سکانس های ترسناک برای کودکان در انیمیشن های دیزنی

خلاصه :

  صحنه کوره زباله سوزی در انیمیشن داستان اسباب بازی های 3

یک صحنه بسیار تنش زا و عاطفی در فیلم وجود دارد که وودی و دوستانش در یک کوره زباله سوزی گیر افتاده اند و چیزی نمانده که در آتش بسوزند و نابود شوند. هنگامی که می بینند راه نجاتی نمانده، سعی می کنند سرنوشتشان را بپذیرند پس دستان یکدیگر را می گیرند تا پایان وحشتناکشان سر برسد. هرگز پیش از این ندیده بودیم که شخصیت های انیمیشنی در کارتون های دیزنی تسلیم شوند و مرگشان را بپذیرند. این سطح از ناامیدی، رویدادی عاطفی و اشک انگیز است که معمولاً در فیلم های بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد.

  مرگ موفاسا در انیمیشن شیر شاه و مادر بامبی در انیمیشن بامبی

مرگ موفاسا در انیمیشن شیر شاه و مرگ مادر بامبی در انیمیشن بامبی دو تا از ناراحت کننده ترین صحنه های مرگ و میر انیمیشنی است که در خاطرات هر کودکی می تواند ثبت شده باشد. به عنوان یک کودک، بزرگترین ترس شما از دست دادن یکی از والدین است زیرا احساس وابستگی شما به بزرگسالان و اطرافیان بالغ است که به شما احساس آرامش می دهد. در نتیجه مرگ والدین در هر دو فیلم موجب ایجاد اضطراب در کودکان می شود. هر بار که کودکی این صحنه را تماشا می کند، آرزو دارد که این فاجعه در اطراف او روی ندهد اما افسوس که حقیقت تلخ تر از اینهاست.

  مرگ پادشاه شاخ دار در انیمیشن دیگ سیاه

این انیمیشن یکی از ناشناخته ترین کارتون های دیزنی به شمار می رود. تقریباً یک ارباب حلقه هاست که برای کودکان ساخته شده است فقط به اندازه کافی خوب نیست. شخصیت اصلی به نام تاران باید یک دیگ سیاه را پیدا کرده و آن را نابود کند پیش از آنکه به دست شاه شاخ دار بیفتد. فیلم از یک کتاب حماسی کودکانه نوشته لیوید اسکندر نویسنده اهل ولز اقتباس شده است هر چند او معتقد است کتاب با فیلم به شدت تفاوت دارد. در این فیلم که حتی توسط بزرگسالان هم کمتر دیده شده، پادشاه شاخدار با آن ظاهر وحشت انگیزش توسط دیگ سیاه از بین می رود و اسکلت بدنش به طرز ناخوشایندی به درون دیگ کشیده می شود. همین توصیف کافیست تا بدانید این صحنه چه قدر می تواند ترسناک باشد.

  به دار آویخته شدن کلایتون در انیمیشن تارزان

انیمیشن تارزان هم یکی از معروف ترین کارتون های دیزنی محسوب می شود. اگرچه کلایتون مرد شروری بود و گوریل های جنگل را آزار میداد اما مرگ او رویداد غم انگیزی بود. نبردی میان تارزان و کلایتون در می گیرد و آن دو از درختی به درخت دیگر و از شاخه ای به شاخه دیگر می پرند. ریسه های آویزان درخت ها به دور گردن و دست و پای کلایتون می پیچد. کلایتون دست و پایش را آزاد می کند اما طنابی که به دور گردنش پیچیده شده، او را دار زده و حلق آویز می کند. هرچند مرگ او به طور واضح نشان داده نشده و سایه آن روی دیوار مشخص است اما این روش بسیار بدی برای پایان دادن به زندگی یک کاراکتر در فیلم مختص به کودکان است.

  صحنه توت جنگلی در انیمیشن دایناسورهای خوب

کاراکترهای این فیلم مشغول خوردن توت های جنگلی هستند که از درخت بر زمین افتاده و خشکیده می شوند اما به محض خوردن آن شروع به خنده های ناگهانی کرده، صورتشان دفرمه می شود و خود را در حال پرواز در آسمان می بینند و در صحنه بعد هم کاملاً نشئه شده اند. بله این فیلم اشاره ای مستقیم به مواد مخدر دارد. سیاست های فیلمسازی تأکید می کند که استفاده از هر ماده مشکوکی در فیلم های کودکان ممنوع است اما این یکی از کارتون های دیزنی است که چارچوب ها را رعایت نکرده و حالتهای نشئه گی را به طور علنی نشان می دهد.

