حضرت آدم (ع) و حضرت حوا (ع)

پدر و مادر بشریت

خلاصه :

حضرت آدم (ع) اولین انسان خلق شده توسط خداوند است که نام مبارکش ۲۵ بار در قرآن آمده و حضرت حوا دومین انسان خلق شده توسط خداوند است.

آدم به معنای خاک است و حضرت علی (ع) درباره نام گذاری و آفرینش ایشان فرمودند:

آدم را آدم ناميده‌ اند، چون از اَديم زمين آفريده شد. بدين سان كه خداوند تبارك و تعالي جبرئیل عليه ‌السلام را فرستاد و به او فرمود از اَديم که لایه بیرونی زمین است چهار قسمت خاك بياورد: خاكي سفيد، خاكي سرخ، خاكي قهوه اي و خاكي سياه و آن‌ها را از قسمت‌هاي نرم و سخت زمين فراهم آورد. آنگاه به او دستور داد چهار قسمت آب بياورد: آبي شيرين، آبي شور، آبي تلخ و آبي گنديده.

سپس فرمود: كه آب را روي خاك بريزد و خداوند با دست و قدرت خويش آن‌ ها را به هم آميخت به طوري كه نه خاكي اضافه آمد كه به آب احتياج داشته باشد و نه آبي كه به خاك نياز داشته باشد. پس، آب شيرين را در قسمت حلق آن قرار داد و آب شور را در چشمانش و آب تلخ را در گوش‌ هايش و آب گنديده را در بيني ‌اش. آدم از اَديم یعنی پوسته زمين كه در آن خاک پاك و خوب و بد وجود دارد، آفريده شد و تو همه اين صفات را در فرزندان آدم مي ‌بيني.

همچنین رسول خدا (ص) فرمودند:خداوند آدم را از مشتي خاك كه از همه زمين برداشت آفريد. پس فرزندان آدم متناسب با خاك زمين آفريده شدند. برخي از آن‌ ها سرخ ‌پوست شدند. برخي سفيد، برخي سياه و برخي حد وسط ميان اين رنگ ‌ها و برخي نرم و برخي خشن و برخي پاك و برخي ناپاك و برخي حد وسط ميان اين ‌ها.

درنهایت پس از شکل گیری و خشک کردن این خاک خداوند از روح پاک و مقدس خودشان در آن خاک دمیدند و فرمودند: موجود باش و حضرت آدم نیز موجود شدند.

خداوند برای اینکه حضرت آدم تنها نباشند و همینطور نسل انسان ها ادامه دار شود حضرت حوا را از مشتی گل باقی مانده حضرت آدم آفرید و اینکه حضرت حوا از دنده چپ حضرت آدم آفریده شده اشتباه است و توسط امام باقر (ع) اصلاح گردیده.

زمانی خداوند حضرت آدم را آفرید به فرشتاگان دستور داد تا بر او سجده کنند، همه فرشتگان به حضرت آدم سجده کرد مگر ابلیس که از جن بود و علت آن تکبر بود زیرا او خودش را که از آتش بدون دود خلق شده بود را بالاتر از حضرت آدم که از خاک بود دید و به همین دلیل از بهشت رانده شد. همچنین او قسم یاد کرد که تا زمانی که زنده است فرزندان آدم را گمراه کند از هر طریقی که شده!

ابلیس درنهایت کار خود را کرد و به دهن ماری رفت و از طریق آن، حضرت آدم و حوا را فریب و قسم دروغ یاد کرد که به صلاح آن دو می اندیشد و آن ها را از درخت میوه ای که خداوند آنها را از آن منع کرده بود، میوه ای به آنها داد. بعد از خوردن از آن میوه لباس های بهشتی آنها محو شد و همراه با ابلیس از بهشت رانده شدند.

خضرت آدم بسیار پشیمان شد و سال ها بخاطر اشتباهش گریه کرد تا اینکه کلماتی از جانب خداوند دریافت کرد که طبق روایات نام پنج معصوم بزرگوار بود و بخاطر آنها خداوند توبه اش را پذیرفت. حضرت آدم هشتاد فرزند داشت که دو به دو باهم خواهر برادر بودند و جانشین ایشان حضرت شیث (ع) بود. خود حضرت آدم (ع) هزار و سی سال عمر کردند و حضرت حوا یک سال و پانزده روز بعد بر اثر بیماری وفات کردند.

سرانجام آدم (ع) رحلت نمود و شیث( ع) پیکرش را در سرزمین مکه دفن کرد اما پس از هزار و پانصد سال، حضرت نوح (ع) که تا آدم ده یا هشت پدر واسطه داشت، پیکر آدم (ع) را از غار کوه ابو قبیس که در کنار کعبه است بیرون آورد و به همراه خود با کشتی به سرزمین نجف اشرف برد و در آنجا به خاک سپرد. هم اکنون قبر آدم (ع) و قبر نوح (ع) در کنار حرم مطهر حضرت علی (ع) در نجف اشرف قرار دارد.

گفته اند که وفات ایشان در روز جمعه برابر با یازده محرم بوده است و ایشان بعد از تحمل ده روز تب، سرانجام وفات کردند.

همچنین جالب است که بدانید حضرت آدم (ع) تنها انسانی بودند که هرگز ریش یا مو های دیگر بر بدنشان نبود.

امام صادف (ع): خداي عزوجل به آدم (ع) وحی فرمود: من همه سخن را در چهار كلمه براي تو گرد مي ‌آورم. عرض كرد: پروردگارا، آن چهار كلمه چيست؟ فرمود: يكي از من است، يكي از تو، يكي به رابطه من و تو مربوط مي‌ شود و يكي به رابطه ميان تو و مردم. عرض كرد: پروردگارا، آن‌ ها را برايم بيان فرما تا بدانمشان.

فرمود: آن كه اختصاص به من دارد، اين است كه مرا بندگي كني و چيزي را شريكم نگرداني. آن كه اختصاص به خودت دارد، اين است كه در برابر عمل تو پاداشي دهمت كه بيش از هر چيز به آن محتاجي. آن كه به رابطه ميان من و تو مربوط مي‌ شود، اين است كه تو دعا كني و من اجابت كنم و آن كه به رابطه ميان تو و مردم مربوط مي ‌شود، اين است كه براي مردم آن پسندي كه براي خود مي ‌پسندي.

از سفارش های ایشان به شیث و به نظر من به همه ما که فرزندان ایشان هستیم میتوان به چند مورد زیر سفارش کرد:

اول: هرگاه قصد كارى كرديد، به پيامدهاى آن بنگريد؛ اگر من در عاقبت كار خود انديشيده بودم، آنچـه بـه سـرم آمـده، نمى آمـد.

دوم: به دنیاي فاني دل مبنديد؛ زيرا من به بهشت جاويدان دل بستم اما با من وفا نكرد و از آن بيرون رانده شدم.

سوم: هرگاه دلهايتان از چيزى نفرت داشت، از آن چيز دورى كنيد؛ زيرا زمانى كه من به درخت نزديك شدم تا از آن بخورم، دلم از اين كار گريزان بود. اگر از خوردن امتناع كرده بودم، آن بلايى كه به سرم آمد نمى آمد.

امیدوارم از این داستان تجربه و عبرتی گرفته باشید و به عاقبت اشتباه پدرمان، حضرت آدم (ع) گرفتار نشویم.