حضرت زهرا ( س )

خلاصه :

فاطِمه(س) مشهور به فاطمه زهرا ، دختر پیامبر (ص) و خدیجه کبری (س) و همسر امام علی (ع) است. او یکی از پنج‌تن آل عبا است . امام دوم و سوم شیعیان ، زینب (س)  و ام کلثوم از فرزندان او هستند. زهرا، بتول ، سیدة نساء العالمین از القاب وی و امّ ابیها  کنیه مشهور او است.

در زمانی که جاهلان داشتن فرزند دختر را ننگ و عار می دانستند و زن در نزد آنان ارزشی نداشت، خداوند به بهترین بندهٔ خود بهترین هدیه را داد؛ فرزندی دختر. دختری که بر خلاف رسوم غلط آن روز، نه موجب ننگ، بلکه به فرمودهٔ پیامبر اکرم صلّی اللّٰه علیه و آله، موجب برکت و شادمانی زندگی بود.

سوره کوثر ، آیه تطهیر ، آیه مودت و آیه اطعام و احادیثی چون حدیث بضعه در شأن و فضیلت فاطمه نازل و نقل شده‌اند. در روایات آمده است که پیامبر(ص)، فاطمه(س) را برترین زن در دو عالم معرفی کرده و خشم و خشنودی او را خشم و خشنودی  خداوند دانسته است.

فرزند پیامبر دو سال بیشتر نداشت که مشرکان مکّه، پیامبر و خویشانش را سه سال در شِعب ابو طالب در محاصره قرار دادند. هنوز سختی محاصره تمام نشده بود که فاطمه مادرش خدیجه را از دست داد. فاطمه در تمام سال هایی که در مکّه به همراه پیامبر زندگی می کرد، بارها و بارها شاهد آزار و اذیت پیامبر توسط مشرکان بود. اینها موجب شد ایشان در دوران کودکی، دشواری ترک شهر و دیار خود را بپذیرد و به دنبال پدر به مدینه هجرت کند. این رنج ها نه تنها موجب ناامیدی اش نشد بلکه او را مقاوم تر و استوارتر ساخت. شاید این سخن پیامبر را شنیده اید که: فاطمه سرور زنان اوّلین و آخرین و برترین بانوی جهان است. یعنی در بین زنان عالم چه در گذشته و چه در زمان حال و آینده کسی بهتر و والامقا متر از ایشان نیست. پس با الگو گرفتن از زندگی ایشان می توانیم خود را تا حدِّ توان به شخصیت بهترین و برترین بانوی جهان نزدیک کنیم.

تسبیحات حضرت زهرا (س) ، مصحف فاطمه ، خطبه فدکیه بخشی از میراث معنوی فاطمه است. مصحف فاطمه(س) کتابی است شامل سخنانی که فرشته الهی به او الهام کرده و امام علی (ع) آنها را نوشته است. این صحیفه بنابر روایات، در دست امامان بوده و هم‌اکنون در دست امام زمان (عج) است.

فاطمه(س) در سال دوم هجرت با امام علی(ع) ازدواج کرد. انجام فعالیت‌های اجتماعی و همراهی با پیامبر اسلام(ص) در برخی از جنگ‌ها از جمله فتح مکه از جمله کارهای او بعد از هجرت بود.

دوره نخست زندگی فاطمه(س) و علی(ع) با شرایط دشوار اقتصادی همراه بود. تا آنجا که در برخی زمان‌ها غذایی برای سیر کردن حسنین (ع) نمی‌یافتند؛ اما فاطمه(س) به وضع موجود اعتراض نمی‌کرد و گاه برای کمک به همسر خود در تأمین معاش، پشم‌ریسی می‌کرد.

امام علی علیه السّلام دربارهٔ ایشان می گوید: هرگاه به او می نگریستم غم و اندوه من برطرف می شد. خدا می داند که فاطمه در تمام مدت زندگی هرگز مرا خشمگین نساخت و برای خود چیزی از من نخواست، مبادا که من نتوانم آن را فراهم کنم و شرمنده شوم. فاطمه یاوری نیکو در راه پیروی از خدا بود.

