عقاب ها

خلاصه :

معرفی :

عقاب یا تیز بال به گروهی از پرندگان شکاری عضو تیرهٔ عقابیان (از راستهٔ شاهین‌سانان) گفته می‌شود. حدود ۶۰ گونه از پرنده‌های شکاری عقاب نامیده می‌شوند که در ۱۱ نوع از خانوادهٔ عقابیان قرار می‌گیرند و بیشتر آن‌ها هم بومی اوراسیا و آفریقا هستند.تمامی عقاب‌ها شکاریان روزگرد هستند و بینایی بسیار دقیق و پروازی عالی در ارتفاعات بالا دارند.

عقاب‌ها به خاطر قدرتی که دارند، در بسیاری از فرهنگ‌ها به عنوان نماد جنگ و نیروی پادشاهی شناخته شده‌اند و تمثال ایشان بر روی بسیاری از سکه‌ها و بناهای تاریخی دیده می‌شود و بسیاری از کشورهای دنیا و سازمان‌ها و گروه‌های مختلف تصویر عقاب را به عنوان نماد خود انتخاب کرده‌اند

ویژگی‌ها و بوم‌شناسی

عقاب‌ها  آشیانهٔ خود را با شاخه‌ها و ترکه‌های چوب در یک نقطهٔ مرتفع بر روی درخت‌های بلند یا صخره‌ها در داخل قلمر تغذیه‌ای خود می‌سازند و هر سال نیز از همان آشیانهٔ سال قبل استفاده می‌کنند.

عقاب‌ها تمایل دارند در نقاط غیرقابل دسترس آشیانه برپا کنند و حدود شش تا هشت هفته به روی تخم‌های خود می‌خوابند. بیشتر عقاب‌ها فقط دو تخم می‌گذارند که بیشتر تنها یکی از آن‌ها زنده می‌ماند. جوجه‌ها به آهستگی به بلوغ می‌رسند و در سه یا چهار سالگی شمایل بزرگسالی را پیدا کرده و از این زمان است که از مراقبت والدین بی‌نیاز شده و به دنبال جفت و قلمرویی برای خود می‌روند.

برخی از گونه‌های عقاب‌ها با توجه به جثه بزرگ و نیرویی که دارند به عنوان شکارچی راس هرم غذایی در دنیای پرندگان شناخته می‌شوند. عقاب طلایی و عقاب تاج دار توانایی کشتن سم‌دارانی با ۳۰ کیلوگرم وزن را دارند و حتی شکار یک غزال ۳۷ کیلویی توسط یک عقاب جنگی مشاهده شده‌است. البته آن‌ها به هیچ وجه توانایی بلند کردن چنین طعمه‌هایی را ندارند و آن را در همان محل می‌خورند یا قطعه قطعه کرده و به آشیانه یا جایگاه در پناهی می‌برند.

زیستگاه

عقاب‌ها در چمنزار و جنگل ها زمین‌های پست و بر فراز کوه‌های بلند و ناهموار و در جایگاه‌های دوردست و نزدیک به جاهای دست‌نخورده بدست آدم، زندگی می‌کنند.

با پرها و بال‌های بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز و شکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بال‌های خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بال‌هایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار و پاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقاب‌ها قهوه‌ای رنگ یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقاب‌ها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می‌کشد پر و بال کامل ندارند.

جالب است بدانید! عقابها به راحتی با جریانهای هوا با هر شدت مقابله می کنند. در عین حال ، آنها قادرند با سرعت حداقل 300 کیلومتر در ساعت به طعمه خود حمله کنند.

عمر عقاب

عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است عقاب می تواند تا ۷۰ سال زندگی کند. ولی برای اینکه به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد. زمانی که عقاب به ۴۰ سالگی می رسد؛
چنگال های بلند و انعطاف پذیرش دیگر نمی توانند طعمه را گرفته را نگاه دارند.

نوک بلندو تیزش خمیده و کند می شود شهبال های کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها به سینه اش می چسببند و پرواز برای عقابل دشوار می گردد.در این هنگام عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد. یاباید بمیرد و یا آن که فراینددردناکی را که ۱۵۰ روز به درازا می کشد پذیرا گردد. برای گذرانیدن این فرایند عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند. در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ می کوبد تا نوکش از جای کنده شود. پس از کنده شدن نوکش ٬ عقاب باید صبر کند تا نوک تازه ای در جای نوک کهنه رشد کند ٬ سپس باید چنگال ۴ پیش را از جای برکند. زمانی که به جای چنگال های کنده شده ٬ چنگال های تازه ای در آیند  آن وقت عقابل شروع به کندن همه پرهای قدیمی اش می کند. سرانجام ٬ پس از ۵ ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد آغاز کرده … و ۳۰ سال دیگر زندگی می کند.