رویدادهای عمومی
۲
فردوسی ، سراینده ی پارسی گو
خلاصه :
فردوسی می تواند بزرگترین سراینده ی پارسی گو باشد چرا که بسیار برای آن کوشید.به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد
ابولقاسم فردوسی طوسی مرد بزرگی بود که برای زبان پارسی تلاش بسیار کرد. او سی سال رنج کشید تا شاهنامه را بنویسد.
بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
یکم بهمن ماه روز بزرگداشت فردوسی در ایران است هر چند ما درباره ی زادروز او بسیار کم می دانیم. فردوسی در سال 319 هجری خورشیدی در هنگام پادشاهی سامانیان در روستای پاژ در طوس دیده گشود.
شاهنامه ی او سه سال پیش از آغاز شاهنشاهی شاه محمود غزنوی پایان یافت ، سپس او ویرایش شاهنامه را آغاز کرد. زبان روزگار او پارسی دری بود که با زبان عربی آمیخته بود ، پس او می بایست برای جلوگیری از ناخوشایندتر شدن زبان پارسی ، گاهی از واژگان عربی بهره ببرد تا ایرانیان آن را بخوانند. در شاهنامه از 865 واژه ی عربی در سروده ها کارگرفته شده است.
فردوسی در شاهنامه همواره خرد را راهنما دانسته است که می تواند یاری دهنده ی نیک ما باشد.
خرد رهنمای و خرد دلگشای خرد دست گیرد بهر دو سرای
داستان های شاهنامه ی فردوسی بیشتر از یک افسانه هستند و آموخته های بسیاری در آنها دیده می شود. پیش تر نیز شاهنامه خوانی در جشن ها و دورهمی های ایرانیان جای داشته است.
فردوسی بسیار کوشید تا این زبان را زنده نگه دارد پس من نیز به پاس تلاش او کوشیدم تا این نوشته را با زبان پارسی نگارش کنم.
شما نیز دوست دارید پس از این داستان های شاهنامه را بخوانید؟
برچسب‌های این مطلب :
گالری تصاویر :
سید متین حسینی
۶ سال پیش
مرتضی بهرامی
۶ سال پیش
سید متین حسینی
۶ سال پیش
آقاي مالكي
۶ سال پیش
سید متین حسینی
۶ سال پیش
علی درگاهی
۶ سال پیش