بخش سوم : احکام و اداب زیارت

خلاصه :

امام زاده ها

آدابی که در زیارت امام زاده‎ها مستحب است:

1-  غسل زیارت برای حضور در حرم‌ها از آداب زیارت است، زائر باید پاک باشد، هم پاکی ظاهری، هم درونی. غسل زیارت از آنجا که به عنوان یک عمل عبادی انجام می‌گیرد، علاوه بر تمیزی جسم و لباس، طهارت روح و روان را هم در پی دارد.

2- لباس تمیز و آراستگی و استفاده از عطر، آداب دیگر تشرف به حرم‌های مطهّر است.

3- وقار و طمأنینه و آرامش، نشانۀ طمأنینه درونی و از آداب زیارت است. رفتار شتاب‌زده هم گویای باطن آشفته و نابسامان است.

4-  خضوع و خشوع از جمله آداب زیارت است. خشوع، حالتی قلبی و درونی است که از معرفت و محبّت به یک مقام و شخصیت در دل ایجاد می‌شود. تأثیر عظمت او در قلب، حالتی پدید می‌آورد که رعایت احترام در ظاهر را در پی‌دارد؛ حتی نوع ایستادن، نشستن، نگاه کردن، سخن گفتن، وارد و خارج شدن، همه تحت تأثیر آن حالت درونی است.

5- «اذن دخول» خواندن هنگام زیارت، یکی دیگر از آداب است. این اقتضای ادب است که بی‌اجازه وارد حریم کسی نشویم و با خواندن اذن ورود، هم ادای احترام کنیم، هم دل را آماده‌تر سازیم.

6- حضور در کنار قبر و بوسیدن ضریح، ادب دیگر در زیارت است، که نشانه محبت و ارادت بیشتر می‎باشد.

7-  پرهیز از حرف‌های بیهوده و کارهای لغو، ادب دیگر در تشرّف به حرم‌های مطهراست.

8-  دعا و تلاوت قرآن و عبادت کنار قبر از بهترین کارها است.

9-  زیارت وداع و خداحافظی از آداب زیارت است. از خواسته‌های زائر هنگام وداع، این است که آخرین زیارت نباشد و دوباره برگردد.