 . مست شدن دامبو در انیمیشن دامبو

اگر به عنوان یک بزرگسال کارتون های دیزنی و به خصوص کارتون دامبو را دیده باشید متوجه می شوید بسیار عمیق تر از چیزیست که در کودکی مشاهده کرده بودید و دیگر برایتان تنها یک فیل با گوش های بزرگ نیست. وقتی که اهالی سیرک بین دامبو و مادرش فاصله انداخته اند او به گریه می افتد و این بسیار برای بیننده ناراحت کننده است. دوستش تیموتی که یک موش کوچک است او را دلداری می دهد و وقتی می بیند دامبو از شدت گریه به سکسکه افتاده از او می خواهد که کمی از آب بشکه بنوشد و چند ثانیه نفسش را در سینه حبس کند تا سکسکه اش بند بیاید اما هر دو بی اطلاع هستند که محتویات بشکه آب نیست و هر دو از خود بی خود می شوند. آنها در توهماتشان یک دسته فیل صورتی را در حال خواندن و نواختن و رژه رفتن می بینند. هر چند این صحنه مناسب هر سن و سالی نیست اما هنوز هم یکی از صحنه های خاطره انگیز در میان کارتون های دیزنی به شمار می رود

  قلیان کشیدن کرم ابریشم در انیمیشن آلیس در سرزمین عجایب

آلیس در سرزمین عجایب یکی از کودکانه ترین کتاب هاییست که تا کنون نوشته شده است پس جای تعجب ندارد که دیزنی به اقتباس از این کتاب دست زده باشد. این انیمیشن، یکی از کارتون های دیزنی است که تلاش کرد تصویری غیر ترسناک از سرزمین عجایب برای کودکان بسازد که بی شک فریبنده و فراموش نشدنی بود. حضور موجودات عجیب از جمله هزارپای قلیان کشی که آلیس را به سوی گرفتن تصمیمات وحشتناک سوق می داد در این کارتون کم نبود. یا هنگامی که آلیس برای کمک به آدم برفی می رود، موجودی اسفنجی او را به خوردن یک گاز از قارچ خود ترغیب می کند که این امکان را به او می دهد که بزرگتر از یک غول یا کوچکتر از یک مورچه باشد. که این بیشتر شبیه به یک ماده توهم زا به نظر می رسد.

  پسران برده ای که به الاغ تبدیل می شدند در کارتون پینوکیو

قطعاً کمپین هایی وجود دارد که می گویند پینوکیو کمترین طرفدار را در میان کارتون های دیزنی دارد و دلایل بسیار قابل توجهی برای آن می آورند. پینوکیو به اندازه کافی ژرف و عمیق نیست و نتوانست مانند دیگر آثار کلاسیک دیزنی هم عصرش برای نشان دادن خوب و بد درست عمل کند. وقتی که پینوکیو به همراه دوست جدیدش لامپویک به جزیره ای تفریحی می روند، لامپویک و دیگر پسرها به الاغ های برده قابل فروش تبدیل می شوند که این ماهیت طبیعی و آشکار جزیره است. می بینیم که لامپویک به طرز پوچ و مسخره ای از یک پسر بچه کوچک تبدیل به حیوانی چهارپا می شود که حتی دیگر قادر نیست صحبت کند و این باعث می شود کودک دچار یک اختلال احساسی شود. اگرچه پینوکیو قبل از اینکه کامل تبدیل شود فرار می کند و لامپویک فراموش می شود زیرا او بر خلاف پینوکیو به مسیر شر منحرف شده بود اما این روش بیهوده و واقعاً وحشتناکی در تاریخ کارتون های دیزنی برای موعظه و آموزش یک الگوی رفتاری به کودک است.

