آموزش
مغالطه
مغالطه
خودم نوشتم
خلاصه :
خودم نوشتممُغالِطِه، سَفسَطه یا مَغلَطِه (به پارسی سره: دُژفرنود) استدلالیاست که از نظر علم منطق به یکی از دلایل زیر نادرست باشد:
نخست آنکه دست‌کم یکی از مقدمات گزاره نادرست باشد؛دوم آنکه مقدمات گزاره، متضمن نتیجهٔ گزاره نباشد.
مغالطه جزئی از برهان است که به طور قابل اثباتی در منطق آن ایراد وجود دارد و بنابراین کلِ برهان را نامعتبر می‌سازد. مغالطه ممکن است برای وارونه کردنِ حقیقت(ها) به کار رود.
مغالطه‌گر کسی است که از روی استدلال نادرست به یک نتیجهٔ درست یا نادرست رسیده‌است و ممکن است آن نتیجه را برای نتیجه‌گیری‌های دیگری هم به کار گیرد. به گفته مهرزاد خرادآذرخلاصهٔ تعریف مغالطه – که از واژه عربی غلط مشتق شده است – استدلالی است که درآن فساد معنوی وجود داشته باشد، و تفاوت سَفسَطه‌گر بامَغلَطه‌گر در آن است که اولی نادانسته مرتکب اظهار برهان مبتلا به انحراف می‌شود و دومی دانسته و برپایهٔ اصول تغلیط به سوی استنتاج منطبق با مقصود خود می‌گراید.
تاریخچه
گونه‌های رایج مغالطه
آقای میری
۶ سال پیش