرکت خودروسازی آمریکایی است، که در سال ۱۹۰۰ توسط برادران دوج تاسیس شد. این شرکت امروزه از زیرمجموعه‌های شرکت خودروسازی کرایسلر به‌شمار می‌آید. شرکت دوج هم‌اکنون تولیدکننده خودروهای مینی‌ون و اس‌یووی است. دفتر مرکزی این شرکت در شهر آبرن هیلز، میشیگان قرار دارد. پس از خریداری شرکت کرایسلر، توسط شرکت فیات، دوج نیز به فیات واگذار گردید و در حال حاضر توسط این شرکت مدیریت می‌شود.

لانچیا

شرکت خودروسازی لانچیا، در سال ۱۹۰۶ توسط وینچنزو لانچیا پایه‌گذاری شد و بعدها در سال ۱۹۶۹ توسط شرکت فیات خریداری گردید.

شرکت لانچیا به‌خاطر تولید خودروهای ممتاز و نیز خودروهای مخصوص رالی شناخته شده‌است. محصولات لانچیا معمولاً به‌عنوان خودروهای لوکس و گران‌قیمت شناخته می‌شوند.

صنایع فیات

صنایع فیات، که بخش تولید خودروهای سنگین گروه فیات، از قبیل انواع کامیون‌ها، ماشین‌آلات راه‌وساختمان، ماشین‌آلات کشاورزی و... را برعهده دارد. سکان رهبری شرکت صنایع فیات، در دست سرجیو مارکیونه است، که بعنوان رییس هیئت مدیره این شرکت، فعالیت می‌کند.

اویکو

اویکو، شرکت صنایع سنگین ایتالیایی است، که انواع کامیون، اتوبوس و موتور دیزل تولید می‌کند و کارخانه و دفتر مرکزی آن در شهر تورین ایتالیا قرار دارد.

این شرکت سالیانه حدود ۲۰۰٫۰۰۰ دستگاه خودروی تجاری و ۴۶۰٫۰۰۰ موتور دیزلی تولید می‌کند. تا پایان سال مالی ۲۰۰۷ میلادی، این شرکت ۱۱٫۱۹۶ میلیون یورو از فروش محصولاتش بدست آورده بود. در حال حاضر ایوکو از شرکت‌های تابعه صنایع فیات است، که خود زیرمجموعه‌ای از فیات محسوب می‌شود.

ا