خلاصه :

ورزش والیبال شهرت جهانی خود را مدیون مسابقات المپیک سال ۱۹۶۴ در شهر توکیو است. این رشته ورزشی بین المللی که طرفداران زیادی دارد، در سال ۱۸۹۵ از کشور آمریکا آغاز شد. در سال ۱۹۵۵ انجمن آماتوری والیبال ایرلند شمالی و انگلیس در جهت شناساندن این ورزش به جهانیان تلاش بسیاری کردند. کلمه والیبال به معنی توپ بزرگ بادکرده برای استفاده در یک بازی است.

تاریخچه ورزش والیبال

والیبال درسال ۱۸۹۵ میلادی مطابق باسال ۱۲۷۴ شمسی توسط ویلیام .ج . مورگان مدیر Y.M.C.A در هولیک ایالت ماساچوست آمریکا ابداع شد. در ابتدا این ورزش مینتونت نام گذاری شده بود ودلیل انتخاب این نام برای همگان نامعلوم بود. تحت تأثیر محبوبیت فراوان بسکتبال دربین عامه، مورگان تصمیم گرفت برای دانشجویان خود ورزشی را بوجود آورد که بازی ازروی تور انجام گیرد و لذت بخش باشد. مورگان با استفاده از تویی توپ بسکتبال که بدلیل سبکی وزن به دستها آسیب نمی رساند بازی را شروع کرد. با وجود اینکه بطور آهسته از Y.M.C.A آغاز شد ولی طولی نکشید که درکلیه شهرهای ماساچوست و نیوانگلاند عمومیت یافت

دراسپرینگ فیلد، دکتر ت-آهالستیگ با مشاهده بازی، مینتونت را به والیبال تغییر نام داد، زیرا قصد اساسی از بازی کردن، فرستادن و برگشت دادن (ردو بدل کردن) توپ از روی تور است که کلمه والیبال درمعنا این نیت را مشخص می سازد. والیبال، درآغاز ورزش سالنی بود و درمحل های سرپوشیده بازی آن انجام می شد و اساساً برای فعالیت های سرگرم کننده پیشه وران و تجّار اختصاص یافته بود.

تاریخچه ورزش والیبال از نگاهی دیگر

ورزش والیبال که نخست مینتونت (Mintonette) نامیده می‌‌شد در سال ۱۸۹۵ – یعنی چهار سال پس از پیدایش بسکتبال توسط فردی بنام ویلیام جی مرگان (William G. Morgan) ابداع شد. مرگان زاده سال ۱۸۷۰ در شهر نیویورک بود که پس از تحصیل در آموزشگاه جوانان مسیحی مسئولیت تهیه برنامه‌های ورزشی برای سلامت و تندرستی مردان به او واگذار شد. این بازی از ترکیب بازی‌های بسکتبال، تنیس و هندبال بدست آمد و هدف اولیه آن بود که برای افرادی که تمایل به تحرک کمتری دارند ابداع شود. قوانین ابتدایی بسیار ساده بود چرا که بیشر از آنکه شبیه ورزش باشد یک تفریح بشمار می‌آمد اما رفته رفته پس از آنکه این ورزش در کشورهای دیگر بویژه فیلیپین نیز بصورت جدی بازی شد لزوم تدوین آیین‌نامه رسمی برای آن احساس شد.

تور اولیه‌ای که برای این بازی در نظر گرفته شده بود با ایده از تنیس دو متر انتخاب شد و با توپ بسکتبال شبیه به بازی هندبال انجام می‌‌شد. این ورزش تا سال ۱۹۰۰ توپ ویژه‌ای برای خود نداشت و با هر توپی از جمله توپ بسکتبال آن را بازی می‌‌کردند. هدف هر تیم آن بود که توپ را در زمین حریف به زمین بیندازند و در این راه ممکن بود هر چند بار توپ را در دست یاران خودی بچرخانند. در سال ۱۹۱۲ امتیازهای هر بار بازی به ۲۱ ثابت شد و بلندای تور بالاتر رفت. شاید تعجب کنید اما فیلیپینی‌ها اولین قوانین مدون برای این بازی را در سال ۱۹۱۶ تهیه کردند و به دنبال آن در سال ۱۹۲۸ اتحادیه والیبال ایالات متحده تشکیل شد و به وضع قوانین این ورزش اقدام کرد. ایالات متحده آمریکا به عنوان ابداع کننده والبیال در جهان شناخته شده است.

شرح رشته ورزشی والیبال

والیبال(Volleyball) ورزشی تیمی است بین دو تیم بر روی یک حیاط مستطیل قائم الزاویه که دارای خطوط مساوی و برابر و یک واسط تور با ارتفاع از هم جدا شده‌اند که هر یک تیم مجاز به استفاده از ۶ بازیکن است که اساس بازی از این قرار است که توپی را با زدن ضربه میان دو تیم رد و بدل می‌کنند. هر تیم برای رد کردن توپ به سوی دیگر تور تنها اجازه سه بار ضربه زدن را دارد و به هنگام برخورد توپ به زمین حریف یا در اثر خطای یک تیم، یک امتیاز به تیم مقابل داده می‌شود

قوانین و مقررات والیبال

در سال ۱۹۲۲ قوانینی برای ورزش والیبال قرار داده شد از جمله اینکه هر تیم فقط سه ضربه می‌‌تواند به توپ بزند و سپس باید توپ به زمین حریف منتقل شود.

زمان بازی در والیبال

زمان بازی والیبال نامحدود است به طوری که ممکن است که یک مسابقه حتی دو الی سه ساعت طول بکشد. هر مسابقه حداکثر در پنج ست یا دور انجام می‌‌شود. هر تیمی که زودتر به سه ست برسد برندهٔ مسابقه می‌‌شود.

تعداد بازیکنان و توپ در والیبال

هر تیم والیبال شش بازیکن اصلی و تعداد شش بازیکن ذخیره دارد. جنس توپ والیبال از جنس چرم یا لاستیک یک رنگ است و محیط دایره توپ ۶۵ تا ۶۷ سانتی متر و وزن آن ۲۶۰ تا ۲۸۰ گرم است. زمان استراحت بین ست دوم و سوم و چهارم دو دقیقه منظور می‌‌شود و بین ست چهارم و پنجم دو دقیقه الی پنج دقیقه متغیر است.

خطاهای والیبال

خطاهای عمده عبارت‌اند از:
۱- بازیکن تیم از خط افقی زیر تور بگذرد و زمین و یا یکی از بازیکنان حریف را لمس کند.
۲- بازیکن تیم مانع بازی یکی از بازیکنان تیم حریف شود.
۳- بازیکنان یک تیم در جای خودشان قرار نگرفته باشند.
۴- بازیکنان یک تیم بیش از سه بار توپ را لمس کنند.
۵- بازیکنان تیم دوبار پی در پی توپ را لمس کنند.
۶- بازیکن از بالای زمین حریف به توپ ضربه بزند.
۷- توپ بیرون از خط‌های مرزی به زمین بخورد.
۸- توپ به زمین اصابت کند.