  مرگ جادوگر در کارتون سفید برفی

سفیدبرفی و هفت کوتوله به هزار دلیل یکی از چندش آورترین کارتون های دیزنی به شمار می آید زیرا کارتون های مربوط به دهه سی دیزنی کیفیت اسرار آمیزی داشتند. ملکه که بعدها به جادوگری دردسر ساز تبدیل می شود تنها به خاطر زیبایی سفید برفی از او متنفر است و با شرارت به او یک سیب سمی می دهد تا به خوابی ابدی فرو رود. هنگامی که کوتوله ها در حال تعقیب او هستند، جادوگر به بالای صخره می رسد که ناگهان رعد و برقی می زند و صخره می شکند. جادوگر از بالای صخره به پایین پرتگاه سقوط می کند و یک جفت کرکس برای خوردن گوشت تازه به سراغش می روند. درست است که او خیلی خبیث است اما اگر از ما بپرسید می گوییم که این پایان به شدت ترسناک و سیاه است.

  بی توجهی به حیوانات در کارتون بانو و ولگرد

بی تردید با تماشای انیمیشن بانو و ولگرد دلتان برای حیوانات به درد می آید. بانو سگ نازپرورده ایست که پس از مدتی توسط صاحبانش نادیده گرفته می شود. شکارچی سگ دائماً در حال شکار و دستگیری سگ ها است و عمه سارا بیزاری غیر قابل توجیهی نسبت به حیوانات دارد. بسیاری از شما صحنه ای که تراستی در تلاش برای نجات ولگرد زیر چرخ های درشکه می میرد و جاک زوزه دردناکی برای از دست دادن بهترین دوستش می کشد را به یاد دارید. بد رفتاری با حیوانات در این فیلم، انسان ها را به شخصیت هایی منفی تبدیل می کند. حتی جیم و همسرش هم به طور یقین صاحبان بدی هستند.

  مست شدن عمو والدو در انیمیشن گربه های اشرافی

غاز مست یعنی عمو والدو طنازترین شخصیت کمیکیست که تا کنون در کارتون های دیزنی خلق شده است. وقتی که گربه های اشرافی با یک جفت غاز به نام های ابیگیل و آملیا ملاقات می کنند، آنها به عمویشان برخورد می کنند. کسی که موفق شده از آشپزخانه رستوران بگریزد جایی که قرار بود به عنوان غذای اصلی در آنجا سرو شود. بدتر از همه اینکه او آغشته به شراب سفید است. در فرانسه گوشت غاز را با شراب سفید مزه دار می کنند. او حسابی تعادلش را از دست داده و تلو تلو می خورد در حالیکه دمش را هم در آشپزخانه بریده اند.

  آن سرود نژادپرستانه در تیتراژ کارتون علاءالدین

بدون تردید مباحث نژادی بسیار زیادی در گذشته در کارتون های دیزنی وجود داشته است. در سال 1993 یک سال پس از اکران علاءالدین، متن ترانه آغازین فیلم از جایی که اگر چهره تان را دوست نداشتند گوشهایتان را می بریدند به منطقه مسطح و پهناوری که گرمای شدید دارد تغییر کرد. شعر اصلی تصویری وحشیانه و بدبینانه از خاورمیانه را نشان می دهد که باید حذف می شد. انتقادات زیادی نیز درباره آمریکایی بودن تمام شخصیت های اخلاقی در فیلم شد در حالیکه آدم بدها همه لهجه خارجی، چهره ای خنده دار و پوستی تیره دارند. آموزش این میزان نژاد پرستی برای کودکان در هر جای دنیا نامناسب است.

  پیپ کشیدن در کارتون پیتر پن

در میان کارتون های دیزنی پیتر پن سالها به خاطر اظهارات نژادپرستانه سرخپوستان آمریکایی مورد انتقاد بوده است. در فیلم آنها با عنوان وحشی خطاب شدند و حتی اصطلاح پوست قرمز هم به آنها نسبت داده شد. در حالیکه این ممکن بود به خاطر عدم آگاهی کودکان حساسیت های خاصی ایجاد کند. برخی از سازندگان از نمایش این تحجر ابراز تأسف کردند و تلاش کردند بر جهالت همگانی در دهه پنجاه میلادی چیره شوند. همانطور که آوازی نژادپرستانه در مورد مرد سرخپوست خوانده می شود، بچه ها در پیپ رئیس قبیله می دمند. مشخصا این فیلم لحظات نامناسب زیادی دارد.

منبع 

سایت 7گنج