احاديث وبهداشت

آخرين پيامبر

خلاصه :

خاندان هدايت، بهداشت

نِعمَ السِّواكُ الزَّيتونُ مِن شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ، يُطَيِّبُ الفَمَ وَ يَذهَبُ بِالحَفَرِ، وَ هُوَ سِواكى وَ سِواكُ النبياءِ قَبلى؛

چه خوب مسواكى است زيتون! از درختى پر خير و بركت كه دهان را خوشبو مى‏كند و جِرم دندان را از ميان مى‏برد. اين مسواك من و پيامبران پيش از من است.

مكارم الاخلاق ص 49 {شبیه این حدیث در مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج1 ، ص 369 ، ح885 }

حدیث (1) رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم :

مَنِ اتَّخَذَ شَعرا فَليُحسِن وَلايَتَهُ، اَو لِيَجُزَّهُ؛

هر كس مو مى گذارد، آن را خوب نگه دارد وگرنه كوتاهش كند.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 485، ح 2 - من لا یحضر الفقیه ج1 ، ص129 ، ح326

حدیث (2) امام رضا عليه السلام :

عَلَيكَ بِالاِثمِدِ فَاِنَّهُ يَجلُو البَصَرَ وَ يُنبِتُ الشفارَ وَ يُطَيِّبُ النَّكهَةَ وَ يَزيدُ فِى الباه؛

سرمه سياه بِكشيد، چرا كه ديده را جلا مى‏ دهد، مژه‏ ها را مى‏ روياند، دهان را خوشبو مى ‏كند و بر توان جنسى مى ‏افزايد.

مكارم الاخلاق ص 46

حدیث (3) امام على علیه السلام :

نَظِّفوا بُيوتَكُم مِن حَوكِ العَنكَبوتِ، فَاِنَّ تَركَهُ فِى البَيتِ يورِثُ الفَقرَ؛

خانه ‏هاى خود را از تار عنكبوت پاك كنيد، زيرا باقى گذاشتن آن در خانه، فقر مى ‏آورد.

وسائل الشيعه ج5، ص322، ح6674

و مَنِ اغتَسَلَ مِنَ الماءِ الَّذى قَدِ اغتُسِلَ فيهِ فَاَصابَهُ الجُذامُ فَلا يَلومَنَّ اِلاّ نَفسَهُ؛

هر كس با آبى غسل كند كه پيش‏تر در آن غسل شده است و به جذام مبتلا شود، كسى را جز خود سرزنش نكند.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 503، ح 38

حدیث (4) امام صادق علیه السلام :

اَلحِنّاءُ يَذهَبُ بالسَّهَكِ وَ يَزيدُ فى ماءِ الوَجهِ وَ يُطَيِّبُ النَّكهَةَ وَ يُحَسِّنُ الوَلَدَ؛

حنا، بوى بد (عرق) را از بين مى ‏برد، چهره را شاداب، دهان را خوشبو و فرزند را زيبا مى‏ كند.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 484، ح 5

حدیث (5) امام صادق عليه السلام :

إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) يُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِيلَ، وَ يَكْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ يَرَى عَلَيْهِ أَثَرَهَا.قِيلَ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ: يُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ يُطَيِّبُ رِيحَهُ، وَ يُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ يَكْنُسُ أَفْنِيَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِيبِ الشَّمْسِ يَنْفِي الْفَقْرَ، وَ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ

خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده ‏اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه ‏اش را گچكارى كند، جلوى در حياط خود را جارو كند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى ‏برد و روزى را زياد مى‏ كند.

امالى (طوسى) ص 275، ح 526