اشنایی با یک کار افرین خود ساخته

محمد حسین کاشانکی

خلاصه :

اغلب کار افرین ها از قشر ثروتمند نبوده اند.

روزهای پنجشنبه و جمعه به گورستان وادی السلام قم می‏رفتم تا شاید با شستن قبرها، اندک درآمدی بدست آورم و کمک خرجی برای مادر باشم. با پای برهنه در خاک گل می‏دویدم و با سطلی پر آب در دستم، سنگ قبرها را می‏شستم...

آب از روی سنگ تا روی خاک‏های جلوی پایم سر ریز شد.گِل لای انگشتان پایم لغزید و چشم به دستان پیرمردی داشتم که آرام آرام اسم روی سنگ قبر را پاک کرد. منتظر بودم پولم را بدهد تا بروم و قبر دیگری را بشویم.

چشمان آن پیرمرد به پاهایم دوخته شد... ومن پاهایم را محکمتر در خاک فرو کردم... و او گفت: وای بر من، وای بر ما ...

آن مرد مهربان مرا با خود برد و کفشی پلاستیکی برایم خرید. هدیه ای ارزشمند برای کودکی تنها، ... این کفش‏ها هنوز از بهترین خاطرات و ارزشمندترین دارای‏ی های من است»

کودکی او سرشار از تمامی ملالت هایی است که شاید بتوان آنها را فقط در داستان ها و کتاب ها جستجو کرد. اما در عالم واقع نیز چنین بود.

مرتضی سلطانی، بر این باور است: «تمام افتخار و ارزش‏هایم در آن ۷ سال اول زندگی ام است و این واقعیتی است که همیشه به آن مفتخر خواهم بود.»

نخستین کارهای صنعتی

نخستین کار های او واکس زدن کفش، فرش فروشی و تراشکاری بودند اما آنچه او را در مسیر پیشرفت قرار داد سوله سازی بود.

برای به دست آوردن فن آوری این کار تلاش بسیاری به کار برد و بعد از فراز و نشیب های فراوان موفق شد در سایه کار گروهی به موفقیت برسد.

مرتضی سلطانی، امروز، یک کارآفرین مطرح، یک صنعتگر موفق، یک صادرکننده نمونه و یک مدیر برتر است.که لقب"سیمرغ صنعت ایران" را به او داده اند. او متواضعانه خود را سرباز صنعت سرزمینش می داند.

رمز موفقیت

سلطانی در عرصه صنعت و تولید و نگاه انسان محورانه سالها در عرصه ی ریخته گری کار کرد و اولین تولید کننده میل لنگ در ایران نیز بوده است. بنیانگذار گروه صنعتی زر، شناخت ادبیات تولید و رقابت را در تولید بدون مرز شرط رقابت جهانی می داند و سه عامل، کیفیت خوب، بسته بندی خوب و نگاه مشتری مداری را شرط قرارگرفتن محصولات در کنار تولیدات جهانی بیان می کند.

ثروتمند نیستم

او خود را ثروتمند نمی داند بلکه معتقد است یک تولید کننده است. او می گوید: ثروتمند کسی است که پول دارد و دغدغه ای ندارد و خرج می کند، ولی تولید کننده سرمایه اش را صرف توسعه و تولید می کند که نمی توان به تولید کننده ، ثروتمند در نگاه عام تلقی کرد.(۸/۵)