کارت دانش آموزی۲

بر ما شکیبایی و دانش است        ز دانش روان‌ها پر از رامش است

گر کسی را رغبت دانش بود گو دم مزن      زانکه من دم درکشیدم تا به دانایی زدم

به رنج اندر آری تنت را رواست     که خود رنج بردن به دانش سزاست

ز نادان بنالد دل سنگ و کوه                      ازیرا ندارد بر کس شکوه

چو دیدار یابی به شاخ سخن         بدانی که دانش نیاید به بن

به دانش گرای و بدو شو بلند    چو خواهی که از بد نیابی گزند