هرگاه حضرت فاطمه (س) وراد خانه می شدند ، پیامبر اعظم با خوشحالی از جا بر می خاستند و به او خوش آمد می گفتند ، دستانش را می بوسیدند و کار خودشان می نشاندند و می فرمودند : فاطمه مایه شادمانی قلب من است .

فاطمه(س)براساس توصیه پیامبر  تمایل داشت کارهای درون منزل را خود انجام دهد و امور خارج از منزل را به علی(ع) واگذارد. تا با مردان نامحرم رو به رو نشوند .

می توان به برخی از ویژگی های ایشان ، حیا و عفت  ، حضور در اجتماع  ، علاقۀ شدید به پیامبر  ، اهمیت دادن به خانواده و خانه داری  ، ساده زیستی  ، ایثار و بخشندگی ، اشاره کرد که می توان الگویی برای ما باشند .

فاطمه(س) در ماجرای سقیفه ضمن مخالفت با اقدام شورای سقیفه، خلافت ابوبکر را غاصبانه خواند و با او  بیعت نکرد. او در جریان مصادره فدک و دفاع از خلافت امام علی (ع) خطبه ای خواند که به خطبه فدکیه معروف است. وی اندکی پس از رحلت پیامبر (ص)  و در جریان هجوم ماموران ابوبکر به خانه اش ، آسیب دید، در بستر بیماری افتاد و پس از مدت کوتاهی در 3 جمادی الثانی سال 11 هجری قمری در مدینه به شهادت رسید. پیکر دختر پیامبر(ص) به سفارش خودش شبانه و مخفیانه دفن شد و قبرش هیچ‌گاه مشخص نشد.

شیعیان، فاطمه(س) را الگوی خود می‌دانند و در سالروز شهادت وی که به ایام فاطمیه مشهور است، عزاداری می‌کنند. در ایران سالروز ولادت فاطمه(س) ( 20 جمادی الثانی )، روز زن و مادر نامگذاری شده و نام فاطمه و زهرا جزء بیشترین نام‌ها برای دختران است.

در چند ماه پایانی زندگی فاطمه(س) حوادث ناگواری برای او اتفاق افتاد؛ چنانکه گفته شده در این دوره هیچ کس زهرا(س) را خندان ندید. درگذشت  پیامبر (ص) ، ماجرای سقیفه ، غصب خلافت ، مصادره فدک توسط ابوبکر و خواندن خطبه فدکیه در حضور صحابه مهم‌ترین وقایع پایانی زندگی اوست. فاطمه در کنار علی(ع) یکی از مخالفان اصلی شورای سقیفه و خلافت ابوبکر بود؛ به همین دلیل مورد تهدید دستگاه خلافت قرار گرفتند که نمونه‌ آن تهدید به آتش زدن خانه فاطمه است. بیعت نکردن علی(ع) و مخالفان ابوبکر و تحصن آنان در خانه فاطمه موجب شد یاران خلیفه به خانه او حمله کنند و در این هجوم فاطمه به سبب ممانعت از بردن علی برای بیعتِ اجباری با ابوبکر آسیب دید و فرزندش سقط شد. فاطمه(س) پس از این واقعه در بستر بیماری افتاد و پس از مدت کوتاهی به شهادت رسید.

فاطمه به علی(ع) وصیت کرد مخالفانش نباید در نماز گزاردن بر پیکرش و مراسم تدفین او شرکت کنند و از علی(ع) خواست شبانه وی را دفن کند. بر اساس دیدگاه مشهور، فاطمه(س) در سوم جمادی الثانی سال یازدهم حجری در مدینه به شهادت رسید. عمر او را هجده سال گفته‌اند؛  اما در روایتی از امام باقر (ع) عمر او ۲۳ سال ذکر شده است.

یاعلی و التماس دعا