رویدادهای مدرسه
نمره تو یا نمره من!
معلم مسئولیت پذیر
خلاصه :
معلم یک ماشین سخنگو نیست.... معلم یک ماشین تصحیح کننده نیست.... معلم دیگر یک شمع نیست.....روزهایی را به یاد می آورم که معلمان سر کلاس دیکته می گفتن، با صدای بلند و ظاهر درست تلفظ می کردند، غافل از اینکه منِ دانش آموز اصلاً آن کلمه را بلد نیستم.
خلاصه آن قدر می گفتند و می نوشتیم که انگشتانمان به درد می افتاد و جای مداد روی انگشت!
حالا نوبت تصحیح کردن دیکته بود، تازه مشکلات از این جا شروع می شد.
تجویزات معلم:
از هر غلط 10 بار بنویس، با دورنگ می نویسی و...
کلمات قصار معلم:
من چند بار باید بگم،چرا دقت نمی کنی؟ مگه تو خونه تمرین نمی کنی؟ خنگ( در موارد نادر!!!!) و....
حالا که بزرگ شده ام پیش خودم فکر می کنم و در ذهنم از معلم سوال می پرسم که:
هر کلمه را چند حساب می کردی!؟
آیا اگر در یک کلمه دو تا نشانه را اشتباه می نوشتم به این معنی بود که کل کلمه را اشتباه نوشته ام؟
اگر دربین 30-40 تا کلمه و چند تا جمله، 5 تا اشتباه بود، آیا سزای این درصد پایین اشتباهات آن همه جریمه سنگین بود!؟
الآن که معلم شده ام به خودم می گویم که دیگر آن اشتباهات فاحش را نباید انجام داد. باید به دنبال روش دیگری باشم....
دیگر این اشتباهات متعلق به دانش آموزان نیست..... متعلق به منِ معلم است.
من چه کرده ام و در بیشتر مواقع چه نکرده ام که دانش آموزم این اشتباهات را انجام می دهد. همان جمله معروف " بچه های ما آنچیزی نمی شوند که ما می خواهیم، آن چیزی می شوند که ما هستیم"
اگر معلم مسئولیت پذیر نمرات دانش آموزان را بر عهده بگیرد و نمره او را نمره خودش بداند و نمره او را نتیجه تلاش های خودش بداند، دیگر به دانش آوزان نمی گوید که از هر غلط 10 بار بنویس و....
امیدوارم بتوانم در آینده ادامه این مطلب را بنویسم.....
